// O LEAH //
Wiek | 28
Lokalizacja | Brisbane, Australia
Zawód | Powolny kupiec mody i wizualny merchandiser
Gdzie ją znaleźć | Jej blog oraz Instagram
Ulubione marki | Daniel Zero Odpadów & Veja
Lubię opisywać siebie jako byłego uzależnionego od fast fashion, który stał się aktywistą slow fashion. Zanim doświadczyłem czegoś, co lubię nazywać moim „Modowym Trzech Króli”, byłem seryjnym klientem. Aktywnie unikałem zadawania sobie podchwytliwych pytań, takich jak „Gdzie to zostało zrobione?” lub „Jak to możliwe?” być tak tanim?” Zamiast tego byłabym dumna z tego, że potrafię tworzyć szykowne zestawy dla najbliższych nic. Jako nastolatka pracowałam w różnych sklepach z modą fast fashion i w końcu w wieku 21 lat otworzyłam własny sklep z modą o nazwie The Happy Cabin.
Ale po kilku latach wypaliłem się i nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że pomimo dobrego biznesu czegoś brakowało. Dopiero gdy zdecydowałam się sprzedać sklep i pojechać do Brazylii, gdzie zgłosiłam się na ochotnika w fawelach Rio De Janeiro, moje oczy otworzyły się na potęgę etycznej i zrównoważonej mody. Byłem mentorem dla młodej projektantki mody, Marii Chantal, która sprzeciwiała się rasizmowi poprzez swoją ręcznie robioną markę. To moja praca z nią zainspirowała mnie do zmiany sposobu patrzenia na przemysł modowy i siłę ubrań.
Po powrocie do Australii obejrzałem film dokumentalny „The True Cost” i grosz spadł. Zdałem sobie sprawę, że moja miłość do biznesu, mody, środowiska i pomagania ludziom połączyła się w jedną idealną rzecz – Etyczną i Zrównoważoną Moda. Postanowiłam radykalnie zmienić sposób, w jaki konsumuję nie tylko modę, ale wszystko w moim życiu. Czytam książki o minimalizmie, Marie Kondo zajęłam się całym domem i postanowiłam udokumentować mój proces na blogu. Tak narodziła się The Un-Material Girl i od tego czasu zabrała mnie na cały świat.
Szybko do przodu trzy i pół roku i jestem świeżo po ukończeniu Fashion Degree, za który otrzymałem całkowicie zmieniające życie stypendium. Teraz pracuję dla Biome Eco Stores, gdzie początkowo byłem wizualnym merchandiserem, ale od tego czasu udało mi się stworzyć dla siebie rolę jako pierwszego w historii kupca Slow Fashion. Połowę czasu poświęcam na to, by sklepy wyglądały pięknie, a drugą połowę w Centrali, wyszukując etyczne i zrównoważone marki do wsparcia i zaopatrzenia.
Zamiast kupować najnowsze trendy w modzie, szyję lub przerabiam własną, niepowtarzalną wersję. Uwielbiam robić zakupy w sklepach z używanymi rzeczami i na targowiskach, a kiedy mogę, wspieram lokalnych, powolnych twórców mody i marki, które są zgodne z moimi wartościami. W moim Tygodniu strojów możesz zauważyć kilka marek, które nie są etyczne, ale są to albo zaniedbane, albo stare faworytki z BFE (Before Fashion Epiphany). Zawsze staram się edukować i inspirować z pozycji kogoś, kto kiedyś nie miał pojęcia, co tak naprawdę dzieje się w branży modowej. Robię to bez osądu, a zamiast tego staram się podzielić moim przekonaniem, że jeśli chodzi o etyczną i zrównoważoną modę – nigdy nie musisz iść na kompromis w kwestii stylu, zabawy czy modności.
Niedawno przeszedłem obok mojego ulubionego lokalnego sklepu z używanymi rzeczami i zauważyłem te dzikie, ręcznie drukowane dżinsy przez okno – dosłownie zatrzymały mnie na moich torach! Natychmiast wszedłem, przymierzyłem je i nie mogłem uwierzyć, że pasują idealnie. Za 20 dolarów przyjechali ze mną do domu. W połączeniu z moim najstarszym i najbardziej ulubionym kapeluszem, butami, które znalazłem w Mediolanie i lekką bluzką z Barcelony, rozpocząłem mój poniedziałek w HQ strong.
Uwielbiam chodzić po linii między bohemą a ostrym, a ten wygląd wydawał się być mieszanką, która zadziałała. Papierowe, lniane spodnie pasowały do metalowych kapci z kurkumą, a stara, dobra, do połowy podwinięta bluzka w kratę, którą znalazłam na ostatniej wyprzedaży w garażu, wiązała to wszystko razem. Mój plecak z frędzlami jest ze mną już prawie 5 lat i używam go praktycznie każdego dnia. Kupiłam go w butiku w Rio De Janeiro i przypomina mi o szukaniu przygód na co dzień.
W dni, w których merchandising w sklepie, lubię ubierać się trochę bardziej praktycznie, ponieważ często balansuję na drabinach w oknach lub demontuję stoły. Trampki, spodnie, koszulka i coś fajnego to mój wybrany przez siebie „mundur”. W tym przypadku rzemieślniczy szalik z Sukkha Citta okazał się idealnym etycznym dodatkiem do włosów, a ręcznie robiona nerka (zakupiona na targu w Portugalii) sprawdza się jako stylowy pasek na narzędzia. Moje trampki Allbirds sprawiają, że cały dzień czuję się, jakbym chodził po chmurach.
Gdyby ten styl miał motyw przewodni, byłby to feminizm. Nie mogłam się oprzeć postawie koszulki Dobrego Kramasa „Zniszcz Patriarchat, a nie planetę”, zwłaszcza w skromnym różowym kolorze. Dobrze było połączyć to z fantastyczną parą ręcznie robionych kolczyków i flar w stylu lat 70., które kupiłem na wyprzedaży garażowej za 5 dolców. Ten look sprawia, że czuję się zarówno kobieco, jak i buntowniczo, dodawał mi energii na cały dzień!
Ten „Tydzień strojów” wypadł w moje urodziny! Uznałam, że gnieciony len pasuje do nastroju na ukończenie 28 roku życia, bo powoli przeradzam się w kobietę, której nie obchodzi zmarszczki. Zawsze byłam fanką różu, gdzie inni się boją, obejmuję. Musiałem pracować w swoje urodziny, ale na szczęście udało mi się podzielić moją zmianą z moją najlepszą przyjaciółką, która zrobiła mi serenadę, gdy tylko weszła do drzwi (a potem poczęstowała mnie pysznym wegańskim lunchem!)
Zaczęłam moją sobotę w zupełnie innym stroju, jednak gdy spędziłam poranek prowadząc Wymianę Ubrań, wydawało mi się, że wypada pochwalić się jednym z moich ulubionych znalezisk – tym uroczym, małym kwiatowym numerem! To była pierwsza wymiana odzieży, którą prowadziłem profesjonalnie i byłem zachwycony niesamowitą reakcją naszej społeczności. Kobiety opowiadały w przymierzalniach historie o swoich ubraniach, tak podekscytowane, że ich niechciane ubrania mają drugie życie. Nie ma to jak promowanie gospodarki o obiegu zamkniętym na rozpoczęcie weekendu!
Teraz, gdy pracuję na pełny etat, staram się wycisnąć jak najwięcej z moich weekendów – a to oznacza ubieranie się, kiedy tylko mam okazję. Warstwa w panterkę tego wyglądu była kolejnym klejnotem do zamiany ubrań, jednak pierwotnie była to sukienka kopertowa, która była trochę za mała - więc improwizowałam. Kolczyki, które nosiłam od tak dawna, że nie pamiętam, skąd się wzięły, a spodnie pochodzą z jednego z moich ulubionych lokalnych sklepów z modą, Ra Ra Superstar.
