Ustawa Sarbanesa-Oxleya: co to jest?

Ustawa Sarbanes-Oxley (SOX) z 2002 r. to ustawa nakładająca na podmioty rygorystyczne wymogi w zakresie sprawozdawczości finansowej i audytu spółki notowane na giełdzie w celu poprawy dokładności i integralności sprawozdawczości oraz zapewnienia niezależności księgowych i audytorów. Zapoczątkowało także erę odpowiedzialności i nadzoru nad organizacjami non-profit.

Poznaj genezę i najważniejsze postanowienia ustawy Sarbanes-Oxley Act, które mają zastosowanie do organizacji non-profit, aby zapewnić Twojej organizacji zgodność z prawem.

Co to jest ustawa Sarbanesa-Oxleya?

Ustawa Sarbanes-Oxley Act z 2002 r. to ustawa uchwalona 30 lipca tego roku, nakładająca na przedsiębiorstwa posiadające papiery wartościowe znajdujące się w obrocie publicznym przestrzegania określonych standardów zarządzania, które zwiększyć rolę, jaką pełnią członkowie zarządu w nadzorowaniu transakcji finansowych i procedur audytu.

Pierwotnym celem przepisów była poprawa zaufania publicznego do sprawozdawczości finansowej spółek notowanych na giełdzie. Jednak obecnie ustawa SOX w dalszym ciągu stanowi wzór dla organizacji non-profit, które chcą zachować przejrzystość i odpowiedzialność finansową w swoich transakcjach.

• Alternatywna nazwa: Amerykańska ustawa o konkurencyjności i odpowiedzialności korporacyjnej z 2002 r., ustawa SOX

Jak działa ustawa Sarbanesa-Oxleya

Ustawę SOX stworzono w celu przywrócenia zaufania publicznego do korporacji po skandalach związanych z księgowością korporacyjną, które sprawiły, że nazwy takie jak Enron stały się synonimem nadużyć korporacyjnych.

Chociaż prawo to dotyczy głównie spółek notowanych na giełdzie, co najmniej dwa przepisy karne dotyczące skarg sygnalistów i niszczenia dokumentów mają zastosowanie do organizacji non-profit.Co więcej, całe ustawodawstwo pobudziło organizacje non-profit.

W związku z tym odpowiedzialne organizacje non-profit stosują metodę Sarbanes-Oxley jako standard w swoich własnych praktykach finansowych. Praktyki te mogą jedynie poprawić kontrolę wewnętrzną organizacji non-profit i zapewnić niezbędną przejrzystość jej działalności finansowej. Poniżej wymieniono najważniejsze przepisy prawa mające zastosowanie do organizacji non-profit oraz zalecane działania mające na celu ich przestrzeganie.

Niezależny Komitet Audytu

Ustawa reguluje Komisję ds. audytu Rady Dyrektorów, wymagając, aby każdy członek komisji był członkiem zarządu i był niezależny. Ponadto od komitetów audytu oczekuje się obecności co najmniej jednego „eksperta finansowego” lub wyjaśnienia, dlaczego nie. Komitet audytu nadzoruje działalność audytora zewnętrznego.

Większość organizacji non-profit, nawet jeśli nie przeprowadza audytów zewnętrznych, ma jedną lub więcej komisji zarządu, które zajmują się kwestiami finansowymi. Duże organizacje non-profit prawdopodobnie mają komisję ds. audytu, która nadzoruje roczny audyt. Dobrą praktyką organizacji non-profit jest zapewnienie niezależności członków komisji audytu lub innych komisji finansowych. Organizacje non-profit powinny także dopilnować, aby członkowie ich komisji ds. audytu lub komisji finansowych posiadali wiedzę z zakresu finansów.

Niezależni audytorzy

Sarbanes-Oxley reguluje obowiązki audytorów, wymagając od rady audytowej wstępnego zatwierdzenia biegłego rewidenta i ujawnienia tego wstępnego zatwierdzenia inwestorom. Firma audytorska musi być niezależna i w momencie przeprowadzania audytu nie może świadczyć na rzecz spółki usług niebędących audytem. Ponadto partner firmy audytorskiej musi zmieniać się z audytu co pięć lat. Firmy nie trzeba zmieniać, chociaż jest to jeden ze sposobów, aby to osiągnąć. Firma audytorska musi także zgłosić komitetowi ds. audytu „kluczowe zasady i praktyki rachunkowości” zastosowane w celu przeprowadzenia badania.

Tablice organizacji non-profit powinni pójść w ich ślady, pozostawiając komitetowi ds. audytu wyłączną swobodę w zakresie wyboru audytora zewnętrznego. Powinni także zmieniać partnerów audytorskich co pięć lat, aby firma audytorska nie „zasypiała na zmianie” z powodu nadmiernej zażyłości. Organizacje non-profit zachęca się również, aby nie łączyły usług audytorskich z usługami niezwiązanymi z audytem, ​​aby zapobiec konfliktowi interesów.

Dokładne sprawozdania finansowe

Sarbanes-Oxley wymaga, aby dyrektor generalny (CEO) i dyrektor finansowy (CFO) spółki publicznej poświadczyli, że sprawozdania finansowe spółki potwierdzające ich prawidłowość i rzetelność przedstawiające sytuację finansową spółki firma.

Organizacje non-profit zachęca się, aby wymagały od swojego dyrektora generalnego poświadczenia sprawozdań finansowych organizacji. Jeśli dyrektor generalny organizacji non-profit nie jest tak dobrze zorientowany w kwestiach finansowych jak dyrektor finansowy firmy, firma potrzebuje kompetentnego dyrektora finansowego. Ostateczną odpowiedzialność musi jednak ponosić dyrektor generalny organizacji non-profit.

Unikanie transakcji poufnych

Z kilkoma wyjątkami ustawa SOX zabrania korporacji udzielania pożyczek osobistych swojej kadrze kierowniczej lub dyrektorom. Wyjątki obejmują udzielanie takich pożyczek w ramach normalnego toku działalności, udzielanie wyłącznie pożyczek powszechnie dostępnych oraz udzielanie pożyczek na warunkach rynkowych.

Jeśli organizacja non-profit udziela pożyczek osobistych tym osobom, powinna to robić w ramach parametrów uznawanych za dopuszczalne przez prawo. Co więcej, jeśli firma zawiera transakcje z osobami mającymi dostęp do poufnych informacji, powinna wdrożyć politykę dotyczącą konfliktu interesów, aby chronić ją przed niewłaściwymi praktykami.

Przejrzystość i jawność

Ten obszar prawa dotyka skargi sygnalistów i przechowywanie dokumentów, które mają zastosowanie również do organizacji non-profit. Ustawa ustanawia sankcje karne za umyślne działania odwetowe wobec osób, które przekazują organom ścigania informacje dotyczące przestępstwa federalnego. Sprawia to również, że przestępstwem jest manipulowanie, niszczenie lub ukrywanie dokumentu lub zapisu przez firmę.

Organizacje non-profit mogą zminimalizować ryzyko przestępstwa, ustanawiając formalny proces składania skarg i rozpatrywania skarg, który eliminuje potrzebę „wysadzania w powietrze”. gwizdek.” Należy również wprowadzić politykę dotyczącą niszczenia dokumentów, która pozwala uniknąć przypadkowego lub celowego zniszczenia dokumentacja.

Korzyści z ustawy Sarbanes-Oxley

Organizacje non-profit powinny wdrożyć zabezpieczenia w powyższych obszarach, a mianowicie z następujących kluczowych powodów:

• Ulepszona sprawozdawczość finansowa: Z 10-letniego badania retrospektywnego opublikowanego w 2014 r. wynika, że ​​ustawa SOX poprawiła jakość sprawozdawczości finansowej.
• Większa przejrzystość i wiarygodność: W dobie większej kontroli organizacji non-profit Sarbanes-Oxley stanowi dla organizacji non-profit doskonały plan osiągnąć poziom odpowiedzialności finansowej, który może pomóc ich reputacji i zapewnić zaufanie darczyńców oraz zwolennicy.
• Mniejsze ryzyko nadużyć i skandali finansowych: Badanie przeprowadzone w 2017 r. wykazało, że ustawa SOX działa jako „system wczesnego ostrzegania” dla korporacji, który może pomóc w ujawnieniu oszustw, ponieważ słabe kontrole wewnętrzne są powiązane z ukrytymi oszustwami. Surowe wymogi dotyczące sprawozdawczości finansowej określone w ustawie Sarbanes-Oxley Act mogą usprawnić kontrolę wewnętrzną, a tym samym pomóc firmom identyfikować oszustwa lub podobne działania korupcyjne i powstrzymaj je, zanim doprowadzą do skandalu na wzór Enronu, który może mieć katastrofalne skutki finansowe dla firmy i jej inwestorzy.
• Bardziej świadome decyzje dawców: Ustawa SOX może skutkować bardziej kompleksową sprawozdawczością finansową dotyczącą aktywów, długów i ryzyka. To z kolei umożliwia darczyńcom i osobom wspierającym skuteczniejszą ocenę organizacji non-profit jako beneficjenta darowizny, co może ułatwić osiągnięcie celów darowizny i celów strategicznych.

Krytyka ustawy Sarbanes-Oxley

Krytycy zazwyczaj potępiają następujące aspekty ustawodawstwa:

• Wysoki koszt przestrzegania przepisów: Niektórzy krytykują ustawodawstwo ze względu na wysokie koszty, jakie firmy muszą ponieść, aby przestrzegać przepisów. Stwierdzono, że koszty ponoszą nieproporcjonalnie małe firmy, choć badania wskazują, że spadły one od czasu wprowadzenia tej ustawy po raz pierwszy.

• Mniej organizacji: Niektórzy twierdzą, że koszt przestrzegania przepisów zniechęca do tworzenia nowych firm, zwłaszcza małych chociaż wspomniane wcześniej 10-letnie badanie retrospektywne wykazało, że dane dotyczące tego twierdzenia są zgodne niejasny.
• Mniej IPO: Koszty i wymogi dotyczące sprawozdawczości spowodowały, że w następstwie ustawy SOX niektóre firmy przeszły na działalność prywatną, jednak 10-letnie badanie wykazało, że dotknięte nim firmy były mniejsze i bardziej ubogie w płynność podatne na oszustwa.