„Próbowałeś zwrócić na siebie uwagę?” – zapytał mój terapeuta, przerywając mi w połowie rozmowy. Nie zastanawiałem się nad tym wcześniej, więc nie miałem odpowiedzi, kiedy zapytała. Jej pytanie, brzmiące tak prosto, otworzyło kilka zamkniętych w sobie doświadczeń, którymi nigdy nie miałem miejsca, by się nimi podzielić. Siedziałem i zastanawiałem się, zdając sobie sprawę, że coś knuje.
Na początku 2018 roku życie stało się dla mnie zbyt trudne. Pracując na dwóch etatach w niepełnym wymiarze godzin, mieszkając w nowym mieście jako student w pełnym wymiarze godzin, czułem się przytłoczony. Moi przyjaciele zauważyli, że nie było mnie tak często i byłem bardziej wzburzony niż zwykle. Nie wiedziałem, co jest nie tak, ale wiedziałem, że coś jest inaczej.
Zdecydowałem się rozpocząć terapię, niepewny, co z tego wyniknie, ale pełen nadziei, że ktoś pomoże mi przetworzyć to, czego doświadczałem. Wiele sesji poświęcono na dyskutowanie, w jaki sposób skoncentrowałem swoje życie na opiece nad innymi, ignorując moje potrzeby. Trudno było to zaakceptować, ale zaniedbywałem siebie.
Choć nieumyślnie, byłem tak pochłonięty życiem i wszystkimi jego czynnikami stresogennymi, że nie zwracałem zbytniej uwagi na własne ciało. Bezcelowo podążałem za rutyną, aby przetrwać moje dni. Czy byłem głównym bohaterem historii, która była moim życiem? A może żyłem dla wszystkich innych, nie troszcząc się o własne dobro?
Mój terapeuta pomógł mi zdać sobie sprawę, że robię to od lat – nie zwracając uwagi na moje potrzeby emocjonalne. Zamiast mówić w swoim imieniu, milczałem, gdy coś mnie niepokoiło. Nie mogłem wyrazić słowami moich uczuć i brakowało mi czegoś niezbędnego do poruszania się po moim życiu i związkach.
Brakowało mi tego, co teraz nazywam inteligencją emocjonalną (EI).
Czym jest inteligencja emocjonalna?
Kiedy myślisz o inteligencji emocjonalnej, prawdopodobnie myślisz o zdolności rozpoznawania swoich emocji. Chociaż częściowo jest to prawda, inteligencja emocjonalna to praktyka bycia świadomym, rozumienia i kontrolowania naszych uczuć, przy jednoczesnym dążeniu do empatii wobec emocji innych.
Według model warstwowy stworzona przez psychologa Howarda Gardnera w 1983 r. inteligencję emocjonalną można podzielić na pięć mniejszych elementów:
Samoświadomość: Zdolność do identyfikowania i wyrażania swoich emocji/uczuć
Samoregulacja: umiejętność zarządzania emocjami i utrzymywania ich w środowiskach społecznych
Motywacja: Zdolność do dyscypliny
Empatia: umiejętność odnoszenia się do uczuć/emocji innych
Umiejętności społeczne: Jak wchodzimy w interakcje z innymi
Jako ludzie jesteśmy z natury ludźmi emocjonalnymi. Niemowlęta od urodzenia płaczą, aby wyrazić swoje potrzeby lub dyskomfort swoim opiekunom. Potrzeby te zmieniają się wraz z rozwojem i dojrzewaniem; uczymy się odpowiednio wyrażać siebie i odbierać sygnały społeczne z różnych środowisk.
Następnie, gdy stajemy się starsi, określone komponenty naszej inteligencji emocjonalnej stają się intuicyjne, ponieważ mamy zdrowe modele. Innym razem, jeśli dorastamy w środowiskach, które nie sprzyjają odpowiednio naszym emocjom lub nie widzimy odzwierciedlenia inteligencji emocjonalnej, ten wzrost może ulec stagnacji.
Ostatecznie jednak w naszej naturze leży wyrażanie tego, co czujemy i pozostawianie miejsca na emocje innych ludzi. Psycholog Daniela Golemana opisuje ludzi jako mających dwa umysły; emocjonalne i racjonalne. Goleman pisze, że podczas gdy nasze dwa umysły przez większość czasu są w harmonii, „kiedy namiętności wzmagają równowagę: to umysł emocjonalny przejmuje przewagę”.
Mówiąc prosto: pielęgnowanie inteligencji emocjonalnej oznacza tworzenie przestrzeni dla wyraźniejszego widzenia. Podczas gdy kiedyś nie byliśmy świadomi tego, kim jesteśmy, gdy stajemy się bardziej świadomi, nasze życie staje się łatwiejsze do zrozumienia i zarządzania. Kiedy rozwijamy inteligencję emocjonalną, z zadowoleniem przyjmujemy więcej przestrzeni i środowisk, które zaspokajają nasze potrzeby i pragnienia. Oznacza to również, że możemy odrzucić wszystko lub każdego, kto nie jest zgodny z tym, czego chcemy dla siebie.
Zrozumienie naszych emocji tworzy fundament do budowania zdrowego platonizmu i romantyzmu relacji, ponieważ pomaga wyznaczyć granice tego, jak jesteśmy traktowani, a nawet jak się rozszerzamy inni.
To powiedziawszy, rozwój inteligencji emocjonalnej może być wyzwaniem. Jeśli masz trudności z jednym lub kilkoma komponentami inteligencji emocjonalnej, może to wpłynąć na twoją pewność siebie i autentyczność w sytuacjach społecznych.
Ale nie martw się; regulowanie własnych emocji i zwracanie uwagi na innych to ciągły proces, który można ćwiczyć. Oto kilka praktycznych sposobów na zwiększenie inteligencji emocjonalnej:
Jak możemy stać się bardziej inteligentni emocjonalnie?
1. Uważność
Samoświadomość oznacza zwracanie uwagi na siebie i swoje potrzeby w każdych okolicznościach. Uważność zachęca nas do zwrócenia uwagi na chwilę obecną i nasze otoczenie, w tym na to, jak się czujemy, działamy lub co mówimy.
Podczas gdy praktykowanie uważności może wymagać siedzenia w pozycji przypominającej jogę, nawyki uważności można włączyć do naszego stylu życia – i nie ma jednego sposobu na praktykowanie. Ćwiczenia uważności mogą obejmować autorefleksję dziennikarstwo, identyfikowanie emocji poprzez pozytywną rozmowę wewnętrzną i cytowanie afirmacji. Oto kilka dodatkowych pomysły uważności włączyć przez cały dzień.
2. Terapia
Jako rzecznik o terapia, widziałem na własne oczy, jak wyszkoleni profesjonaliści mogą pomóc innym radzić sobie z trudnymi emocjami. Jedną z lekcji, których nauczyłem się od mojego terapeuty, było to, że stresory i bodźce emocjonalne są nieuniknione — nie możemy uniknąć sytuacji, w której ktoś nam przerywa, gdy prowadzimy samochód, lub ktoś jest niemiły. To, co możemy zrobić, to kontrolować sposób, w jaki reagujemy w takich sytuacjach.
Terapia daje wyszkolonemu profesjonaliście wgląd w twoje życie i pozwala mu zapewnić strategie, które pomogą ci regulować emocje, gdy wystąpią stresory. Pomyśl o tym w ten sposób: terapia rozmową daje ci przestrzeń i możliwość odczuwania emocji. Ale oferuje również wiele sposobów, aby pomóc Ci nimi zarządzać, aby Cię nie przytłoczyły.
3. Czas jakości
Tak, to język miłości. Ale czy wiesz, że możesz ćwiczyć na sobie język miłości? Podobnie jak uważność, spędzanie czasu w samotności pozwala na głębszą naukę samego siebie. Tworzenie zdrowych umiejętności społecznych i zwiększanie inteligencji emocjonalnej zaczyna się od jednostki. Kiedy znamy siebie i troszczymy się o siebie, możemy tworzyć zdrowe relacje z innymi.
Wypróbuj proste zajęcia solo — takie jak sztuka, wędrówki, pisanie lub gotowanie — aby lepiej zrozumieć swoje potrzeby, pragnienia i pasje.
4. Wspólnota
Najbliżsi nam są jednymi z naszych najlepszych odblasków tego, jak zarządzamy naszymi emocjami. Nasi przyjaciele są świadkami wielu naszych reakcji na codzienne stresory, podobnie jak nasi partnerzy, dzieci i współpracownicy.
Najlepszym sposobem na poznanie naszego zakresu inteligencji emocjonalnej jest zapytanie osób wokół nas. Zadawanie pytań typu: „Jak zareagowałem na tę sytuację?” lub „Jak mogę być lepszym przyjacielem?” to początek stawania się lepszym komunikatorem. Chociaż usłyszenie odpowiedzi może być trudne, jest to nieoceniona okazja do poprawy i zachęca innych do rozważenia swoich reakcji i emocji.
Kultywowanie inteligencji emocjonalnej nie jest łatwe, ale dzięki różnym umiejętnościom możemy lepiej zrozumieć siebie i rozwinąć bardziej znaczące relacje z innymi. Pamiętaj, że nigdy nie osiągniesz pełnej inteligencji emocjonalnej. To codzienna praktyka, w której uczestniczysz. Weź to jednak ode mnie: jest warte wymaganej pracy.
Brianny Robles
POWIĄZANE CZYTANIE
Dobry Handel