The Little Shaman is een spiritueel coach & specialist in cluster B persoonlijkheidsstoornissen, met een populaire YouTube-show en klanten over de hele wereld.
Grenzen zijn de manier waarop we anderen leren ons te respecteren, en hoe we onszelf respecteren. Een andere term voor grenzen zou dealbreakers kunnen zijn. Wanneer iemand iets doet dat je grenzen niet respecteert of overschrijdt, is dat een dealbreaker. En dat zou het ook moeten zijn, eerlijk gezegd. Deze persoon heeft duidelijk laten zien dat respect voor jou niet belangrijk voor hem is. Daarop kan geen gezonde relatie worden gebouwd. Respect is onlosmakelijk verbonden met vertrouwen. Als iemand je niet respecteert, hebben ze je vertrouwen geschonden. Zeer weinig relaties kunnen dat overleven zonder serieuze inspanning van beide partijen om het geschonden vertrouwen weer op te bouwen. In relaties met bijvoorbeeld narcisten of alcoholisten is er gewoon te veel egoïsme en disfunctie om dat te laten gebeuren.
In de meeste gewelddadige relaties is er een ernstig gebrek aan grenzen tussen de betrokken personen. Verstrengeling komt vaak voor, waarbij de grenzen tussen mensen zo zwak en beschadigd zijn dat hun individualiteit verdwijnt. We kunnen dit bijvoorbeeld zien in codependente relaties tussen ouders en een kind dat verslaafd is aan drugs. De pijn van hun kind is hun pijn geworden. De strijd van hun kind is hun strijd geworden. Ze geven hun kind geld, ook al weten ze dat hij er drugs mee gaat kopen. Ze bellen de politie niet als hun kind van hen steelt, ook al weten ze dat ze deze dingen heeft meegenomen om te verpanden of te ruilen voor drugs. Ze laten hun kind in hun huis wonen, laten naalden achter of hebben onsmakelijke karakters of wat dan ook.
Dit gebeurt omdat de ouders geen sterke, gezonde grenzen hebben. Ze kunnen zich emotioneel niet losmaken van de situatie om deze duidelijk te zien. Alles wordt bepaald door de emoties van het kind en wat deze persoon wil, in plaats van logica en wat het juiste is. De ouders onderwerpen zichzelf aan misbruik en, belangrijker nog, ze doen hun kind niet goed - omdat ze te verblind zijn door hun de emoties en pijn van het kind om voor zichzelf of hun kind te zorgen, en omdat ze blind zijn voor het feit dat op deze manier in hun eigen behoeften wordt voorzien ook. Ze gaan ervan uit dat het verlichten van het ongemak van hun kind - wat nu hun ongemak is - hen tot goede ouders maakt. Ze zeggen tegen zichzelf dat het beter is om hun kind geld te geven dan wat hun zoon of dochter zou gaan doen als ze dat niet zouden doen. Ze zeggen tegen zichzelf dat het geven van geld aan hun kind de vrede bewaart.
Er is een overtuiging dat dit gebeurt omdat de ouders er niet tegen kunnen om hun kind pijn te zien lijden. Hoewel dit zeker waar is, gebeurt het omdat ze zich niet van hun kind kunnen scheiden. Het zijn de ouders die de pijn niet kunnen verdragen. Als ze helder zouden kunnen denken en als het ware afstand zouden kunnen nemen van Ground Zero, zouden ze beseffen dat ze helemaal niet helpen. Ze verlichten de pijn van hun kind niet. Ze maken het mogelijk en maken het erger.
Dit soort verstrikking en activering komt ook voor in gewelddadige romantische relaties. De partner die niet vertrekt of de politie belt nadat ze zijn mishandeld, of wanneer hun eigendommen worden vernietigd. De partner die de relatie niet beëindigt met een seriële cheater. De partner maakt het gedrag van de misbruiker mogelijk door er niets aan te doen, er excuses voor te verzinnen en het te tolereren. Enabling gaat over het niet afdwingen van grenzen - en dus ook niet afdwingen van consequenties - voor gedrag dat niet oké is. Grenzen en activerend of medeafhankelijk gedrag gaan hand in hand. Codependente mensen en enablers hebben slechte grenzen. Grenzen gaan over zeggen: "Ik hou van mezelf en ik zal mezelf niet op deze manier laten behandelen door" iedereen." Grenzen rond het stoppen van mogelijk makend gedrag gaan over zeggen: "Ik hou van mezelf en ik ook liefde jij, daarom zal ik geen deel uitmaken van dit verkeerde wat je doet. Ik zal je niet helpen jezelf of anderen pijn te doen."
Het stellen en communiceren van grenzen kan moeilijk zijn. Mensen die gewend zijn om gewoon over je grenzen heen te rennen, zullen waarschijnlijk slecht reageren als het ineens niet meer zo makkelijk is. Je moet je hierdoor niet laten tegenhouden. Mensen zeggen soms dingen als: "Nou, zo ben ik nu eenmaal. Ik kan niet tegen mensen op." Nee, dat heb je geleerd. Je kunt leren assertief te zijn, net zoals je geleerd hebt om dat niet te zijn. Mensen zijn vaak bang voor de reactie van anderen, maar bekijk het zo: maken ze zich zorgen over hoe jij je voelt? Natuurlijk niet, als ze je niet willen respecteren of overwegen. Misschien zullen ze dat leren als je voor jezelf opkomt en je grenzen afdwingt. En zelfs als zij dat niet doen, zul je geen misbruik en gebrek aan respect meer verdragen.
Het gaat echt om je motivatie en je vastberadenheid, want grenzen betekenen niets als ze niet worden gehandhaafd, als er geen consequenties zijn als iemand ze overschrijdt. Het worden alleen maar woorden die je zegt. Acties moeten op woorden volgen, anders betekenen de woorden niets. Als u een grens stelt dat u uw huwelijk zult beëindigen als uw echtgenoot nog een baan opzegt, dan stoppen zij met een andere baan en u beëindig het huwelijk niet, je hebt deze persoon net geleerd dat ze niet naar je hoeven te luisteren omdat je niet echt. Je hebt ze geleerd dat ze jou niet hoeven te respecteren omdat jij jezelf niet respecteert.
Mensen zullen vaak zeggen: "Nou, ik heb geprobeerd grenzen af te dwingen, maar het werkte niet." Dat kan niet echt. Als je daadwerkelijk grenzen afdwingt, zal het niet mislukken. Het probleem is dat veel mensen niet willen veranderen. Ze zijn bang om, of misschien vinden ze dat de ander dat zou moeten doen, niet zij. Hoewel beledigende mensen absoluut ongelijk hebben, zal het je niet helpen om je op hen te concentreren. Het is tijd voor minder focus op hen, niet meer. Focussen op jezelf en waarom je dit gedrag hebt verdragen, is wat je zal helpen. Grenzen stellen is de eerste stap om die situatie te verhelpen.
Het lijkt erop dat mensen denken dat grenzen niet werken als iemand ze overschrijdt. Zo werkt het niet. Het punt van het creëren van de grens met uw echtgenoot die ontslag neemt, is bijvoorbeeld niet om ze bang te maken om te doen wat u wilt. Je hebt geen controle over andere mensen, en daar zijn grenzen niet voor. Grenzen zijn niet voor andere mensen. Ze zijn voor jou. Jij bent het die opstaat en zegt: "Ik zal dit niet langer verdragen. Je kunt in je tijd doen wat je wilt, maar je zult niet zo handelen in de mijne, want ik zal er geen deel van uitmaken." Je kunt een ander persoon niet veranderen. Je kunt ze niet beheersen en je kunt ze niet repareren. Het is niet aan jou om te zorgen voor hun welzijn, emotioneel of anderszins. Het is niet aan jou om hun problemen op te lossen. Hun problemen zijn hun problemen en jouw problemen zijn jouw problemen. Neem geen verantwoordelijkheid voor iets dat een ander voor zichzelf moet doen. Je helpt ze niet. In feite doe je hen pijn, en jezelf.
Net als bij het omgaan met trauma banden, het is echt belangrijk om hier eerlijk tegen jezelf te zijn en je eigen excuses, illusies en ontkenningen op te splitsen. Relaties - zelfs beledigende of disfunctionele - vereisen twee tot tango. Weigeren om jouw deel van de situatie te bezitten, betekent dat het nooit kan worden opgelost. Als je iemand inschakelt, kun je stoppen. Als je met iemand verstrikt bent geraakt, kun je uit elkaar gaan. Als je codependent bent, kun je onafhankelijk worden. Als je een traumaband met iemand hebt, kun je die verbreken. Grenzen zijn de sleutel tot alles. Dus hoe doe je het?
Het eerste ding is om te identificeren waarom je grenzen zo slecht zijn in de eerste plaats. Veel mensen zeggen: "Nou, ik vind het gewoon moeilijk om nee te zeggen." Maar waarom? Waarom vind je het moeilijk om nee te zeggen? Dat is de vraag die beantwoord moet worden. Misschien ben je bang dat mensen boos op je worden, of dat ze je niet meer leuk zullen vinden. Misschien voel je je om de een of andere reden schuldig. Misschien ben je bang dat mensen je in de steek zullen laten of je afwijzen. Misschien heb je het gevoel dat de dingen zo ver weg zijn dat het hopeloos is. Misschien wil je gewoon dat anderen gelukkig zijn. Misschien doe je het omdat je voelt dat het makkelijker is. Wat de redenen ook zijn, schrijf ze op. (Schaam je niet. Niemand zal het zien behalve jij.)
Nadat je dat hebt gedaan, schrijf je alle redenen op waarom je denkt dat deze dingen belangrijker zijn dan je zelfrespect. Want daar hebben we het hier over: jezelf respecteren. Voor jezelf zorgen. Het is tijd om controle en verantwoordelijkheid te nemen voor je leven en je gevoelens uit van de handen van andere mensen en leg het in de uwe. Dat doe je door te erkennen dat je eigen keuzes net zo'n grote rol hebben gespeeld in de situatie als al het andere.
Alles is een keuze. Dat kan voor sommige mensen moeilijk zijn om te horen, maar het is de waarheid. Meestal vinden we dat mensen die zeggen dat ze geen keus hebben in een situatie doen hebben een keuze, maar ze houden niet van een of meer van de opties. In navolging van ons voorbeeld kunnen de ouders van het verslaafde volwassen kind hun kind naar een afkickkliniek sturen of het huis uitzetten, maar ze houden niet van die opties. Dat willen ze niet, en dat wil het verslaafde kind zeker niet. Dus offeren ze hun eigen gezondheid en hun eigen zelfrespect en hun financiële stabiliteit op en wie weet? wat kun je de verslaafde nog meer geven wat hij wil, terwijl hij zichzelf vertelt dat hij niets heeft? keuze. En nu hebben ze waarschijnlijk het gevoel dat ze dat niet doen.
Als je je geschriften hier eerlijk bekijkt, zou je kunnen ontdekken dat je niet echt zoveel zelfrespect hebt, zelfs als je het je niet eerder realiseerde, maar dat is oké. Het creëren en handhaven van grenzen zal je helpen om het te bouwen, en zo ook het besef dat je de baas bent over je eigen leven en daarom deze dingen niet meer hoeft te doen. Verandering kan eng zijn, maar weet je wat? Het voelt goed om af en toe nee te zeggen. Het voelt goed om te zeggen: "Nee, ik hoef dit niet meer te verdragen." Soms beseffen mensen dat niet eens, maar het is waar. Je hoeft niets te verdragen wat je niet wilt verdragen.
Als je eenmaal de redenen hebt geïdentificeerd waarom je problemen met grenzen hebt gehad, kun je beginnen deze aan te pakken door een lijst met dealbreakers en gevolgen op te stellen. Dit is de lijst met dingen die andere mensen doen die je niet leuk vindt, en welke gevolgen ze zullen hebben als ze ze doen. Zorg ervoor dat ze specifiek zijn. Dit voorkomt dat u later rationaliseert. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Ik ga niet om met mensen die drugs gebruiken. Als ik erachter kom dat iemand drugs gebruikt, is onze relatie voorbij." Of: "Ik wil niets te maken hebben met mensen die me uitschelden. Als iemand me uitscheldt, zal ik niet langer in de buurt zijn." Of: "Ik sta niet toe dat iemand me manipuleert of me schuldig maakt om dingen te doen waarvan ik weet dat ze verkeerd zijn, of niet willen doen." Dit zijn de regels voor hoe je jezelf toestaat te zijn behandeld.
Je kunt ook specifieke grenzen stellen aan specifieke mensen, zoals "Ik blijf niet met papa aan de telefoon als hij me begint te beledigen of aan te vallen. Ik hang op' of 'Als mijn partner begint te schreeuwen en dingen kapot te maken, zal ik dat niet tolereren. Ik zal de politie bellen." Schrijf op wat je bedoelt en meen wat je schrijft. Onthoud dat grenzen alleen werken als je ze afdwingt. Als je niet doet wat je zegt dat je gaat doen, zijn ze zinloos.
Nadat u uw lijst met dealbreakers hebt gemaakt, kunt u ook een lijst met persoonlijke grenzen maken. Dit is een lijst met deals die u met uzelf sluit om ervoor te zorgen dat niet alleen anderen u niet minachten, maar ook uzelf. Dit kunnen zaken zijn als:
- "Ik ga niet naar bed met iemand die ik nog niet zo lang ken."
- "Ik zal niet drinken totdat ik flauwval."
- "Ik zal niet obsessief de sociale media-accounts van mijn ex controleren."
- "Ik zal geen geld geven aan mensen waarvan ik weet dat ze er drugs mee zullen kopen."
- "Ik zal niet doorgaan met argumenten waarvan ik weet dat ze zinloos, onredelijk of oneerlijk zijn."
Welk gedrag er ook is waarvan je denkt dat je het moet aanpakken. Het is belangrijk om hier eerlijk te zijn, om echt eigenaar te zijn van je gevoelens en gedrag. Vergeet er niet twee voor de tango. Ze zullen misschien niet veranderen, maar het maakt niet uit of je kunt veranderen naar een plek waar je er niet meer voor kiest om dat te verdragen.
Nadat je deze dingen hebt opgeschreven, is het tijd om ze op hun plaats te zetten. Maak ze heel duidelijk en communiceer ze goed naar andere mensen. Als je met papa aan de telefoon bent en papa begint met zijn misbruik, zeg je gewoon: "Pap. Ik heb besloten dat ik het niet langer zal verdragen dat er zo tegen me wordt gepraat" en hang op. Hij krijgt het of hij krijgt het niet, en als hij het nooit krijgt en nooit stopt met zijn beledigende tirades, dan blijf je ophangen. Hoe dan ook, je luistert niet meer naar misbruik via de telefoon van hem. Het is tijd om te stoppen met je slecht te voelen omdat je denkt dat je respect verdient.
Een paar dingen om te onthouden zijn dat het niet egoïstisch is om te weigeren misbruikt of misbruikt te worden, het is niet verkeerd om te weigeren draag de lasten en zelfrespect van andere mensen meer dan de meningen van andere mensen, vooral mensen die geen respect hebben jij. Je moet jezelf elke dag in de ogen kunnen kijken.
Nu kan het vooral moeilijk zijn om grenzen af te dwingen als je je schuldig voelt of als je medelijden hebt met iemand. Het helpt om 'nee' te zien als een manier om te zeggen: 'ik hou van je'. Als je bijvoorbeeld een verslaafde geliefde hebt, kijk er dan niet naar terwijl je zegt: "Nee, ik wil niet je geen geld geven." Kijk ernaar terwijl je zegt: "Ik hou van je en ik wil niet dat je gekwetst wordt, dus ik kan daar geen deel meer van uitmaken." Dat is wat je zegt hoe dan ook. Het gaat niet om het geld. Het gaat erom dat je weigert meer deel te nemen aan iemands zelfvernietiging, of die van jezelf. Excuses maken voor andere mensen of jezelf doet alleen alle betrokkenen pijn. Mensen hebben niet het recht om u te vragen hun lasten te dragen en u hebt niet het recht om ze op zich te nemen. Verstrikte relaties, codependente relaties, relaties waarin misbruik mogelijk wordt gemaakt, verontschuldigd of getolereerd wordt... deze zijn allemaal op hun eigen manier beledigend en ongezond. Je hoeft er geen deel meer van uit te maken. Het enige wat je hoeft te doen is besluiten dat niet te zijn.
Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.
