Pseudonim przedstawiciela finansowego to coraz popularniejsze stanowisko wśród wiodących firm ubezpieczeniowych, zwłaszcza na życie. Chociaż szczegóły różnią się nieco w zależności od firmy, tytuł zasadniczo oznacza agent sprzedaży ubezpieczeń który pełni również funkcję brokera inwestycyjnego i/lub a Planer Finansowy.
Należy pamiętać, że to i podobne stanowiska można znaleźć również w innych firmach świadczących usługi finansowe spoza towarzystwa ubezpieczeniowego sektora, jak na przykład gigant maklerski w zakresie funduszy inwestycyjnych i dyskontowych papierów wartościowych Fidelity Investments, żeby wymienić tylko jednego przykład.
Licencje i certyfikaty
Rodzaje papierów wartościowych i produktów inwestycyjnych, które przedstawiciel finansowy może sprzedawać, zależy od: Organ regulacyjny branży finansowej (FINRA), które posiada.
Większość firm zazwyczaj wymaga licencji FINRA Series 6 i Series 7 General Securities Przedstawiciel. Oprócz polis ubezpieczeniowych posiadacz licencji serii 6 może sprzedawać określone produkty inwestycyjne w pakiecie, takie jak renty zmienne i fundusze wspólnego inwestowania.
Sprzedaż znacznie szerszej gamy produktów inwestycyjnych, w tym pojedynczych akcji i obligacji, wymaga posiadania licencji Serii 7, czyli tych samych podstawowych kwalifikacji do doradca finansowy w firmie maklerskiej.
Należy pamiętać, że w danej firmie niektórzy przedstawiciele finansowi mogą być posiadaczami Serii 6, podczas gdy inni mają kwalifikacje Serii 7. W związku z tym, pomimo posiadania tego samego tytułu, wśród tych producentów mogą występować duże różnice w menu produktów i usług finansowych, które mogą zaoferować swoim klientom, a także poziomu ich wiedzy i ekspertyza.
Tymczasem osoby oferujące usługi planowania finansowego powinny w idealnym przypadku posiadać tytuł Certyfikowanego Planisty Finansowego (CFP), ale potencjalny klient nie powinien zakładać, że tak jest.
Powszechność tytułu
Niektóre z wiodących firm, które używają tytułu przedstawiciela finansowego wśród swoich sił sprzedaży, to duże firmy, w tym Northwestern Mutual, John Hancock, Allstate i Guardian Life.
Odszkodowanie
Plany wynagrodzeń różnią się w zależności od firmy i mogą składać się z wynagrodzenia, wynagrodzenia motywacyjnego (premii) i/lub prowizje. Odzwierciedlenie rosnącego trendu wewnątrz branży usług finansowychprzedstawiciele finansowi mogą być odpowiedzialni za szereg wydatków, takich jak koszty powierzchni biurowej, sprzętu, marketingu i materiałów sprzedażowych. Ten trend jest już utrwalony w przypadku wynagrodzeń doradców finansowych. Z drugiej strony firmy mogą pokryć takie wydatki i/lub obiecać pakiet wynagrodzeń minimalnych dla nowych pracowników w ciągu pierwszych kilku lat ich pracy w branży, aby pomóc im w zadomowieniu się na rynku.
Znalezienie wiarygodnych statystyk dotyczących przeciętnego wynagrodzenia jest skomplikowane ze względu na kwestie klasyfikacyjne. Przede wszystkim federalne Biuro Statystyki Pracy nie przekazuje danych na temat przedstawicieli finansowych. Ich najbardziej powiązane kategorie stanowisk to doradcy finansowi i agenci sprzedaży ubezpieczeń, a także „papiery wartościowe, towary i towary”. Agenci sprzedaży usług finansowych.” W przypadku tego ostatniego średnie wynagrodzenie w maju 2017 r. $208,200. Ta ostatnia kwota wzrosła z 187 200 dolarów w 2014 roku.
Wyniki z miejsca pracy
Według serwisów „Indeed.com” i „Glassdoor.com” średnia pensja „przedstawiciela usług finansowych” wynosi około 50 000 dolarów. Dane liczbowe Glassdoor pochodzą z raczej ograniczonych zestawów danych samodzielnie zgłoszonych przez użytkowników tej witryny internetowej, w związku z czym nie można ich uważać za wyczerpujące ani wiarygodne.
Podobnie dane liczbowe firmy Indeed opierają się wyłącznie na aktualnych ofertach pracy w jej systemie i dlatego również są dalekie od kompleksowości. Ceny średnich wynagrodzeń w obu witrynach również mogą być zmienne, a ich wzrosty i spadki zależą od aktualnych ofert i raportów użytkowników.
Nic dziwnego, że w sekcjach rekrutacyjnych swoich witryn internetowych wiodące firmy ubezpieczeniowe zazwyczaj zachwalają zarobki swoich czołowych przedstawicieli finansowych (np na przykład 10 procent najlepszych, 1000 najlepszych lub 100 najlepszych), milcząc o średnim ogólnym wynagrodzeniu lub średnich zarobkach osób w pierwszych kilku latach pracy praca.
