Każdy, kto wejdzie do nasza Marynarka Wojenna musi zdać egzamin pływacki trzeciej klasy Marynarki Wojennej. Wstępny test przeprowadzany jest w trening podstawowy (obóz dla rekrutów) dla szeregowego personelu oraz w ramach szkolenia oficerskiego (OCS) w Akademia lub jako część ROTC dla podoficerów. Personel marynarki wojennej w niektórych oceny—praca — musi być w stanie zdać egzamin z pływania drugiej klasy.
Marynarka wojenna oferuje korepetycje z pływania osobom, które nie są przyzwyczajone do pływania, ale często odbywa się to w dowolnym „wolnym” czasie, jaki może mieć rekrut lub uczeń. Nadal oczekuje się, że on lub ona zda podstawy oceny pływania, aby dołączyć do szeregów marynarki wojennej.
Próba pływacka klasy trzeciej
Test pływania trzeciej klasy określa, czy dana osoba może utrzymać się na powierzchni i przeżyć bez użycia osobiste urządzenie wypornościowe (PFD) na otwartej wodzie wystarczająco długo, aby można było go uratować w przypadku wypadnięcia człowieka za burtę. Kwalifikacje pływaka trzeciej klasy to minimalne wymagania podstawowe dla całego personelu marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych.
Ten test składa się z dwóch modułów. Moduł pierwszy składa się z trzech oddzielnych konkurencji: skoku do głębokiej wody, pływania na 50 jardów (dowolnym stylem) i 5-minutowego pływania na brzuchu. Pływacy, którzy pomyślnie przejdą moduł pierwszy, mogą kontynuować moduł drugi.
Używanie odzieży jako urządzenia flotacyjnego
Moduł drugi składa się z inflacji koszuli i spodni. Pozostawienie małego pęcherzyka powietrza w koszulce czy napompowanie spodni to nie tylko sprawdzian umiejętności pływaka stworzyć prowizoryczne urządzenie unoszące się na wodzie ze swojego ubrania, ale użyć napompowanej odzieży, aby zostać na morzu.
Istnieją scenariusze, w których zdejmowanie odzieży nie jest dobrym pomysłem, na przykład jeśli pływak musi utrzymać się na powierzchni w bardzo zimnej wodzie lub w wodzie, w której jest narażony na intensywne słońce. Zdejmowanie ubrania w pierwszej sytuacji grozi wychłodzeniem, aw drugiej poparzeniami słonecznymi.
Marynarka Wojenna zaleca kilka sposobów nadmuchiwania odzieży jako urządzeń wypornościowych, których pływak powinien się nauczyć przed testem. Do celów testu wystarczy, aby w koszuli utworzył się pęcherzyk powietrza.
Test pływacki drugiej klasy
A próba pływacka drugiej klasy to test mający na celu ustalenie, czy dana osoba może utrzymać się na powierzchni i przeżyć bez użycia osobistego urządzenia wypornościowego w nieskończoność. Kwalifikacja pływaka drugiej klasy jest wymagana jako podstawowy wymóg dla operatorów małych łodzi, załóg samolotów marynarki wojennej i pływaków ratowniczych.
Test pływacki drugiej klasy składa się ze skoku do głębokiej wody, pływania na 100 jardów, demonstrując po 25 jardów stylu kraulu, stylu klasycznego, stylu bocznego i podstawowego stylu grzbietowego. Natychmiast po zakończeniu pływania, bez wychodzenia z wody, uczniowie kładą się na brzuchu (twarzą do dołu) przez 5 minut i przed wyjściem z wody przechodzą do pływania tyłem.
Próba pływacka pierwszej klasy
Egzamin pływacki pierwszej klasy jest wymagany do wykonywania niektórych obowiązków w Marynarce Wojennej, takich jak uzyskanie tytułu certyfikowanego instruktora pływania Marynarki Wojennej.
Aby zdać egzamin pływacki pierwszej klasy, kandydaci muszą najpierw uzyskać certyfikat ratownika lub ratownika Czerwonego Krzyża lub YMCA. Kandydat musi wykazać się biegłością w kraulu, stylu klasycznym, stylu bocznym i elementarnym stylu grzbietowym.
Dodatkowo muszą przepłynąć 25 metrów pod wodą, dwukrotnie wynurzając się na powierzchnię. Ta część testu ma na celu odtworzenie warunków, w których przebywanie na powierzchni pływaka może nie być bezpieczne. wody na długo, na przykład, jeśli biorą udział w katastrofie lotniczej lub wraku statku, w którym pali się paliwo na wodzie powierzchnia.
