Tak naprawdę nie zdawałem sobie sprawy, ile czasu zostało mi do narodzin mojej córki, więc byłem dość oszołomiony tym, jak dramatycznie zmienił się krajobraz mojego codziennego życia. Kiedy zebranie poświęcone planowaniu zajmuje 15 minut samotnego czasu na wzięcie prysznica, wyjście z przyjaciółmi wydaje się tak możliwe, jak nocna wycieczka na Księżyc. W miarę jak moja córka dorastała, powoli odzyskiwałam z czasem większą elastyczność i swobodę. Ale widzę, że wiele moich przyjaźni się zmieniło. Dokładnie nic nie jest *źle*, po prostu wszyscy nagle staliśmy się Prawdziwymi Dorosłymi, z własnymi rodzinami, karierą, i inne priorytety, które sprawiają, że zastanawianie się, kiedy i jak się spotkać, jest jak uczenie się czegoś nowego język.
Chociaż nie ma jednego złotego środka na każdy scenariusz, oto kilka rzeczy, które należy wziąć pod uwagę, przechodząc przez kolejny etap swoich dorosłych przyjaźni, zwłaszcza po tym, jak oni (lub ty!) zostaną rodzicami.
Zbadaj swoje oczekiwania
Kiedy mieliśmy 20 lat, ludzie, których uważałem za moich bliskich przyjaciół, byli tymi, z którymi byłem w niemal stałym kontakcie. Jeśli nie chodziliśmy na kolację po pracy lub nie wybieraliśmy się na weekendowe wypady w ostatniej chwili, wysadzaliśmy w powietrze swoje telefony dzień i noc. Teraz przygotowanie obiadu może zająć miesiąc planowania, a weekendowe wypady są tak powszechne jak zaćmienie słońca.
"Spodziewaj się opóźnień."
Chociaż nasze SMS-y nadal byłyby uważane za zdrowe, przerwy czasowe między odpowiedziami stały się bardziej powszechne. Pomiędzy wymaganiami naszych rodzin, pracą, a nawet narzuconymi przez siebie granicami zdrowia psychicznego z naszymi ekranami, czasami powrót do siebie zajmuje trochę czasu. Nauczyłem się, że należy spodziewać się opóźnień. To jest riff pt przepaść szczęścia, która odnosi się do przestrzeni między oczekiwaniami a rzeczywistością. Im większa różnica, tym większa szansa na rozczarowanie. Na etapie życia ze szczytowymi obowiązkami stwierdzam, że tym bardziej mogę obejrzeć każde wydarzenie towarzyskie które łączą się jako bonus lub uczta, tym mniej prawdopodobne jest, że poczuję się zmiażdżony, kiedy to się stanie nie.
Bądź ciekawy, a nie osądzający
Ten stary cytat Walta Whitmana jest naprawdę wszechstronnym klejnotem i może być używany w wielu aspektach twojego życia. Jeśli twój przyjaciel nagle wydaje się bardzo zajęty lub mniej zainteresowany twoim życiem, nie zakładaj, dlaczego. Zamiast tego ćwicz ciekawość. Co się dzieje w życiu twojego przyjaciela? Czy jest coś nowego? Czy oni coś przeżywają? Czy z ich dziećmi wszystko w porządku? Poprosić ich. Zapytaj o ich pracę, rodzinę, o czym myślą, co czytają lub oglądają, jak spędzają czas. Posłuchaj, a później sprawdź, co udostępnili.
„Jedynym założeniem, na jakie sobie pozwalam, jest to, że moi przyjaciele są tak samo zajęci żonglowaniem jak ja”.
Bycie ciekawym może oszczędzić ci udręki, która może się pojawić, jeśli założysz, że coś jest nie tak. Jedynym założeniem, na jakie sobie pozwalam, jest to, że moi przyjaciele są tak samo zajęci żonglerką jak ja. Pomaga mi myślenie o tym, jak muszę przełączać się między priorytetami, wybierając tylko kilka rzeczy, na których chcę się skupić każdego dnia: moje dziecko, praca i joga pewnego dnia; moje małżeństwo, pisanie i przygotowywanie posiłków w następnym. Jeśli musiałam odkładać telefon do przyjaciółki, żeby dotrzymać terminu, zanim opiekunka musiała wyjść do domu, to jest to tylko odzwierciedlenie tego, jak mało miałam tego dnia czasu, a nie tego, co czuję do przyjaciółki.
Bycie ciekawym pomaga zbudować zdrowy dystans do okoliczności, na które nie mamy wpływu, więc raczej zamiast brać wszystko do siebie, rozwijamy poczucie współczucia, które ostatecznie uczyni nas lepszymi przyjaciele.
Pozwól swoim przyjaciołom być sobą
Niektórzy z twoich bezdzietnych przyjaciół będą odgrywać aktywną rolę w życiu twoich dzieci. Będą zainteresowani ich wybrykami, pojawią się na każdym wydarzeniu, a może nawet wyślą przemyślane prezenty. To jest niesamowite! Ale uważaj, aby przypadkowo nie oczekiwać takiego samego poziomu zaangażowania od wszystkich innych. Niektórzy przyjaciele (nawet ci, którzy sami są rodzicami!) będą niezręczni, a nawet całkowicie niezainteresowani twoimi dziećmi. Niektórzy przyjaciele nigdy nie będą chcieli przyjść na przyjęcie urodzinowe o tematyce dinozaurów. Niech to będzie w porządku. Niech to nie będzie stwierdzenie na temat ciebie, twoich dzieci lub twojej przyjaźni. Zamiast tego spójrz na tę przyjaźń jako szansę na bycie indywidualnym dorosłym sobą i zdejmij rodzicielską czapkę. Wszyscy musimy pozostać połączeni z częściami nas samych, które nie pełnią określonej roli, a to jest świetna przestrzeń, aby utrzymać to przy życiu.
„Niektórzy przyjaciele nigdy nie będą chcieli przyjść na przyjęcie urodzinowe o tematyce dinozaurów. Niech to będzie w porządku.
Z drugiej strony, jeśli nie masz dzieci i zmagasz się z życiem swojego przyjaciela jako rodzica, spróbuj tego: wyobraź sobie, że twój przyjaciel rozpoczął nową pracę w dziedzinie, której nie znasz. Nawet jeśli nie znasz branży, znajdziesz coś, do czego możesz się odnieść: szok kulturowy związany z nowym biurem, niekończące się wymagania klienta lub nadgodziny, których się nie spodziewał. W podobny sposób wspieraj nowego rodzica; uczą się nowej pracy i robią to, śpiąc o 80% mniej. Możesz być zaskoczony, jak bardzo możesz odnieść się do doświadczeń swojego przyjaciela, jeśli weźmiesz pod uwagę ich uniwersalne aspekty, a twój związek będzie się tylko umacniał.
Rozszerz swoją działalność
Dzieci zajmują dużo czasu, więc rodzice nie mają takiej elastyczności, jak my, kiedy byliśmy bezdzietni. W zależności od opiekunek, budżetów i energii może to oznaczać, że jest kilka lat, kiedy mniej lub bardziej całkowicie znikamy ze sceny społecznej.
To nie musi oznaczać końca dobrej zabawy z naszymi przyjaciółmi! Rozważ wspólne załatwianie spraw: cotygodniowe zakupy spożywcze, myjnia samochodowa, a nawet wspólne strzyżenie to okazja do rozmowy i spędzenia wolnego czasu w IRL. Jeśli twój przyjaciel nie jest lokalny, spróbuj do niego zadzwonić podczas obowiązków domowych. Mój najlepszy przyjaciel i ja często rozmawiamy przez Facetime podczas gotowania obiadu lub robienia prania. Nie musi to być również maraton. Spróbuj 8 minut rozmowy, który, jak udowodniono, nie tylko sprzyja nawiązywaniu kontaktów, ale w rzeczywistości poprawia nastrój. I nie śpij na technologii! Mam przyjaciółkę, która opowiedziała mi o dokumencie Google, który trzyma ze swoją najlepszą przyjaciółką, gdzie zapisują rzeczy, o których chcą porozmawiać, kiedy mają okazję porozmawiać. Mimo że często zapominają o odhaczeniu pozycji z listy, czują się połączeni, utrzymując ten ciągły wątek razem.
Spójrz długo
„Obiecuję sobie, że oddzwonię, a potem życie staje na przeszkodzie i zapominam”.
Moja przyjaciółka z dzieciństwa, Carol, jest jedną z tych książkowych ekstrawertyków, którzy żyją dla poznawania innych ludzi. Jej życie to karuzela podróży, wydarzeń i pozornie tak wielu przyjaciół, że naprawdę nie mogę uwierzyć, że pamięta czyjeś imię. Przez lata to ona zawsze inicjowała kontakt ze mną, a ja nie zawsze byłem najlepszy w odwzajemnianiu się. To nie ma z nią nic wspólnego. Czasami widzę jej imię na moim telefonie i przytłacza mnie pomysł nadrobienia zaległości. Mówię sobie, że oddzwonię, a potem życie staje na przeszkodzie i zapominam. Ale rzecz z Carol polega na tym, że nigdy, ani razu przez ponad 20 lat, odkąd ją znam, nie wydawała się tym urażona ani zraniona. Za każdym razem, gdy przepraszałem, że nie oddzwoniłem, odrzucała moje przeprosiny machnięciem ręki. „Żyjesz swoim życiem” – zawsze powtarza. A potem mnie o to pyta.
Carol ucieleśnia słynną zasadę Jennifer Garner przyjaźń bez winy. I ta niesamowita łaska tylko umocniła ją jako jedną z najbardziej wyjątkowych osób w moim życiu. Z wiekiem zacząłem doceniać jej światopogląd i próbowałem naśladować go dla innych. Jeśli wyciągam rękę, aby nadrobić zaległości i nie słyszę odpowiedzi od kogoś przez miesiące, staram się być jak Carol. Na swoje relacje patrzy przez pryzmat przymkniętego obiektywu, który postrzega czas jako długi i elastyczny, zdolny do rozciągania i dostosowania dowolnej liczby zmiennych. Nie wywiera na mnie presji, abym był dostępny tylko dlatego, że jest, ani nie zmusza mnie do wyjaśnienia, dlaczego tak długo zwlekałem z oddzwonieniem. Ta życzliwość pozostawia mi miejsce na bycie tym, kim jestem, sprawiając, że chwile, w których łączymy się, są jeszcze cenniejsze, nieskażone poczuciem winy.
„Posiadanie przyjaciela, z którym możesz kontynuować tam, gdzie skończyłeś, nie wynika z jakiejś magicznej chemii, ale dlatego, że musisz mieć tego rodzaju związek”.
Teraz zamiast definiować bliskiego przyjaciela tylko przez czas spędzony razem, uważam to za zobowiązanie kochając się i wspierając przez wszystkie okresy życia – nawet te ciche lub z bardzo daleka z dala. Posiadanie przyjaciela, z którym możesz zacząć od miejsca, w którym przerwałeś, nie wynika z jakiejś magicznej chemii, ale dlatego, że musisz mieć tego rodzaju związek. Wierzysz w długą grę, do której pewnego dnia zadzwonisz i będzie to idealny czas na połączenie.
A kiedy przepraszają, że są zajęci? „Żyjesz swoim życiem”, powiesz. – A teraz opowiedz mi o tym wszystkim.
Stefania H. Spadnie na
