W połowie XIX wieku Królewska Akademia Sztuk w Londynie był uważany za miejsce do nauki. Ale jego pogląd na sztukę „dopuszczalną” był bardzo nakazowy, idealizujący naturę i piękno. W 1848 roku grupa rozczarowanych studentów połączyła siły, tworząc Bractwo Prerafaelitów, mając na celu rewitalizację malarstwa w Wielkiej Brytanii. Tylko trzech zapisało się w historii sztuki: William Holman Hunt (1827-1910), Dante Gabriel Rossetti (1828-82) i John Everett Millais (1829-96).
Ich zasadą przewodnią było przedstawianie raczej prostych niż wielkich tematów, z poważnym i moralistycznym temat, uczciwe przedstawienie natury oparte na bezpośredniej obserwacji na zewnątrz i przywiązaniu do Christian duchowość. Ważna była również symbolika.
Kolory farb i kompozycji
Jasne, transparentne kolory (wówczas uważane za jaskrawe) zostały nałożone cienko szkliwa na gładką, białą grunt, najczęściej płótno. Użycie podkładu białego, a nie kolorowego, nadaje obrazowi blasku. Budowanie koloru poprzez glazury, imituje efekt padającego na obiekt światła i nadaje głębię, której nie można uzyskać stosując kolory zmieszane na palecie.
Hunt napisał: „W trosce o uniknięcie zabrudzenia odcienia wynikającego z używania palet tylko częściowo oczyszczonych z wcześniejszych prac zastosowaliśmy biały porcelanowe tabliczki, które zdradziłyby wszelkie resztki wyschniętej farby, które w przeciwnym razie niezawodnie przekształciłyby się w odcienie, które musiałyby być nieskazitelne czystość. Wiedzieliśmy, jak niemożliwe jest nadanie czystości i różnorodności odcieni natury, jeśli pozwolimy, aby nasze pigmenty zostały skażone”.1
Millais i Hunt odwrócili kolejność malarstwa establishmentu, tworząc najpierw tła, plener, a następnie umieszczając dane w swoich pracowniach. Kompozycje powstawały na ogół bezpośrednio na płótnie, rysowane grafitowym ołówkiem. Formę zbudowano skrupulatnie małymi pędzelkami. Hunt powiedział: „Próbowałem odłożyć na bok luźne nieodpowiedzialne postępowanie, do którego zostałem przeszkolony”.2
Ostatnim akcentem był werniks na wysoki połysk, który podkreślił fakt, że obraz został wykonany w najbardziej cenionym medium olejnym i pomógł zabezpieczyć powierzchnię.
Tworzenie palety prerafaelitów
Aby odtworzyć typową paletę prerafaelitów, użyj następujących kolorów: kobaltowy, ultramaryna (zamień francuską ultramarynę na naturalną ultramarynę), szmaragdowa zieleń, marzanna (naturalna marzanna blaknie w świetle słonecznym; zastąpić nowoczesną alternatywę, taką jak karmazyn alizarynowy, kolory ziemi (ochry, sieny, umbry) oraz charakterystyczny fiolet prerafaelicki powstały z połączenia błękitu kobaltowego z mazurą.
Bibliografia
1. Polowanie na WH, Prerafaelityzm i Bractwo Prerafaelitów, tom 1, str. 264, Londyn, 1905; cytowany w Techniki malowania prerafaelitów JH Townsend, J Ridge i S Hackney, Tate 2004, s. 39.
2. WH Hunt, „Braterstwo prerafaelitów: walka o sztukę”, Współczesny przeglądt. 49, kwiecień-czerwiec 1886; cytowany w Techniki malowania prerafaelitów JH Townsend, J Ridge i S Hackney, Tate 2004, strona 10.
