Beroemde klassieke films voor kinderen en gezinnen

Vroeger keken we De tovenaar van Oz elke Thanksgiving op tv, en ik herinner me dat ik tot in de tenen van mijn footie-pyjama bang was door die vliegende apen. Zie het onder ogen, alle grote klassiekers voor kinderen hebben wezen in gevaar, van Dorothy tot Harry Potter. Arme Dorothy. Een heks is haar op het spoor, pratende bomen gooien appels naar haar en haar schoenen zitten aan haar voeten. Jakkes. Dit is gewoon een geweldige film - de cast, de kostuums, de personages, de decors, de muziek en het verhaal. Kinderen zou moeten om het minstens één keer per jaar te zien.

Alle rekwisieten voor Eddie Murphy, maar niets overtreft het origineel Dr. Dolittle - terwijl Rex Harrison, Samantha Eggar en Anthony Newley zingen en dansen door een avontuurlijke film die heel trouw is aan het fantasievolle

Ongetwijfeld Disney's animatiemeesterwerk, Pinokkio wordt beeldende kunst cel voor cel gedaan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een grote Pixar-fan en ik hou van Shrek. Ik weet ook hoe slecht menselijke animators werden behandeld in de slechte oude tijd. Maar er is gewoon nooit iets geweest dat kan tippen aan het voortreffelijke artwork van deze film. Dat is voor jullie volwassenen. Voor de kinderen is er het betoverende verhaal van de kleine houten pop die een echte jongen wil zijn en wiens neus groeit als hij een leugen vertelt. En ze zullen dol zijn op de pittige, pittige Japie Krekel. Vertel ze dat ze op het idee kwamen voor de walvis in Finding Nemo van het magnifieke Monstro the Whale in deze klassieke animatiefilm.

Alleen al de muziek zou je hier blij mee moeten maken, maar Mary Poppins is best vermakelijk op elke leeftijd. Bovendien zit het boordevol uitstekende familiewaarden die vrij gemakkelijk naar beneden gaan - met een lepel suiker, denk ik. De kinderen zullen verrukt zijn van het giechelende theekransje aan het plafond en de speciale Mary Poppins-methode om de kinderkamer op te ruimen. De onvergetelijke sprong door de krijttekening om de geanimeerde paardenrace en de oogverblindende dans van de schoorsteen te bereiken veegbewegingen op de daken van Londen zijn spectaculair, terwijl Julie Andrews' vertolking van "Feed the Birds" angstaanjagend blijft lief. Plus. Het is een stiekeme kans om de meisjes te leren wat een "suffragette" was.

ik hou van Johnny Depp, maar zijn versie is gewoon niet te vergelijken met de originele, licht dreigende snoepimpresario van Gene Wilder. Ik ben ook dol op subversieve kid lit, en deze film is een geweldige manier om kinderen kennis te laten maken met auteur Roald Dahl - altijd inventief, zo niet altijd aardig. In een wedstrijd om Wonka's opvolger te kiezen als hoofd van 's werelds grootste snoepfabriek, ontmoeten een aantal onaangename kinderen met zeer slechte gewoonten nare en zeer grappige ongelukken. Elk gaat vergezeld van een waarschuwend verhaal gezongen door de fabrieksarbeiders - de oompa-loompa's met het pompoengezicht (die er allemaal uitzien alsof ze slechte zelfbruinende lotion gebruikten). Willy Wonka and the Chocolate Factory is lekker onevenwichtig en is uitgegroeid tot zowel een culthit als een kinderklassieker.

In deze versie uit 1940 van het beroemdste verhaal van de Arabian Nights zijn de speciale effecten gedateerd en toch magisch. Deze fantasie heeft alle benodigde elementen: een mooie prinses, een onrechtvaardige heerser, de dappere jonge dief en natuurlijk een gigantische geest die oprijst uit zijn kleine lamp. De kleurencinema is prachtig, en hoewel het vandaag een beetje campy aanvoelt, moeten de magische tapijten, vliegende paarden, exotische kostuums en weelderige sets de kinderen nog steeds aanspreken. De geanimeerde Jaffar van Disney's later Aladdin is prima, maar hij is geen patch op Conrad Veidt's wicked-to-the-core vizier. Hoewel ik hier pas laat in mijn leven mee in aanraking kwam, herinneren veel filmfans zich dit als de film die hen als kind in de bioscoop fascineerde.

In Disney's 1960-versie leidt dit gelukkig gestrande gezin een leven waarvan elk kind droomt. De familie Robinson woont in een fantastische boomhut die ze zelf bouwen en organiseert races op hun struisvogel, zebra en twee enorme Duitse Doggen. Ze gebruiken geredde restjes van hun schip en de rijkdom van het eiland om ingenieuze machines van het type Rube Goldberg te maken. (Met de waterglijbaan en de slingerende wijnranken lijkt het hele eiland verdacht veel op een Disney-pretpark.) dat alles was nog niet genoeg, er is een geweldige piratenvuurgevecht en zwaardgevecht, compleet met uitgebreide booby vallen. Het acteerwerk is ondermaats en de piraten zijn, om onverklaarbare redenen, allemaal Aziatisch, maar met al het andere aan de hand zijn de gebreken gemakkelijk te vergeven.

James Mason en Arlene Dahl zijn uitstekende sparringpartners als wetenschapper en weduwe van zijn rivaal, die door een vulkaan in IJsland ploetert om de titelreis te maken. Ze worden, nogal onwaarschijnlijk, vergezeld door Pat Boone als een van Mason's studenten en door een knappe, stoïcijnse IJslander met een als huisdier gehouden eend. Ze worden ook gevolgd door een sluipende vijand. Genomen uit het Jules Verne-boek, het zit vol avontuur, maar heeft geen relatie met de werkelijke wetenschap. Mijn gok is dat er waarschijnlijk geen rollende oceanen of gigantische gila-monsters in het centrum van de aarde zijn, maar het zorgt nog steeds voor een spetterende film. Uitstekende keuze als je de kinderen wilt inspireren om op speleologie te gaan.