Informowanie innych ludzi, kiedy mój partner wyszedł jako wesoły

Eleanor pisze na wiele tematów, w tym na temat rodzicielstwa, samotnego rodzicielstwa, pomysłów na imprezy i zajęcia oraz kariery i życia domowego.

Kiedy mój wieloletni partner, ojciec moich dzieci, oświadczył, że chce się rozstać, a potem wyszedł jako wesoły, był to dla mnie ogromny szok. To był bardzo trudny czas, chociaż od jakiegoś czasu wiedziałem, że coś nie jest „w porządku”.

Proces jego odejścia był ogromnym wstrząsem emocjonalnym. Najtrudniejsze dla mnie było prawdopodobnie obserwowanie, jak pakuje swoje rzeczy i stopniowo przewozi je do swojego nowego domu naszym rodzinnym samochodem. Czułem się źle dla siebie, ale jeszcze gorzej dla dzieci. Nigdy tak nie miało być. Nigdy nie wyobrażałam sobie, że pewnego dnia będą patrzeć, jak ich ojciec na zawsze wychodzi z domu. Przecięło mnie do szpiku kości.

Był to koniec wakacyjnej przerwy szkolnej, co oznaczało, że dzieci musiały jednocześnie rozpocząć nowy rok szkolny i nową sytuację rodzinną. Oznaczało to również, że musiałem stanąć na placu zabaw wśród znajomych rodziców i porozmawiać z nimi po raz pierwszy od sześciu tygodni. Nikt nie wiedział o sytuacji w domu; Nawet nikomu nie wskazałem, że sprawy nie układają się dobrze. Gdy tam stałem, czułem się prawie jak oszust. Bałem się, że ludzie pytają mnie, jak minęło moje lato. A niemówienie niczego wydawało się wielkim kłamstwem.

Może jeszcze gorsze były chwile, kiedy mijałem od niechcenia inne mamy na ulicy lub spacerując po placu zabaw. Machali, krzyczeli szybko „Cześć, jak się masz?” gdy śpieszyli bez zatrzymywania się. „Cześć, tak, w porządku”, wołałem w zamian. To nie był najlepszy moment, by zatrzymać ich w biegu słowami „No cóż, właściwie jestem okropny. Rozdzieliliśmy się, bo jest gejem.
Przechodząc obok, uśmiechając się i zachowując się tak, jakby wszystko było płynnie w porządku, czułem się, jakbym właśnie skłamał. Ale jak dokładnie dopasować coś takiego do rozmowy trwającej… no… sekund.

Odpowiedź brzmi: nie.

Dlaczego uważam to za trudne

Dla mnie mówienie ludziom o odejściu mojego partnera było trochę jak założenie maski i zerwanie jej przez kogoś. Myślę, że większość ludzi postrzegała nas jako solidną parę. Byliśmy razem od dawna - dwadzieścia lat - i dla każdego z zewnątrz byliśmy twoją przeciętną rodziną z dwojgiem dzieci i dwojgiem rodziców. Ludzie widywali nas w weekendy w parku; razem na imprezach szkolnych; w dni wolne. Na zewnątrz wydawało się, że jesteśmy stabilni. Mówienie ludziom sprawiało, że czułem się, jakbyśmy zawiedli. Że przez cały czas to wszystko było kłamstwem.

Oczywiście to nieprawda. To nie wszystko było kłamstwem, ponieważ żyliśmy życiem i były dobre czasy i dwoje dzieci. Ale mimo to, kiedy opowiadałem ludziom o moim partnerze szukającym nowego życia jako wesoły, wiedziałem, że wszyscy będą mieli jedno pytanie.

Dlaczego nie wiedziałem?

Mówienie ludziom, że twój partner wyszedł jako wesoły i cię zostawił nie to samo, co mówienie ludziom, że twój mężczyzna miał romans z kobietą, albo po prostu się rozdzieliłeś. Ono mógł być taki sam, ale tak nie jest. Ludzie reagują inaczej. To nie jest przypadek „b*****, lepiej ci bez niego”, ale bardziej przypadek „Wow, czy ty wiedzieć?'
Nawet jeśli tak naprawdę tego nie mówią, wiesz, że to jest w powietrzu. Nie wiedziałeś? Dlaczego nie wiedziałeś? Jak mogłeś nie wiedzieć?
Prawda jest taka, chociaż wiele lat temu ja miał miałem podejrzenie, to było w przeszłości i już dawno przekonałem się, że nie ma się czym martwić. Naprawdę wierzyłem, że trudności, jakie mieliśmy, były spowodowane jakimś kryzysem wieku średniego; ukryte niezadowolenie z pracy lub życia w ogóle. Był niekonsekwentny – czasami czułam, że naprawdę mnie już nie kocha, nawet jeśli naprawdę nie cierpiał ja, a czasami kupował mi prezenty i robiliśmy zwykłe rodzinne rzeczy i nic nie wydawało się niczym różne. Patrząc wstecz, przypuszczam, że to jego własne zmieszanie spowodowało to naprzemienne zachowanie.

Kiedy powiedziałem ludziom, że się rozstaliśmy

Oczywiście mówiłem ludziom. W końcu pojawiły się małe chwile i po prostu musiałem ugryźć kulę. Zacząłem od opowiedzenia kilku osobom tu i tam. Reakcje były różne – niektórzy wydawali się wyraźnie zszokowani i zaskoczeni, jakbym opisywał odcinek z telenoweli; inni byli o wiele bardziej „normalni”.
W rzeczywistości jedną z najczęstszych reakcji przyjaciół, kiedy im powiedziałem, było opowiedzenie mi o wszystkich ludziach oni wiedział, kto doświadczył tego samego. Nauczyło mnie, że współmałżonek lub partner w heteroseksualnym związku nagle ogłaszający, że jest gejem, jest nie szczególnie rzadkie zjawisko. Właściwie prawie wszyscy, z którymi rozmawiałem, znali już kogoś, komu się to przydarzyło.
To, co uważałem za trudną rozmowę, w rzeczywistości stało się pocieszające, otwierające oczy. Nie było to tak trudne, jak myślałem, i zdecydowanie pomogło mi poczuć, że nie jestem tak samotny, jak początkowo sądziłem. Niektórzy ludzie tak naprawdę nie wiedzieli, co powiedzieć, ale dotyczy to każdej sytuacji. Przypadkowa przyjaciółka powiedziała mi kiedyś, że rozwiodła się z mężem, ponieważ był w potajemnym kontakcie z 300 innymi kobietami, a także zrobił zaloty wobec jednej z jej przyjaciółek. To było dla mnie naprawdę szokujące, a może nawet bardziej.

W otwartym

Żyjemy w znacznie bardziej tolerancyjnym świecie niż dwadzieścia czy trzydzieści lat temu i to bardzo dobrze. Oznacza to, że w ponad sześćdziesięciu procentach krajów na świecie (źródło z gazety Guardian, 25 lipca 2017 r., która wymienia 72 kraje, w których związki homoseksualne są nadal kryminalizowane, a także kraje akceptujące małżeństwa homoseksualne i cywilne Związki partnerskie), ludzie mogą być tym, kim naprawdę są i prowadzić życie, które jest dla nich odpowiednie. Wierzę w to, ponieważ ujawnianie się jako wesoły, lesbijka, osoba biseksualna lub transpłciowa jest teraz akceptowane bardziej niż kiedykolwiek wcześniej osoby, które bały się ujawnić jako młodzi ludzie, nie są już gotowe do ukrywania tego, kim są są. Chcą żyć jako osoba, którą są w środku, i wreszcie mają pewność, że to zrobią. Czy to dlatego tak wielu dorosłych, którzy żyli w heteroseksualnych związkach, a czasem nawet mają dzieci ze swoimi partnerami, przełamało bariery i zaczęło nowe życie? Wierzę, że może być.
Wierzę też, że jeśli jesteś partnerem kogoś, kto właśnie ujawnił się jako wesoły, mówienie ludziom może być naprawdę trudne, ale w rzeczywistości będzie to łatwiejsze niż myślisz.

Treść ta jest dokładna i prawdziwa zgodnie z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady wykwalifikowanego profesjonalisty.

Słowa Eleonory (autor) z Far and Wide 10 kwietnia 2018 r.:

@mackyi - tak, myślę, że tak naprawdę nie bierzemy pod uwagę wpływu sytuacji, dopóki nie to nam się przydarzy. Ale kiedy tak się dzieje, myślę, że ludzie nagle bardzo chętnie opowiadają o wszystkich ludziach, których znają którzy mieli podobne doświadczenia, więc zdajesz sobie sprawę, że jest to o wiele bardziej powszechne niż ty na początku myśl!

mackii 10 kwietnia 2018:

Dość ciekawe. Myślę, że kiedy słyszymy historie innych ludzi, o wiele łatwiej jest o nich zapomnieć lub poradzić sobie z nimi w ciągu kilku minut lub dni, niż gdy faktycznie stajemy się ofiarą ich historii!