W jaki sposób wytwórnia płytowa decyduje, jaką zaliczkę mi zapłacić

Rzeczą, która często kusi muzyków do podpisania kontraktu płytowego, jest obietnica: osiągnięcie. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku dobrze zapowiadających się artystów, którzy radzili sobie na własną rękę i poczynili przy tym wiele wyrzeczeń finansowych. "Porada!" Mówią. „Będziemy bogaci!”

Cóż, nie tak szybko. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że zaliczka to po prostu: osiągnięcie. To pożyczka przeciw tantiemy oczekujesz (masz nadzieję) zarobić na przyszłej sprzedaży płyt, a wytwórnia żąda zwrotu zaliczki. W rzeczywistości zachowają przychody do czasu odzyskania pełnej kwoty zaliczki – i dotyczy to wielu albumów i zaliczek. Dzieje się tak dlatego, że zaliczki dla wytwórni płytowych są często wzajemnie zabezpieczane, co oznacza, że ​​wytwórnia może wyciągnąć pieniądze ze sprzedaży innych płyt lub nawet innych źródeł przychodów zespołu, aby odzyskać swoją zaliczkę.

Oto ostrzeżenie dotyczące nadmiernego podekscytowania się zaawansowaną gotówką. A teraz to, co naprawdę chcesz wiedzieć: w jaki sposób wytwórnie płytowe decydują o wysokości zaliczki do wpłacenia?

Obliczanie zaliczki

W przypadku większości wytwórni proces określania Twojego awansu jest po części sztuką, a po części nauką. Z pierwszą zaliczką — zaliczką za pierwszy album, który nagrasz za pomocą a etykieta w ramach umowy obejmującej wiele albumów lub jedynego albumu w ramach umowy na jeden album – wytwórnia rozważy wiele różnych czynników. Etykiety niezależnew szczególności zastanowią się, na ile mogą sobie pozwolić, aby zapłacić i czy zostało im jeszcze wystarczająco dużo gotówki, aby promować wydanie albumu. Jeśli współpracujesz z niezależną firmą, na dłuższą metę właściwym wyborem będzie niewielka zaliczka w zamian za większe wydatki na promocję.

Rozważania dotyczące wytwórni płytowej

Główne etykiety rozważy między innymi kwotę, jaką planują wydać na promocję, a także liczbę kopii, jaką według nich mogą sprzedać Twoje wydawnictwo, aby odzyskać zaliczkę i zarobić dodatkowe pieniądze. Oczywiście Indie również biorą pod uwagę potencjał sprzedaży, ale dla wielu z nich jest to kwestia czystego przepływu środków pieniężnych. Nawet jeśli myślą, że możesz sprzedać miliony, nie mogą zapłacić ci zaliczki na pokrycie tego.

To właśnie tam pojawia się sztuka. Wytwórnie biorą pod uwagę Twój potencjał sprzedażowy – często w oparciu o Twoje wcześniejsze osiągnięcia – a także plany dotyczące tras koncertowych, opinie otrzymane na temat Twojej muzyki i nie tylko. Jest to jednak nadal ryzykowne, ponieważ nie wiadomo, czy zaliczka będzie za mała, za duża, czy w sam raz. Możesz jednak na nich liczyć, że zachowają ostrożność, chyba że staniesz się przedmiotem intensywnej wojny licytacyjnej.

Postępy w umowach obejmujących wiele albumów

Nauka wchodzi w grę szczególnie w przypadku formuły zaliczki związanej z umowami płytowymi obejmującymi wiele albumów. Te formuły nie są uwzględniane we wszystkich kontraktach płytowych, ale jeśli podpisujesz kontrakt z wytwórnią major, a dobry prawnik nalega, aby Twoja umowa zawierała taki zapis. Zasadniczo równanie matematyczne określi zaliczkę dla każdego albumu w ramach umowy obejmującej wiele albumów. To równanie zwykle określa zaliczkę jako procent tantiem uzyskanych za poprzedni album. Zwykle we wzorze określona jest również minimalna i maksymalna kwota wypłaty.

Wartość procentową oblicza się na podstawie sprzedaży na określonym terytorium w określonym okresie (np. sprzedaż w USA przez dziewięć miesięcy po wydaniu albumu). Po ustaleniu formuła jest stosowana do każdego wydania; tak więc sprzedaż drugiego albumu zadecyduje o awansie za album trzeci, tantiemy za album trzeci zadecydują o awansie za album czwarty i tak dalej. Piękno tego równania polega na tym, że nagradza ono dobrą sprzedaż i zapobiega nadmiernym podwyżkom, gdy sprzedaż spada.