Problemy, przed którymi stoi branża recyklingu i decydenci, oraz problemy z nimi związane recykling, stało się bardziej oczywiste wraz ze spadkiem cen złomu w ostatnich latach.
Według Michaela C. prawie wszystko, co mówi się o recyklingu, jest błędne. Mungera w „Recykling: czy może być zły, gdy wydaje się, że jest dobry?„Nie stawia sobie za cel wartości recyklingu w celu odzyskania cennych zasobów. Skupia się raczej na zbyt uproszczonym myśleniu ekonomicznym, jeśli chodzi o recykling i zarządzanie odpadami stałymi.
Zaczyna od dwóch podstawowych argumentów, które jego zdaniem są fałszywe:
1. Wszystko, co można poddać recyklingowi, powinno zostać poddane recyklingowi. Taki powinien być zatem cel regulacji: zero waste.
2. Gdyby recykling miał sens ekonomiczny, zadbałby o to system rynkowy. Nie są zatem potrzebne żadne regulacje, a działania państwa są w rzeczywistości szkodliwe.
Munger zauważa, że gdyby którykolwiek argument był prawdziwy, debata zostałaby zakończona. Podkreśla, że społeczeństwo powinno przetwarzać zasoby, ale nie śmieci. Recykling śmieci niepotrzebnie zużywa zasoby.
„Recykling, obejmujący koszty gromadzenia odpadów w niewielkich, zmieszanych ilościach, transportu odpadów do zakładu przeładunkowego, sortowania, czyszczenia, przepakowywania, a następnie transportu ponowne przemieszczenie, często na duże odległości, do rynku, który kupi dany towar do konkretnego zastosowania, jest prawie zawsze droższe niż składowanie tych samych odpadów w lokalnym zakładzie” – stwierdził. notatki.
Jedną z kluczowych komplikacji jest to, że kraje rozwinięte mają tendencję do zaniżania cen powierzchni składowisk, aby pomóc zniechęcić do nielegalnego składowania. Dotacja jest konieczna, ale rodzi wyzwania w zakresie skutecznego określenia, co należy poddać recyklingowi, a co wyrzucić. Ponieważ opłaty za składowanie śmieci są dotowane, możemy wyrzucić na wysypisko zużyte opakowania lub towary, których wysłanie może być bardziej opłacalne. Innymi słowy, rozwiązanie prawdziwie rynkowe może nie zadziałać, ponieważ dotowaliśmy tani dumping.
Recykling, obejmujący koszty gromadzenia odpadów w niewielkich, zmieszanych ilościach, transportu odpadów do zakładu przeładunkowego, sortowania, czyszczenia, przepakowywania, a następnie ponowne przetransportowanie go, często na duże odległości, na rynek, który kupi towar do konkretnego zastosowania, jest prawie zawsze droższe niż składowanie tych samych odpadów w lokalnym środowisku obiekt.
Ponieważ ekonomikę recyklingu w porównaniu z wyrzucaniem śmieci zaburzają dotacje na składowiska, twierdzi on, że społeczeństwo wybiera „drugą najlepszą” opcję „stosowania perswazji moralnej, odwoływania się do duchowi publicznemu, a nie interesowi własnemu obywatela”. Panuje pogląd, że recykling jest zawsze najlepszą rzeczą, jaką można zrobić, bez względu na wszystko koszt. Munger przywołuje kilka przykładów osobliwych zachowań związanych z tym tematem: właściciele domów umieszczają swoje zużyte pojemniki w pojemnikach zmywarkę do czyszczenia ich z wszelkich zanieczyszczeń przed recyklingiem, gdy koszt zmywania naczyń przewyższa wszelkie dochody netto lub dobrych obywateli z Santiago de Chile, spalając benzynę, gdy w sobotni poranek pozostawiają samochody na biegu jałowym, aby ustawić się w kolejce do lokalnego lokalu skład recyklingu.
Jak zauważa Munger, obecnie nikt nie jest odpowiedzialny ani nie ponosi odpowiedzialności za utylizację opakowań, dlatego rządy robią, co mogą, aby rozwiązać ten problem. Rozwiązaniem, sugeruje Munger, jest odejście od pułapki imperatywów moralnych i skupienie się na bodźcach rynkowych. „Organizacje dysponujące najtańszymi sposobami wprowadzania zmian i mające ostatnią szansę na ponowne rozważenie wszelkiego rodzaju opakowań, niezależnie od tego, czy chodzi o płyny, produkty spożywcze czy kuchenki mikrofalowe, są producentami i dystrybutorami detalicznymi produktów, które kupujemy” – pisze, argumentując Do rozszerzona odpowiedzialność producenta. Jego zdaniem takie podejście zachęcałoby do stosowania skutecznych zachęt rynkowych i lepszych wyników w zakresie gospodarki odpadami.
Artykuł Mungera „Kompleks recyklingowo-przemysłowy” został opublikowany w czasopiśmie „ Dziennik stanu północnego.
