Wiele osób wybrało stróżów prawa jako kariery zrobić to z celem zostania detektyw lub śledczyi nie bez powodu. Rozwiązywanie złożonej sprawy daje pewną satysfakcję, podobnie jak układanie trudnej układanki. Niezależnie od tego, czy rozważasz karierę detektywa, czy po prostu interesuje Cię ta praca, na pewno chcesz wiedzieć, jak wygląda dzień z życia detektyw policyjny jest jak.
Czas iść do pracy
Jest poniedziałek rano i budzik wyrywa cię ze snu, którego ostatniej nocy nie miałeś zbyt wiele. Ponieważ pracujesz w Wydziale Dochodzeń Kryminalnych (CID), masz dzienną zmianę z wolnymi weekendami, co jest świetne. Jednak w miniony weekend byłeś detektywem na wezwanie i był to pracowity weekend. Prowadzisz trzy nowe sprawy, zanim jeszcze zaczął się tydzień pracy.
Wstajesz z łóżka, bierzesz prysznic, golisz się, zakładasz koszulę i krawat. Nie możesz zdecydować, czy tęsknisz za noszeniem munduru; z jednej strony zawsze będziesz w głębi serca oficerem patrolowym. Z drugiej strony, zwłaszcza gdy jest 95 stopni na zewnątrz i 80% wilgotności, jesteś wdzięczny, że nie pracujesz w ruchu ulicznym ani nie chodzisz w ciemnym wełnianym stroju, takim jak twój
Chwytasz podróżny kubek kawy, zakładasz broń i jedziesz do biura nieoznakowanym samochodem. Na początku byłeś podekscytowany otrzymaniem nieoznakowanego samochodu, dopóki nie zdałeś sobie sprawy, że zamiast eleganckiego nowy Dodge Charger, którego się spodziewałeś, wydano ci 5-letni import z niższej półki, aby uniknąć rzucania się w oczy. CID, jak ci powiedziano, stara się unikać standardowych modeli radiowozów, żeby nie można ich było tak łatwo ustalić jak samochody policyjne.
Po prostu kolejny dzień w biurze
Kiedy docierasz do biura i sprawdzasz pocztę głosową, masz pięć nowych wiadomości, wszystkie od rodziny ofiary z miejsca zbrodni, na którym pracowałeś w sobotę wieczorem. Są, co zrozumiałe, zranieni, zszokowani i desperacko szukają odpowiedzi, i dzwonią z tym, co ich zdaniem jest więcej tropów i dowodów, którym możesz się przyjrzeć.
Oddzwaniasz i notujesz informacje, które okazują się obiecujące. Zapewniasz ich, że zrobisz wszystko, co w Twojej mocy, aby uzyskać odpowiedzi, i dajesz im swój numer telefonu komórkowego, aby łatwiej mogli się z Tobą skontaktować. To mały gest i jeszcze mniejsza pociecha, ale przynosi rodzinie trochę więcej ulgi i daje do zrozumienia, że naprawdę zależy Ci na ich losie.
Po zakończeniu rozmowy przeglądasz akta sprawy i planujesz dzień. Masz pięciu świadków, których musisz przesłuchać, a także głównego podejrzanego z miejsca sobotniego morderstwa. „Zwrócił się do prawnika” i do tej pory odmówił odpowiedzi na pytania, ale jego adwokat skontaktował się z tobą i powiedział, że jest gotowy do rozmowy. Ustalasz przesłuchanie późnym popołudniem, aby mieć czas na rozmowę ze świadkami i uzyskanie jak największej ilości dodatkowych informacji, które pomogą ci znaleźć luki w historii podejrzanego.
Detektywistyczna gra w czekanie
Resztę dnia spędzasz na robieniu notatek w swoim pliku, przeglądaniu zdjęć i kontaktowaniu się z jednostka miejsca zbrodni kontynuować starszą sprawę. Masz nadzieję na jakieś przełomy z albo analitycy DNA albo egzaminatorzy linii papilarnych albo jeszcze lepiej jedno i drugie. Nie robisz sobie wielkich nadziei, bo wiesz, że – pomimo tego, jak programy telewizyjne przedstawiają sprawy CSI – uzyskanie z laboratorium jakiejkolwiek możliwej do zastosowania analizy dowodów zajmuje zwykle miesiące, a nie godziny.
Wywiady, wywiady i więcej wywiadów
Bez nowych postępów ze strony techników dowodowych wychodzisz z biura, jesz szybki lunch i udajesz się na spotkanie ze świadkami. Z każdym z nich przeprowadzasz nagrane wywiady. Większość uzyskanych informacji potwierdza to, co już wiedziałeś z dowodów, ale kilka nowych elementów układanki zaczyna układać się na swoim miejscu. Postęp.
Kilka stwierdzeń jest ze sobą sprzecznych, co jest frustrujące, ale częste w kontaktach z różnymi ludźmi, którzy mają różne punkty widzenia; umysły świadków często próbują nadać sens temu, co widzieli po fakcie. Wyzwanie polega na oddzieleniu faktów od spekulacji – z pewnością jest to wyzwanie, ale nic, z czym nie miałbyś do czynienia już setki razy.
Po ostatnim przesłuchaniu świadka zatrzymujesz się na pustym parkingu, aby zrobić notatki i przejrzeć fakty, zanim spotkasz się z podejrzanym. Opracowujesz serię pytań i opracowujesz plan gry, a następnie udajesz się do biura adwokata podejrzanego na przesłuchanie.
Odpowiedzi twojego podejrzanego są krótkie i nieco wymijające, i jasne jest, że był szkolony. Oferuje alibi, ale masz kilku świadków, którzy temu zaprzeczają. Jednak nie jesteś jeszcze gotowy do zagrania tą kartą. Możesz powiedzieć, że kłamie, ale chcesz zdobyć więcej dowodów, aby to poprzeć, zanim go wezwiesz. Po zakończeniu przesłuchania grasz grzecznie z podejrzanym i adwokatem i zapewniasz go, że wyczerpałeś wszystkie tropy.
Gra według zasad
Dzięki nowym zebranym informacjom masz kilka dobrych tropów i pomysłów, gdzie szukać kluczowych dowodów. Wracasz do biura i sporządzasz nakaz przeszukania, abyś mógł zebrać dowody, które spodziewasz się znaleźć. Wysyłasz projekt do biura prokuratora okręgowego do przeglądu. Ponieważ nie zależy to od czasu, wiesz, że nie dostaniesz kciuka w górę ani kciuka w dół przynajmniej do jutra.
To nie kończy się na koniec dnia
To był długi dzień, po długim weekendzie. Gdy czas na rzucenie palenia mija, udajesz się do samochodu i jedziesz do domu. Po powrocie do domu tęsknisz za prysznicem i zimnym piwem, aby zmyć cały dzień. Prysznic, dasz radę. Piwo się skończyło, bo wciąż jesteś pod telefonem.
Po kilku godzinach czytania i oglądania telewizji jesteś gotowy na noc. Opierasz głowę na poduszce i masz nadzieję, że sen nadejdzie. Czasami, gdy zamykasz oczy w nocy, widzisz twarze ofiar, których śmierć badałeś. Sen nie zawsze przychodzi łatwo, ale na szczęście dziś przychodzi.
Detektyw nigdy nie śpi
Nie jesteś pewien, jak długo spałeś, kiedy budzi cię dzwoniący telefon. Rzut oka na zegar mówi ci, że jest 2:30 w nocy. Mgła snu powoli się unosi, gdy odbierasz dzwoniący telefon. To wezwanie dyspozytorskie. „Dzień dobry detektywie” – mówi dyspozytor. „Mamy dla ciebie sygnał 7. Czy jesteś gotowy do przepisywania?” Chwytasz notatnik i długopis, które trzymasz przy łóżku i zaczynasz robić notatki. To będzie kolejny długi dzień.
