Dlaczego dorośli pozostają w toksycznych związkach i jak mogę im pomóc?

Jestem uważnym obserwatorem ludzkiej natury. Piszę na podstawie moich obserwacji i doświadczeń życiowych.

Boli jest patrzeć, jak ukochana osoba jest źle traktowana

Jedną z najtrudniejszych rzeczy, jakich niektórzy z nas kiedykolwiek doświadczą, jest obserwowanie, jak ukochana osoba dorosła – czy to członek rodziny, czy przyjaciel – pozostaje w agresywnym związku.

Pytania, które sobie zadajemy, mogą obejmować:

• Dlaczego pozostaje w tym toksycznym związku?
• Dlaczego pozwala się tak traktować?
• Czy ona nie ma szacunku do siebie?
• Dlaczego po prostu nie opuszcza tego związku?

Przez dziesięciolecia obserwowałem, jak mój ojciec pozostaje w związku, w którym jego żona znęcała się nad nim werbalnie, emocjonalnie i psychicznie. Ku mojemu całkowitemu zmieszaniu, wyglądało na to, że był nieświadomy tego, co się z nim dzieje. Jak niektórzy powiedzieliby: „Zdjął to, leżąc”. Zajęło mi dziesięciolecia zrozumienie dynamiki, która powstrzymywała go przed odejściem od tego toksycznego związku.

Dlaczego ludzie pozostają w toksycznych związkach?

1. Dorastali z agresywnym rodzicem lub opiekunem.
2. Boją się reperkusji, jeśli odejdą.
3. Nie mają środków na utrzymanie się.
4. Brakuje im pewności siebie.
5. Ich duma powstrzymuje ich.
6. Nie mogą znieść samotności.
7. Kochają swojego oprawcę.
8. Nie są fizycznie w stanie odejść.

8 powodów, dla których dorośli pozostają w toksycznych związkach

Dorośli pozostają w toksycznych związkach z wielu powodów. Zwykle jest to kombinacja lub efekt domina powodów.

1. Mieli agresywnego rodzica lub opiekuna.

Niektóre osoby są naturalnie przyciągane do agresywnego partnera, ponieważ zostały wychowane przez agresywnego rodzica lub opiekuna. Dla ofiar nadużyć obraźliwe zachowanie jest normalne, oczekiwane, a nawet zasłużone. Toksyczne związki są dla nich znajome i wygodne, ponieważ są do tego przyzwyczajeni.

W przypadku mojego ojca wychowywała go agresywna matka. Opowiedział mi kiedyś o czasach, kiedy był nastolatkiem, a jego matka podeszła do niego z nożem, gdy brał prysznic. Jakie to musiało być dla niego przerażające i upokarzające.

2. Boją się reperkusji to może się zdarzyć, jeśli opuszczą związek.

Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy ich małżonek lub partner grozi im odwetem, jeśli odejdą. Może to obejmować wniesienie pozwu o rozwód i groźbę odebrania całego majątku, w tym domu. Może obejmować przemoc, a nawet groźby śmierci. Jeśli w grę wchodzą dzieci, te zagrożenia stają się jeszcze bardziej przerażające, ponieważ w grę wchodzą bezpieczeństwo i dobro dzieci.

3. Nie mają środków na utrzymanie się.

Jeśli opuszczą związek, boją się, że nie będą w stanie zrobić tego o własnych siłach. Mogą mieć ograniczone formalne wykształcenie, które uniemożliwia im zarabianie na utrzymanie. Często nie mają rodziny ani bliskich przyjaciół, do których mogliby się zwrócić o wsparcie finansowe. Ich uzależnienie od sprawcy w zakresie podstawowych potrzeb, takich jak jedzenie i schronienie, powstrzymuje ich przed kontynuowaniem, zwłaszcza jeśli mają dzieci na utrzymaniu, jak i siebie.

4. Brakuje im pewności siebie.

Pewność siebie osoby opiera się w dużej mierze na jej samoocenie. To, jak sami siebie postrzegają, często decyduje o tym, jak wiele mogą osiągnąć w życiu, co zbyt często staje się samospełniającą się przepowiednią. Maltretowani dorośli często byli maltretowani werbalnie od tak dawna, że ​​uwierzyli w kłamstwa, które opowiadał im oprawca, na przykład, że są śmieciem lub że nie mogą zrobić nic dobrze. Jak możesz iść naprzód w swoim życiu, kiedy w to wierzysz?

Osoby, które przeżyły wszelkie nadużycia, są bardzo dobre w przewidywaniu nastrojów innych, wyglądu, działań, a wszystko to w celu przetrwania. Wierząc, że jeśli możemy być zgodni, posłuszni i kochający, robić rzeczy tak, jak chcą, abyśmy byli bezpieczni. To staje się naszym sposobem na życie.

— Darlene Ouimet

5. Ich duma nie pozwala im iść dalej.

Jeśli zrezygnują ze swojego sprawcy, będą musieli przyznać, że popełnili poważny błąd, wybierając i ufając tej osobie jako małżonkowi lub partnerowi. Trudno to przyznać, zwłaszcza jeśli rodzina i przyjaciele ostrzegali ich wcześniej przed „czerwonymi flagami” i odradzali kontynuowanie tego związku.

Opuszczenie sprawcy może być również trudne, jeśli dokonali wielkich poświęceń dla tego związku, takich jak odejście od byłego małżonka i dzieci. Może to być szczególnie trudne, jeśli ich obecny związek kosztował ich związek z dziećmi z małżeństwa, z którego odeszli. Opuszczając obecny związek, czuliby, że stracili wszystko.

Co więcej, mogą zacząć zdawać sobie sprawę, że porzucenie poprzedniego małżeństwa i dzieci dla obecnego partnera nie było tego warte. To trudna do przełknięcia pigułka po fakcie. W wielu przypadkach wyrządzone szkody są zbyt głębokie, a relacje z byłymi członkami rodziny są nie do naprawienia.

W tym momencie ofiara może pozostać w agresywnym związku lub być sama. Dla wielu ofiar nadużyć samotność jest zbyt bolesną opcją.

6. Nie chcą być sami.

Sama myśl o samotnym poruszaniu się po życiu, bez agresywnego partnera, jest przerażająca, zwłaszcza jeśli samotność nie jest czymś, do czego są przyzwyczajeni. Być może zawsze byli w związku i nie potrafiliby samodzielnie stawić czoła życiu. Dotyczy to zwłaszcza mężczyzn. Niestety, wiele osób wolałoby pozostać w toksycznym, obraźliwym związku niż samotnie, nawet jeśli byłoby im znacznie lepiej w samotności.

Myślę, że tak właśnie było w sytuacji mojego ojca. W pobliżu nie miał przyjaciół, a większość swojego dorosłego życia spędził z partnerem. Perspektywa samotności była dla niego bardzo przygnębiająca.

Co to jest zespół sztokholmski?

7. Nadal kochają swojego oprawcę.

W wielu przypadkach ofiary molestowania troszczą się i chcą pomóc swojemu małżonkowi lub partnerowi stosującemu przemoc. Jeśli ich oprawca ma problem z uzależnieniem, często zdarza się, że ofiary przemocy chcą ratować oprawcę z nałogu. Mają tendencję do myślenia, że ​​jeśli po prostu spróbują bardziej im pomóc, ich oprawca się pojawi. Niestety w większości przypadków ich wysiłki są nieskuteczne i kończą się na nich odwrotnym skutkiem.

Wiele ofiar molestowania cierpi na syndrom sztokholmski (SS): emocjonalną więź między ofiarą molestowania a sprawcą, w której ofiara broni działań sprawcy, jakby w podświadomej próbie przetrwania zarówno fizycznego, jak i emocjonalnego przed nadużywać. Chociaż SS najczęściej występuje w sytuacjach zakładników, jeńców wojennych i sekt, jest również bardzo powszechne w przypadkach przemocy domowej.

Mój ojciec był niewątpliwie ofiarą syndromu sztokholmskiego i niestety jego sytuacja jeszcze się pogorszyła, gdy doznał udaru mózgu i został uznany za niezdolnego do pracy. Jego żona zabrała mu telefon i nie pozwalała mu przyjmować gości. Konfiskowała listy i prezenty od członków rodziny, z którymi nie chciała, aby się komunikował. Odmówiła nawet zabrania go na terapię logopedyczną, aby odzyskać mowę, którą stracił w wyniku udaru.

Kiedy próbowałem mu pomóc, opowiadając się za nim i o jego prawa, wpadał w złość. Dawał gest, że nie chce swojego telefonu, gości, listów i prezentów, które mu przysyłano, i że nie chce iść na terapię logopedyczną. Jak wiele ofiar nadużyć, tolerował toksyczne działania swojego sprawcy.

8. Nie mogą opuścić związku.

Jeśli dana osoba jest niepełnosprawna, starsza – lub jedno i drugie – jest prawdopodobnie na łasce swoich opiekunów i może nie być w stanie szukać pomocy w przypadku zaniedbania lub nadużycia. Na przykład mogą mieć ograniczoną mobilność lub upośledzone umiejętności komunikacyjne, co sprawia, że ​​są bardzo podatne na złe traktowanie, o czym nikt się nie dowie.

Oznaki nadużycia u dorosłych

Jak mogę pomóc komuś, kto jest w toksycznym związku?

Chociaż możesz czuć się bezradny, aby pomóc ukochanej osobie, która jest w agresywnym związku, w rzeczywistości możesz zrobić więcej, niż możesz sobie wyobrazić.

Bądź przyjacielem i zaoferuj słuchanie ucha.

Jeśli podejrzewasz, że ukochana osoba jest w agresywnym związku, zaoferuj swoją przyjaźń i wsparcie. Zaproś ukochaną osobę na spacer na łonie natury lub do domu na posiłek lub kawę. Pozwala to na stworzenie cichego i poufnego środowiska, w którym będą bardziej skłonni zwierzać się ze swoich wyzwań.

Podziel się z nimi swoimi zmaganiami z rodziną i przyjaciółmi. Może to sprawić, że chętniej podzielą się z Tobą swoimi osobistymi zmaganiami.

Zaoferuj im bezpieczne miejsce pobytu.

Niech wiedzą, że Twój dom jest dla nich zawsze otwarty. Jeśli nie jest to możliwe, daj im znać, że pomożesz im znaleźć bezpieczne miejsce. Bardzo często ofiary przemocy nie opuszczają sprawcy tylko dlatego, że nie mają dokąd pójść. Gdyby tylko wiedzieli, że istnieje dla nich ciepłe, bezpieczne miejsce, w którym mogliby zostać, dopóki nie staną na nogi, prawdopodobnie opuściliby swojego sprawcę.

Upewnij się, że mają Twoje dane kontaktowe i wiedzą, że mogą do Ciebie zadzwonić w dowolnym momencie.

Daj im poufny numer telefonu, pod który mogą zadzwonić po pomoc.

Ofiary nadużycia mogą nie chcieć dzielić się z tobą swoimi zmaganiami tak bardzo, jak chcą, ponieważ mogą obawiać się, że ich sprawca się dowie i reperkusji, które mogą się z tym wiązać. Mogą obawiać się, że sytuacja może się dla nich pogorszyć, jeśli powiedzą za dużo, lub że oprawca przyjdzie za tobą, jeśli będziesz wiedział za dużo.

Zaoferuj im gorąca linia mogą zadzwonić, aby zgłosić przemoc domową na zasadzie poufności. Nie dołączaj swojego imienia i nazwiska do numeru telefonu, który im podajesz. W ten sposób, jeśli sprawca znajdzie numer, nie skojarzy cię z szukaniem pomocy dla ofiary. Jest to po prostu sposób na uchronienie się przed niepożądanymi konsekwencjami, jakie możesz ponieść za właściwe postępowanie.

Zaszczep w nich zaufanie.

Tak często ofiary molestowania są przez tak długi czas poniżane i źle traktowane, że są ślepe na swoje mocne strony, dary i zdolności. Wydobądź ich mocne strony, komplementując ich umiejętności i umiejętności, które zauważysz, że posiadają. Powiedz im, że są piękne.

Pomóż im stanąć na nogi. Zachęć ich do zapisania się na zajęcia w college'u lub inne szkolenia dostosowane do ich umiejętności i obszarów zainteresowań. Pomóż im na piśmie lub w aktualizacji CV. Kiedy poczują się na siłach, by zrobić to na własną rękę, mogą czuć się w stanie opuścić swój agresywny związek.

Bądź z nimi w kontakcie.

Ofiary nadużyć i zaniedbań często odpychają Cię od siebie, zwłaszcza jeśli wiedzą, że podejrzewasz lub wiedzą, że są wykorzystywane. Często są zawstydzeni swoją sytuacją, a ich duma nie pozwala im przyznać, że potrzebują pomocy. Nie trać z nimi kontaktu. Nawet jeśli nie odpowiadają na twoje telefony lub e-maile, próbuj dalej.

Ważne jest, aby wiedziały, że jesteś przy nich, jeśli i kiedy zdecydują się szukać pomocy. Nie oznacza to, że powinieneś codziennie do nich dzwonić lub wysyłać e-maile. Dzwoń raz w tygodniu, wysyłaj okresowo kartkę i pamiętaj o nich w specjalne dni, takie jak urodziny i święta. Możesz być jedyną osobą, która dociera do nich, która wie o ich sytuacji, więc możesz być jedyną osobą, do której ostatecznie zwracają się o pomoc.

Przemoc wobec osób starszych – poznaj znaki i przełam ciszę

Powiadom władze, jeśli zauważysz oznaki nadużycia u osób starszych lub niepełnosprawnych.

Osoby starsze i niepełnosprawne są szczególnie narażone na zaniedbanie i nadużycia ze strony członków rodziny i innych opiekunów. Skontaktować się z infolinia dotycząca nadużyć dorosłych lub lokalną agencję usług ochrony seniorów, aby zgłaszać oznaki nadużycia i szukać wskazówek dotyczących dalszych kroków.

W niektórych przypadkach doniesienia o nadużyciach lub zaniedbaniach seniorów skutkują kontrolą dobrostanu w domu podejrzanej ofiary. Zwykle odbywa się to z zachowaniem poufności, aby rodzina seniora nie wiedziała, że ​​jesteś osobą, która zgłosiła podejrzenie nadużycia. Jeżeli ofiara przebywa w domu opieki lub w zakładzie opieki lub rehabilitacji, zgłoś swoje obserwacje i obawy również wyznaczonemu pracownikowi socjalnemu pacjenta.

W sytuacji mojego ojca bardzo aktywnie wyrażałam swoje obawy pracownikowi socjalnemu w ośrodku rehabilitacyjnym, w którym mój ojciec został po udarze, a do kolejnego pracownika socjalnego w kolejnej placówce odwykowej, gdzie przebywał po upadku, nie długo cierpiał po. Rozmawiałem też kilka razy z jego biurem władz hrabstwa Senior Services, aby zgłosić przypadki zaniedbań i nadużyć, których byłem świadkiem w jego domu.

Rzeczy nie zawsze układają się tak, jak masz nadzieję

Niestety, nawet jeśli zrobisz wszystko, co w twojej mocy, aby pomóc lub spróbować pomóc ofierze przemocy, sprawy mogą nie potoczyć się tak, jak masz nadzieję.

Kiedy żona mojego ojca podejrzewała, że ​​zgłosiłem zarzuty wykorzystywania i zaniedbywania mojego ojca, nie wpuszczała mnie już do domu swojego i mojego ojca. Oczywiście wiedziałem, kiedy stawiałem zarzuty, że istnieje duża szansa, że ​​będzie podejrzewała, że ​​to ja i prawdopodobnie odcięłaby mnie od niego. I tak właśnie się stało: zwróciła przeciwko mnie mojego ojca do tego stopnia, że ​​nie chce się już ze mną widzieć ani odbierać telefonów. Niestety, często tak się dzieje w sytuacjach nadużyć.

Najważniejsze jest to, że pod koniec dnia, a już na pewno, gdy mój ojciec już nie będzie żył, nie będę żałować tego, co zrobiłem, a czego nie zrobiłem, aby pomóc ojcu.

Twoje wysiłki mogą mieć znaczenie

Z przyjemnością donoszę, że odkąd kilka miesięcy temu napisałem ten artykuł, mój ojciec został przeniesiony do jednopoziomowego domu, gdzie w ciągu dnia ma opiekuna domowego.

Nie mam wątpliwości, że moje wytrwałe wysiłki w obronie go poprzez kontakty z pracownicy socjalni i organizacje opieki społecznej dla osób starszych odegrały kluczową rolę w jego zmianie okoliczności.

Innym zachęcającym doniesieniem jest to, że członek rodziny skontaktował się ze mną i pozwolił mi porozmawiać z ojcem przez telefon. Mój tata wydawał się bardzo zadowolony, że mnie usłyszał, a ja już planuję kolejną wizytę.

Nigdy nie myśl, że twoje wysiłki, aby pomóc ofierze przemocy, są daremne.

Możesz nie zobaczyć pożądanych rezultatów, przynajmniej nie od razu, ale twoje próby pomocy ukochanej osobie nigdy nie pójdą na marne.

Treść ta jest dokładna i prawdziwa zgodnie z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady wykwalifikowanego profesjonalisty.

© 2018 Madeleine Clays

Madeleine Clays (autor) w dniu 04.01.2019:

Dzięki za komentarze, Poetikaly. Cieszę się, że udało Ci się opuścić swoją sytuację. Pokój z tobą.

Poetycko Namaszczony 3 stycznia 2019 r.:

Dobra robota i dziękuję za przyłączenie się do walki z nadużyciami!

Zostałem z wielu wymienionych powodów oraz głębszych, które są unikalne dla mojej sytuacji.

Dzięki Bogu, że odszedłem!