Książę Rogers Nelson urodził się 7 czerwca 1958 r. w Minneapolis w stanie Minnesota, a zmarł 21 kwietnia 2016 r. w Minneapolis w stanie Minnesota.
Eklektyczny artysta pop z lat 80., znany wyłącznie jako Prince podczas szczytowego okresu komercyjnego i artystycznego w ciągu tej dekady wydał niesamowitą liczbę ośmiu albumów studyjnych, nie licząc nawet swojego filmu o Batmanie z 1989 r. ścieżka dźwiękowa. Ale wokalista, autor tekstów, gitarzysta i multiinstrumentalista był w tym czasie więcej niż tylko zajęty, tworząc wysokiej jakości muzykę inspirowaną bezpośrednio boj oraz R&B ale także splecione z odmianami gitarowego rocka, popu, psychodelii i muzyki tanecznej, by wymienić tylko kilka form. Po latach 80. Prince utrzymywał solidną, choć mniej błyskotliwą karierę muzyczną.
Wczesne lata
Jako syn miejscowych muzyków nazwanych krzykliwie po ojcu, być może młody książę był skazany na własną karierę artystyczną. Mimo to najpierw musiał przezwyciężyć wieloletnią separację rodziców i ewentualną separację, aby założyć własny zespół pośród niestabilności stałego miejsca zamieszkania. Po przeprowadzce do przyjaciela Andre Andersona i jego rodziny, Prince wkrótce stał się częścią zespołu Grand Central, który specjalizował się w utworach instrumentalnych. Morris Day wkrótce dołączył do zespołu, nazwanego później Champagne, a Prince zaczął wykazywać skoki muzycznego rozwoju i zainteresowania.
Książę szybko idzie solo
Gdy jego talent i status jako cudownego nastoletniego dziecka zaczęły zyskiwać coraz większą uwagę, Prince przesunął się w kierunku maksymalnej kontroli twórczej. W latach 1976-1977 pracował z innymi jako autor tekstów, kompozytor i instrumentalista, ale to wszystko wydawało się wskazywać na koncepcję Prince'a dotyczącą siebie jako artysty solowego. Jego debiutancka płyta dla Warner Bros. - For You - ukazał się na początku 1978 roku i przygotował scenę dla jednego ze znaków towarowych artysty, wyraźnie zapisanego na okładce albumu: „Wyprodukowano, Aranżowane, skomponowane i wykonywane przez Prince'a”. Samozwańcza kontynuacja z 1979 roku wykazała wzrost sprzedaży dzięki pierwszemu hitowi „I Wanna Be Your Kochanek."
Flair i „kontrowersje” oznaczają wzniesienie lat 80.
Przed wydaniem Dirty Mind z 1980 r. mocno zseksualizowane teksty Prince'a i skandaliczne przebrania sceniczne zaczęły przyciągać ich uwagę opinii publicznej. W międzyczasie krytycy nadal dobrze przyjmowali jego albumy, a fachowe podejście do nagrywania doprowadziło do kolejnego wydawnictwa, Controversy z 1981 roku. Wszystko to prowadziło do przełomu, który wydawał się ostatecznie nieunikniony, nawet jeśli miałby nastąpić na szczególnych warunkach Prince'a. Mając teraz ugruntowany skład swojego zespołu, Prince był w idealnym momencie, aby stać się główną siłą w wschodzącej epoce wideo, przyspieszonym przez MTV.
„1999” i „Purple Rain” – Książę rządzi
Chociaż seksualna natura jego nagrań zaczęła nieco zanikać wraz z mnożeniem się popowych hitów, Prince pozostał wierny zaciekłej wizji artystycznej dzięki swoim dwóm kolejnym platynowym uderzeniom, w latach 1982-1999 i 1984 Deszcz. Nawet pośród ogromnego sukcesu Michael JacksonThriller, Prince upewnił się, że na listach przebojów jest miejsce na utwory tytułowe z obu albumów, a także wszechobecne utwory „Little Red Corvette”, „When Doves Cry” i „Let's Go Crazy". Krytycy i widzowie nie mieli dość Prince'a, co pomogło jego debiutanckiemu filmowi, również zatytułowanemu Purple Rain, stać się hitem także.
Zaciekle autonomiczny książę inspiruje formację PMRC
Przeboje mogły być stosunkowo czyste, ale charakterystyczna dla Prince'a seksualna szczerość i śmiałość odmówiłyby całkowitego wymarcia, szczególnie w utworach z albumów, takich jak „Let's Pretend We're Married” z 1999 i odę do kobiecej masturbacji „Darling Nikki”, z Fioletowy deszcz. Kiedy Tipper Gore podsłuchała, jak jej córka słucha tego ostatniego, przeniosła się, by stworzyć Centrum zasobów muzycznych dla rodziców (PMRC), grupa żon kongresmenów, które zwróciły uwagę na niesławne przesłuchania w 1985 r. na temat muzyki pop, która posiada wyraźne teksty lub tematy. Wkrótce pojawiły się wytwórnie ostrzegające przed nagraniami, co musiało przynajmniej trochę rozbawić Prince'a.
Książę i rewolucja Press On
Po oficjalnym nazwaniu i uznaniu swojego zespołu za wydanie Fioletowy deszczPrince i jego kohorty utrzymali jedną z najbardziej konsekwentnych i wytrwałych karier pop/rockowych w drugiej połowie dekady, dostarczając Around the World in a Day w 1985 roku i Parade w 1986 roku. Sukces singli „Raspberry Beret” i „Kiss” utrzymywał Prince'a na radarze, nie wspominając o jego ciągłej tendencji do użyczania swoich talentów w pisaniu piosenek innych artystów, czego przykładem jest „Manic Monday” zespołu The Bangles. Jednak solowy błąd Prince'a pojawił się ponownie, gdy rozwiązał Revolution na swoje kolejne lata 80. oferty.
Książę powraca do statusu solo, kończy dekadę mocnym
Mimo że jego dwa ostatnie wydawnictwa wykazały tylko niewielki spadek sprzedaży, Prince zdecydował się zdemontować Revolution przed wydaniem kolejnego albumu, podwójnego LP Sign o' the Times. Nie powstrzymało to jednak powolnego spadku, ponieważ ani album, ani listy przebojów singli nie były tak miłe dla artysty, jak kiedyś. Mimo to, "U Got the Look" (duet z Sheeną Easton) i "I Could Never Take the Place of Your Man" stały się solidnymi hitami w pierwszej dziesiątce. Lovesexy pojawił się w 1988 roku, nagrany zaledwie kilka tygodni po tym, jak Prince odrzucił skończony album z pozornie duchowych powodów.
Ostatni huragan, zanim książę stanie się symbolem
Prince pozostał gorącym towarem pod koniec dekady, współpracując z Madonna na Like a Prayer, a następnie przyjął zaproszenie reżysera Tima Burtona do napisania muzyki do jego wyczekiwanej adaptacji Batmana. Powstała ścieżka dźwiękowa przywróciła wokalistę na szczyt list przebojów albumów Billboard, po czym nadal uznał, że jego popularność jest na tyle silna, że nakręcił czwarty i ostatni film (z towarzyszącym albumem) w Graffiti Most. W obliczu rosnących napięć ze swoją wytwórnią, Prince wydał jeden album z nowym zespołem, New Power Generation, zanim sprawy stały się znacznie dziwniejsze.
Artysta znany dawniej jako książę
Zachowanie Prince'a stało się coraz bardziej dziwaczne od szczytu w połowie lat 80. i jego niezadowolenia z Warner Bros. doprowadził go do całkowitego zrzucenia pseudonimu do 1993 roku, kiedy przyjął oznaczenie znane jako Symbol Miłości jako jego oficjalny pseudonim. W ciągu najbliższych kilku lat Artysta Dawniej Znany jako... pracował nad wypełnieniem zobowiązań umownych, wydając kilka kolejnych płyt przy nieco malejącym zainteresowaniu publiczności i sprzedaży. Godnym uwagi wyjątkiem od tego trendu był singel z Top 5 z 1994 roku „Najpiękniejsza dziewczyna na świecie”, wysokiej jakości brzmiący vintage kawałek, który jest również ostatnim hitem Prince/Symbol Guy w pierwszej dziesiątce.
Wciąż podkręcam „Em Out aż do końca”
Niezależnie od wszelkich konfliktów zawodowych, których mógł doświadczać w latach 90., Prince (powrócił do swojego oryginalny pseudonim sceniczny w 2000 r.) pozostał nie tylko aktywny w nowym tysiącleciu, ale także od czasu do czasu ważną siłą w muzyce. Albumy z tego ostatniego okresu, w tym Musicology i 3121, utrzymywały Prince'a na radarze muzyki pop, ponieważ nadal starzał się z wdziękiem, ale nie pasywnie. Ostatnio Lotusflow3r z 2009 roku trafił na drugie miejsce listy albumów Billboard, udowadniając, że Prince więcej niż zachowuje swoją muzyczną królewskość. Niestety, fani byli zszokowani słysząc o nagłej, przedwczesnej śmierci Prince'a 21 kwietnia 2016 r. – która miała miejsce w trakcie trwającej intymnej trasy koncertowej. Utrata kolejnej muzycznej legendy będzie rozbrzmiewać w nieskończoność.
