To zaszczyt zostać poproszony o dostarczenie myśl przewodnia – chcesz być w jak najlepszej formie. Im dłuższa wypowiedź, tym łatwiej zagubić się w tekście. Może to zająć kilka godzin lub pół dnia napisz krótką przemowę, ale szkic, edycja i sfinalizowanie opisu przewodniego może zająć tygodnie. Organizacja i konspekt mogą zaoszczędzić niekończące się godziny poprawek.
Pisanie Keynote
Zasiadając do pisania zabójczego przemówienia, należy pamiętać o czterech podstawowych zasadach.
- Zrozum swoją publiczność. Kim oni są i jaki mają związek z Twoją tematyką? Jakie są ich gorące przyciski? Jak sprawić, aby nie tylko byli na widowni, ale także słuchali i zgadzali się? Jakie słowa, wyrażenia lub punkty informacyjne sprawią, że głowy skiną na znak zgody?
-
Zacznij od końca. Co chcesz, żeby publiczność zrobiła? Do czego w idealnym świecie wstałaby każda osoba i co zrobiłaby po wysłuchaniu Twojej przemowy? Wszystko w twoim przemówieniu powinno nawiązywać do wezwania do broni lub punktu rezonansu. Jeśli poprowadzisz tam publiczność w linii prostej lub prześlesz telegram, przemówienie będzie nudne. Spróbuj dodać trochę humoru.
- Podziel go na trzy części – i podzieliliśmy te części na trzy. Trudno jest poradzić sobie z 30-minutowym przemówieniem, ale dzieląc je na trzy części po 10 minut każda, a następnie biorąc je trzy sekcje i dzieląc je na trzy, możesz pracować niezależnie nad 10 trzyminutowymi segmentami, aż błyszczący. Nie jest to żelazna zasada, ale technika, która pozwala upewnić się, że każda część Twojej wypowiedzi jest wyważona. Jeśli po prostu napiszesz cały tekst, struktura może zostać utracona. Możesz poświęcić 15 minut na opisanie problemu i dwie minuty na rozwiązanie, nie zdając sobie z tego sprawy.
- Różnorodność, różnorodność, różnorodność. Jeśli Twoje przemówienie to tylko statystyki, publiczność może zwrócić się przeciwko Tobie. Każde powtórzenie musi mieć jakiś cel. Nadmiar dobrego zamienia się w zły. Solidne przemówienie programowe jest różnorodne: historie o prawdziwych ludziach, przykłady z historii, metafory, ciekawe liczby, nowe pomysły i inne ekscytujące momenty, które pozwolą utrzymać uwagę zaangażowana publiczność.
Dobry vs. Świetne przemówienia
Świetne przemówienie nie polega po prostu na łączeniu elementów w jedną całość. Splata je jak gobelin i zabiera widza na kolejkę górską. Przyjrzyj się każdej części przemówienia i zadaj sobie pytanie: „Jakie emocje poczują słuchacze? A co z sekcją przed i sekcją po?”
Przemówienie nie powinno być przypadkowe ani powtarzalne. Nawet jeśli mówisz o trudnej kwestii, takiej jak głód, choroby czy pogorszenie koniunktury gospodarczej, istnieje powód, dla którego mówisz – a tym powodem jest nadzieja na zmiany. Trzydzieści minut „to okropny, okropny problem” i „dziękuję, że pozwoliłeś mi zabrać głos” nie zadziała.
Daj widzom nadzieję, że mogą coś zmienić lub zasilić dalsze kontemplacje na ten temat, i zaproponuj konkretne i konkretne kierunki działania, wraz z uzasadnieniem i oczekiwanym rezultatem. Wyraźne stwierdzenie: „Możesz coś zrobić” jest zbyt bezpośrednie. W Hollywood powiedzieliby, że dialog jest „na nosie”.
Opowiadaj prawdziwe historie o przeciętnych ludziach, a nie o miliarderach czy geniuszach, którzy coś zmienili. Lokalni ludzie, jeśli możesz. Spraw, aby było to realne dla odbiorców.
Prawdopodobnie na widowni jest ktoś, kogo ten problem będzie dotyczył lub pracował jako wolontariusz lub rzecznik. Historia tej osoby to retoryczne złoto. Nie zaczynaj od tego, zakończ na tym.
