Asystenci lekarzy: kim oni są?

Asystent lekarza (PA) to profesjonalista medyczny, który praktykuje pod kierunkiem licencjonowanego lekarza.

Dowiedz się więcej o PA, czym się zajmują i jak zostać jednym z nich.

Co to jest asystent lekarza?

Asystent lekarza jest członkiem zespołu medycznego, który obejmuje lekarzy, chirurgów, pielęgniarki i innych pracowników służby zdrowia. Osoby te, powszechnie nazywane PA, świadczą podstawowe usługi medyczne.

Czasami PA jest błędnie nazywany asystentem lekarza, co sugeruje, że pomaga lekarzowi, zamiast być samodzielnym dostawcą podstawowej opieki zdrowotnej. Asystenci muszą być nadzorowani przez lekarzy, ale nie muszą przebywać na terenie placówki medycznej podczas pracy z pacjentem.

• Akronim: PA

Jak działa asystent lekarza

Jako dostawcy opieki, PA mogą świadczyć szeroki zakres usług, w tym:

• Przyjmowanie kompleksowych historii medycznych
• Przeprowadzanie egzaminów fizycznych
• Zlecanie i interpretacja badań diagnostycznych
• Współpraca z pozostałymi członkami zespołu opieki zdrowotnej pacjenta
• Diagnozowanie urazów i schorzeń
• Przepisywanie leków
• Dokumentowanie i przekazywanie istotnych informacji o pacjencie
• Doradztwo i edukacja pacjentów w zakresie zachowania zdrowia i profilaktyki chorób

Według Bureau of Labor Statistics asystenci lekarzy zarabiali ok średnie roczne wynagrodzenie w wysokości 112 260 USD w 2019 r. Mediana wynagrodzenia oznacza, że ​​połowa wszystkich asystentów zarabiała więcej, a połowa mniej. Oczekuje się, że zatrudnienie w PA będzie rosło znacznie szybciej niż średnia do 2028 r. Większość PA pracuje w pełnym wymiarze godzin w gabinetach lekarskich i szpitalach.

Wymagania dla asystenta lekarza

Aby zostać PA, musisz zdobyć tytuł magistra z programu szkoleniowego PA, który otrzymał akredytację od Akredytacyjna Komisja Rewizyjna ds. Edukacji Asystenta Lekarza (ARC-PA). Programy te zazwyczaj trwają trzy lata akademickie.

Wymagania wstępne na programy szkoleniowe PA są różne, ale generalnie wymagane są co najmniej dwa lata zajęć w college'u, w tym zajęcia z chemii, anatomii i biologii. Wiele programów PA wymaga również znacznej ilości praktycznego doświadczenia w opiece nad pacjentem. Doświadczenie to możesz zdobyć na kilka sposobów, m.in. pracując jako ratownik medyczny lub ratownik medyczny, asystent medyczny, flebotomista, pielęgniarka, technik medyczny lub jako certyfikowany asystent pielęgniarski.

Po przyjęciu do programu PA zajęcia obejmują patologię, anatomię, diagnostykę i etykę medyczną, a także udział w nadzorowanym szkoleniu klinicznym w jednej lub kilku dziedzinach medycyny.

Po ukończeniu studiów wszystkie 50 stanów i Dystrykt Kolumbii wymagają od PA uzyskania licencji zawodowej. Aby to zrobić, musisz zdać krajowy egzamin certyfikujący asystenta lekarza (PANCE), który Krajowa Komisja ds. Certyfikacji Asystentów Lekarzy (NCCPA) administruje.

Certyfikat PA należy odnawiać co 10 lat. Recertyfikacja wymaga ukończenia 100 godzin kształcenia ustawicznego co dwa lata i przystąpienia do egzaminu recertyfikacyjnego co 10 lat. NCCPA prowadzi listę tablic licencyjnych dla każdego stanu.

Podstawowe umiejętności asystenta lekarza

Aby zostać PA, trzeba mieć więcej niż wykształcenie i wiedzę techniczną. Pracodawcy będą poszukiwać szeregu umiejętności miękkich, w tym:

• Współczucie: Musisz okazywać empatię i zrozumienie pacjentom i rodzinom, które mogą być w niebezpieczeństwie.
• Aktywne słuchanie: Zrozumienie tego, co mówią pacjenci i odpowiednie reagowanie wymaga szczególnej uwagi.
• Komunikacja: Niezbędna jest umiejętność wyjaśniania procedur i leczenia pacjentom i opiekunom.
• Krytyczne myślenie: Podczas leczenia pacjenta niezbędne jest zidentyfikowanie choroby lub urazu pacjenta i opracowanie planu leczenia. Pozwala to na ocenę wszystkich możliwych opcji leczenia przed wybraniem tej, która przyniesie najlepsze rezultaty.
• Etyka pracy: Musisz być niezawodny, pracowity i chętny do pracy przez wiele godzin.
• Wrażliwość: Takt i dyplomacja są niezbędne do skutecznego radzenia sobie z wieloma wrażliwymi sytuacjami osobistymi.
• Poufność: Należy przestrzegać przepisów dotyczących prywatności pacjentów. Będziesz także musiał rozeznać, kiedy najlepiej jest rozmawiać z pacjentem sam na sam, a nie w obecności członka rodziny lub opiekuna.