Nie pamiętam czasu, kiedy nie wstydziłam się rozmiaru mojego ciała.
Rodzina, przyjaciele, koledzy z klasy, a nawet nieznajomi czuli, że to oni mogą wyrażać swoją opinię na temat mojej wagi i oferować niezamówione sugestie, jak ją stracić. Kiedy miałam pięć lat, reakcje na moją wagę dały jasny obraz, że jestem brzydka, niegodna i nie do zaakceptowania. Cała negatywna uwaga skierowana do mojego ciała sprawiła, że poczułem się mniej niż człowiekiem i jakbym musiał zmienić swoje ciało, aby zasłużyć na swoje miejsce w społeczeństwie. Jeśli nie byłam chuda, czułam się jak wyrzutek, podczłowiek i nieudacznik.
“Jeśli nie byłam chuda, czułam się jak wyrzutek, podczłowiek i nieudacznik.”
Latem, zanim zacząłem szkołę średnią, okres dojrzewania zmienił kształt mojego ciała. Nie byłam już gruba. Nie byłam chuda, ale nie byłam gruba. Uwielbiałam, jak moje kości biodrowe wystawały przez dżinsy. Po raz pierwszy poczułem, że należę.
Po studiach wyszłam za mąż i zaszłam w pierwszą ciążę. Ginekolog powiedział mi, żebym w czasie ciąży nie przytyła więcej niż 20 funtów. Powiedział, że w idealnym przypadku nie powinienem przybierać na wadze, ponieważ miałem już nadwagę. Ze strachu głodziłam się i chodziłam na zajęcia z tańca aerobowego, aż do porodu. W ciąży przytyłam 10kg. Ale kiedy urodził się mój syn, miał kilka problemów zdrowotnych, które przezwyciężył, ale obwiniałam siebie, że bardziej martwię się o przybranie na wadze niż o zdrowie mojego dziecka.
Moi lekarze odwieźli do domu, że moja waga była spowodowana brakiem aktywności i przejadaniem się. Kiedy miałem 10 lat, mój pediatra powiedział mi, żebym nie przekraczał 100 funtów, dopóki nie skończyłem ósmej klasy – co 10-latek mógłby zrobić z tą informacją? Na studiach poszedłem do pobliskiego lekarza. Kiedy moja wizyta dobiegła końca, szybko przeszedłem przez poczekalnię i byłem zaledwie kilka kroków od drzwi wyjściowych, kiedy usłyszałem krzyk lekarza w poczekalni pełnej pacjentów. Jego słowa były jak nóż rzucony w moje plecy: „I zrzuć ten ciężar!”
Wstyd był okrutnym, ale dominującym motywatorem. Kiedy dieta miała przyjmować 1200 kalorii dziennie, brałem 600 kalorii dziennie. Kiedy program dietetyczny kazał ćwiczyć godzinę dziennie, ja ćwiczyłem przez dwie. Chociaż jadłam za mało i ćwiczyłam, nadal nie byłam chuda, więc kupowałam tabletki odchudzające i regularnie brałam dostępne bez recepty leki moczopędne i przeczyszczające, aby schudnąć.
“Religijnie stosowałem się do beztłuszczowej i niskotłuszczowej żywności, ponieważ przemysł dietetyczny powiedział nam, że każdy rodzaj tłuszczu jest wrogiem. ”
I nauczyłem się czyścić. Podczas gdy moje dzieci jadły hamburgery i frytki, ja zamawiałam sałatkę z sokiem z cytryny jako dressing. Chodziłem, jeździłem na rowerze i czytałem setki książek o ćwiczeniach i odchudzaniu. Skupiłam się na gotowaniu i jedzeniu głównie warzyw. Kiedy szliśmy do restauracji, z wyprzedzeniem analizowałem menu, szukając liczby kalorii potencjalnych pozycji menu, które mógłbym zjeść. Zamówiłem kanapki zawinięte w sałatę zamiast chleba. Gdybym dostał pieczonego ziemniaka, poprosiłbym o brak masła, sera lub kwaśnej śmietany, aby zmniejszyć kalorie z tłuszczu. Religijnie stosowałem się do beztłuszczowej i niskotłuszczowej żywności, ponieważ przemysł dietetyczny powiedział nam, że każdy rodzaj tłuszczu jest wrogiem.
Zanim skończyłem 50 lat, opanowałem dietę jo-jo. Pomimo w większości zdrowej diety, moje ciało wyglądało tak, jakby większość osób pomyślała, że siedziałam przed telewizorem i jadłam frytki i ciastka. Chociaż dieta mojej rodziny była przede wszystkim zdrowa, patrząc na moje ciało wiedziałem, że większość nie uwierzyłaby mi, gdybym im powiedział, że nigdy nie mieliśmy w domu niezdrowego jedzenia.
Pewnego roku, kiedy tornada pozbawiły prądu w naszym domu na ponad tydzień, kiedy byliśmy na wakacjach, przyjaciel poszedł wyczyścić naszą lodówkę, zanim jedzenie zgnije z powodu braku chłodzenia. Po powrocie podziękowałam koleżance za uratowanie nas od obrzydliwego bałaganu. Odpowiedziała: „Byłam zaskoczona! Zdrowo się odżywiasz! Myślałem, że znajdę przynajmniej trochę lodów w twoim domu, ale nic nie było. To było potwierdzające, ale dla świata zewnętrznego nadal byłam niedopuszczalnie gruba.
Kiedy skończyłam 60 lat, po raz kolejny udało mi się schudnąć. Po raz pierwszy pojawił się, gdy samodzielnie zagospodarowałem podwórko przednie i tylne naszego nowego domu, ciągnąc 30, 40- i 50-funtowe rodzime kamienie do wyściełania łóżek, podnoszenia worków z ściółką i wykopywania kwiatu łóżka. Dzięki tej odrobinie utraty wagi zainspirowałem się, aby zacząć śledzić moje kalorie i częściej jeździć na rowerze. Byłem szczęśliwszy i bardziej pewny siebie, i dobrze było mieć kontrolę. Jednak trudno było odrzucić ten dokuczliwy głos przypominający mi, że równie szybko mogę odzyskać wagę.
“Moją motywacją jest zdrowie, ale wstyd wciąż wpływa na to, jak postrzegam swoje ciało i dlaczego chcę być szczuplejszy.”
Dziś cały czas staram się schudnąć. Moją motywacją jest zdrowie, ale wstyd wciąż wpływa na to, jak postrzegam swoje ciało i dlaczego chcę być szczuplejszy. Istnieje uprzedzenie do tłuszczu, zwłaszcza w przypadku kobiet. Zbyt wielu lekarzy wciąż uważa, że nadwaga lub otyłość oznacza niezdrowość.
Chciałbym, aby inni wiedzieli, że niewiele osób z nadwagą prowadzi siedzący tryb życia, je śmieciowe jedzenie podczas oglądania telewizji i nie ma pojęcia o zdrowym stylu życia. Niektórzy z nas stosują zdrową dietę i regularnie ćwiczą. Uwielbiam jazdę na rowerze, piesze wycieczki i spływy kajakowe. Jestem totalnym maniakiem przyrody, który potrzebuje zidentyfikować każdą roślinę, drzewo, węża, ptaka i robaka. Zajęcia te pozwalają mi poznawać i doświadczać przyrody.
Należę również do grupy na Facebooku dla triathlonistek w klasie Athena, które ważą ponad 160 funtów. Wiele z tych kobiet kończy triathlony Ironman. Każdego dnia udowadniają, że nadwaga nie jest równoznaczna ze złym zdrowiem.
“Nie potrzebujemy porad dotyczących odchudzania ani opowiadania o najlepszej nowej modzie na ćwiczenia. ”
Nie potrzebujemy porad dotyczących odchudzania ani opowiadania o najlepszej nowej modzie na ćwiczenia. Niektórzy z nas to zaledwie 64-latkowie, którzy jedzą wegetariańskie posiłki, a kilka razy w tygodniu jeżdżą na rowerze szutrowym i pływają kajakiem.
To, czego potrzebujemy, to szacunek i zrozumienie. Tłuste uprzedzenia przyczyniają się do zawstydzania, obwiniania i niesprawiedliwości, których doświadcza wielu z nas. Niektórzy z nas, którzy próbują schudnąć, zawstydzają się i trudno jest utrzymać motywację. A wielu z nas, którzy nie są tak szczupli, kocha swoje zdrowe, silne ciała takimi, jakie są! Nasze ciała nie mówią ci, jak żyjemy, więc nie zakładaj, że jesteśmy niezdrowi, nieszczęśliwi i nieaktywni.
Ostatnio jeździłem na rowerze z kolegą w mojej ulubionej koszulce rowerowej z płonącym przodem. Pomimo tego, że byłam urocza i wygodna, otwarcie przyznałam się do wahania co do mojej koszuli.
„Po prostu wiem, że jeśli wyjdę publicznie w tej koszulce, inni przeczytają moją koszulkę, a potem spojrzą na mnie i sarkastycznie pomyślą:„ Tak, założę się, że ona jeździ na rowerze! ”- powiedziałem.
Mój przyjaciel po prostu odpowiedział: „Nie obchodzi mnie, co mówią inni”.
Mówię, że wielu z nas prowadzi zdrowy tryb życia, a niektórzy z nas jeżdżą na rowerze.
Celi Trépanier, M.Ed.
POWIĄZANE CZYTANIE
Dobry Handel
