Kiedy masz do czynienia z narcyzami w jakimkolwiek charakterze, na jakimkolwiek poziomie, najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, z czym masz do czynienia. Masz do czynienia z osobą, której nie obchodzi, a nawet nie rozumie, że inni ludzie mają uczucia w jakimkolwiek rzeczywistym stopniu. Nie „rozumieją” tego faktu w żaden istotny sposób. Brzmi prosto, ale jest to coś, co naprawdę należy zaakceptować, aby chronić się w kontaktach z narcyzem. Musimy je zaakceptować za to, kim i czym są. W przeciwnym razie radzenie sobie z nimi nie jest możliwe. Powoduje to zbyt duży gniew i ból.
Bajka
Aby nieco lepiej zilustrować tę koncepcję, możemy przyjrzeć się bajce, w której kobieta znajduje węża ginącego na śniegu.
Idąc na targ pewnego przejmująco zimnego dnia, Emmalina znajduje jadowitego węża zamrożonego w śniegu. Będąc dobrą kobietą o delikatnym sercu, Emmalina pragnie pomóc wężowi. Zabiera go do domu i pielęgnuje z powrotem do zdrowia. Ona go pociesza, karmi go. Bardzo dobrze opiekuje się wężem, nawet bez rzeczy dla siebie, aby wąż mógł całkowicie wyzdrowieć i czuć się komfortowo. Wąż z dnia na dzień staje się silniejszy dzięki ciągłej uwadze Emmaliny, aż w końcu pewnego dnia zostaje całkowicie wyleczony. Uradowana Emmalina trzyma węża blisko siebie. Gdy trzyma węża, ten gryzie ją w twarz, wstrzykując jej jad i śmiertelnie ją raniąc. Kiedy leży umierając z trucizną przepływającą przez jej ciało, Emmalina pyta węża: „Dlaczego mi to zrobiłeś, kiedy byłam dla ciebie taka dobra? Uratowałem ci życie. Zaopiekowałem się tobą.” A wąż odpowiada: „Jestem wężem”.
To idealna analogia do radzenia sobie z narcyzem. Są tym, czym są i to wszystko. Jeśli oczekujesz czegoś od kogoś, kto nie jest zainteresowany lub nie jest w stanie ci tego dać, będziesz bardzo rozczarowany i prawdopodobnie zraniony w tym procesie. Większość rozczarowań jest spowodowana naszymi własnymi oczekiwaniami, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy. Rozczarowanie prowadzi do zranienia uczuć i gniewu. Jeśli dostosujemy nasze oczekiwania od samego początku, gdy mamy do czynienia z narcyzem, możemy przejść długą drogę w kierunku zapobiegania rozczarowaniu i zranieniu. W tym momencie w grę wchodzi przyjmowanie ich za to, kim i czym są.
Wniosek
Postawmy sprawę jasno: akceptacja nie oznacza, że akceptujesz lub zgadzasz się z czymś. To znaczy, że rozumiesz, że tak właśnie jest. Możesz coś zaakceptować i nadal tego nie lubić. Możesz coś zaakceptować i pracować, aby to zmienić. Co ty Nie mogę robić to próbować zaakceptować coś, udając, że jest to coś innego. Jeśli uważasz, że zaakceptowałeś rzeczywistość narcyzmu, ale nadal starasz się, aby narcyz dbał o twoje uczucia, tak naprawdę niczego nie zaakceptowałeś. Jeśli nadal uważasz, że możesz sprawić, by zrozumieli, jak bardzo cię ranią, i przejmujesz się, jeśli tylko znajdziesz odpowiednie słowa do wyjaśnienia, zaprzeczasz.
Odmowa jest przeciwieństwem akceptacji. Zaprzeczenie ma miejsce, gdy osoba odmawia zaakceptowania stanu rzeczy. Na drodze zaprzeczenia czeka wiele bólu, ponieważ, jak zacytuję bardzo znanego człowieka, „Prawda jest jak słońce. Możesz odciąć się od tego na jakiś czas, ale to nie zniknie”. Kiedy coś akceptujemy, odpuszczamy osobiste oczekiwania i stajemy twarzą w twarz z rzeczywistością. Jeśli nie możemy tego zrobić, będziemy nadal cierpieć w kółko. Na przykład, jeśli ktoś ma zdradzającego partnera, ale zaprzecza znakom, akceptuje wymówki i nie wierzy w rzeczywistość że ta osoba jest oszustem, będą po prostu oszukiwani w kółko, dopóki nie zrobią czegoś, aby to powstrzymać. Aby coś zrobić, aby to powstrzymać, muszą najpierw zaakceptować, że to prawda.
Odmowa może być pocieszająca i zrozumiała w wielu sytuacjach, ale nie jest bezpieczna. To jest niebezpieczne. Zaprzeczenie zwykle odgrywa bardzo ważną rolę w związkach narcystycznych. Narcyz i ich ofiara często Oboje zaprzeczają, kim i czym naprawdę jest narcyz. Ofiara widzi nadużycia, bezduszność, podpalanie, próby zniszczenia ich reputacji, stoją w społeczności, a nawet ich zdrowy rozsądek, ale nadal zaprzeczają temu, kim są widzenie. Będą nadal sięgać do narcyza przez lata, oczekując, że pewnego dnia przejdą i wreszcie otrzymają miłość, której brakowało. Ścigają ducha i gdyby nie zaprzeczenie, już dawno by go zobaczyli. Jeśli to samo działo się z przyjacielem, zrobiłbym widzą to, ale ponieważ to oni sami, nie chcą. A ponieważ nie chcą tego widzieć, nie chcą. Związek trwa i trwa, a ofiara jest przez cały czas wykorzystywana i odmawia zaakceptowania Rzeczywistość sytuacji, a rzeczywistość jest taka, że ta osoba nie zmieni się, chyba że zechce do. Jeśli nadal akceptujesz ich agresywne zachowanie, jaką motywację muszą zmienić? Pomyśl o tym.
Trudno to zaakceptować. To bolesne i może być zawstydzające, ale ból zaprzeczenia trwa, a kiedy rzeczywistość w końcu się rozbija, przedziera się przez ściany zaprzeczenia, czasami jest to dla ludzi zbyt trudne do zniesienia.
Treść ta jest dokładna i prawdziwa zgodnie z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady wykwalifikowanego profesjonalisty.
Ge Rijn 07.07.2020 r.:
W twojej bajce brakuje czegoś ważnego, co zawsze dzieje się, gdy ktoś spotyka (ukrytego) narcyza.
Nigdy nie wyglądają jak węże, kiedy je spotkasz/znajdziesz. Wyglądają i zachowują się jak niewinne słodkie szczeniaki lub nieszkodliwa owca. Albo wyglądają / zachowują się jak idealna pewna siebie, miła, taka, o jakiej kiedykolwiek marzyłeś. Odgrywają tę rolę doskonale przez pewien czas, tylko na tyle długo, by oszukać cię w uległości.
Dopiero wtedy zaczynają cię gryźć. Stopniowo, cały czas głębiej.
Dopiero wtedy zaczynasz wyczuwać, że to coś nie tak. Ekstremalny dysonans kognitywny, który pojawia się, gdy zaczyna się to dziać, powoduje traumę i więź z traumą. Nie ma zaprzeczenia, ponieważ ofiara nie rozumie, co się dzieje. Przeważnie nie wiedzą nic o zaburzeniach z klastra B i oznakach, na które należy zwrócić uwagę.
Kobiety z bajki zaprzeczały, bo od początku wiedziała, że opiekuje się jadowitym wężem. Była po prostu głupia/zaprzeczyła, by nie oczekiwać, że zostanie ugryziona.
W rzeczywistości nigdy tak się nie dzieje, gdy napotykamy klastra B/narcyza. Na początku nigdy nie wyglądają/zachowują się jak węże. W razie potrzeby mogą nawet udawać słodkiego szczeniaka lub bezinteresownego bohatera przez bardzo długi czas.
Sprawiasz, że brzmi to bardzo prosto, a nie o rzeczywistości.
W rzeczywistości jest to rodzaj obwiniania ofiar, mówiąc to w tak prosty, nierealistyczny sposób.
Rzeczywistość jest taka, że ofiary są bardzo zdezorientowane, gdy zaczyna się nadużycie. Związują się traumą. Ich percepcje są zamglone. Są całkowicie zdezorientowani tym, co się z nimi dzieje, ponieważ nie rozumieją/wiedzą, z czym mają do czynienia.
To nie jest zaprzeczenie. Zaprzeczenie to nie akceptowanie czegoś, o czym wiesz/nauczyłeś się, że jest prawdą. Odrzucając prawdę.
Ofiary klastra B/narcyzów mogą poznać prawdę o swojej sytuacji tylko wtedy, gdy się na ten temat zdobędą.
Wtedy dysonans poznawczy zaczyna ustępować. Chyba że odmówią przyjęcia poznanej prawdy, która tylko wtedy byłaby zaprzeczeniem.
Większość ofiar szuka prawdy, a jeśli ją odkryją, odczuwają ulgę i zaczynają działać.
Marc Huby z Wielkiej Brytanii w dniu 12 lutego 2017 r.:
Kolejny dobry artykuł. Tak, odmowa jest przeciwieństwem akceptacji, ale ważne jest również, aby wziąć pod uwagę, że odmowa jest również pierwszym krokiem do akceptacji, zwłaszcza w kontaktach z tymi, którzy są „ukrytymi” narcyzami – lata miną, zanim zaczniesz zdawać sobie sprawę, że istnieje problem. Myślę, że następny dzień lub dwa spędzę na czytaniu wszystkich twoich artykułów!
