Mężczyzna idący przez puste pole, trzymający przed sobą w obu rękach kij w kształcie litery Y, może być osobliwym widokiem. Co on robi? Albo prowadzi jakąś dziwaczną, samotną paradę... albo radiestezję.
Co to jest radiestezja?
Różdżkarstwo, ogólnie rzecz biorąc, to sztuka wyszukiwania ukrytych rzeczy. Zwykle odbywa się to za pomocą różdżka, prętów lub wahadła. Różdżkowanie, znane również jako wróżbiarstwo, czarownictwo na wodę, przenikanie i inne nazwy, jest starożytną praktyką, której początki giną w dawno zapomnianej historii. Uważa się jednak, że jego historia sięga co najmniej 8000 lat. Malowidła ścienne, których wiek szacuje się na około 8000 lat, odkryte w jaskiniach Tassili w Afryce Północnej, przedstawiają członków plemienia otaczających mężczyznę rozwidlonym kijem, prawdopodobnie radiestezyjnych w poszukiwaniu wody.
Dzieła sztuki ze starożytnych Chin i Egiptu zdają się przedstawiać ludzi używających rozwidlonych narzędzi w czymś, co mogło być różdżką. Różdżka mogła być wspomniana w Biblii, chociaż nie z imienia, kiedy Mojżesz i Aaron użyli „laski” do zlokalizowania wody. Pierwsze jednoznaczne pisemne wzmianki o różdżkarstwach pochodzą ze średniowiecza, kiedy różdżkarze w Europie wykorzystywali je do poszukiwania złóż węgla. W XV i XVI wieku różdżkarze byli często potępiani jako praktykujący zło. Marcin Luter powiedział, że różdżkarstwo jest „dziełem diabła” (stąd określenie „czarodziejstwo wody”).
W bardziej współczesnych czasach różdżkarstwo było używane do znajdowania wody do studni, złóż mineralnych, ropy, zakopanych skarbów, artefakty archeologiczne - nawet zaginionych ludzi. Nie wiadomo, jak po raz pierwszy odkryto technikę różdżkarstwa, jednak ci, którzy ją praktykują, niewzruszenie twierdzą, że to działa. (Aby uzyskać więcej informacji na temat historii różdżkarstwa, zobacz Różdżkowanie: Historia starożytna).
Jak działa różdżkarstwo?
Szybka odpowiedź brzmi, że nikt tak naprawdę nie wie – nawet doświadczeni różdżkarze. Niektórzy teoretyzują, że istnieje związek psychiczny między różdżkarz i poszukiwany przedmiot. Teoria sugeruje, że wszystkie rzeczy, żywe i nieożywione, posiadają siłę energetyczną. Różdżkarz, koncentrując się na ukrytym przedmiocie, jest w jakiś sposób w stanie dostroić się do siły energii lub „wibracji” przedmiotu, co z kolei wymusza ruch różdżka lub kija. Różdżka może działać jako rodzaj wzmacniacza lub anteny dostrajania do energii.
Sceptycy oczywiście twierdzą, że różdżkarstwo w ogóle nie działa. Różdżkarze, którzy wydają się osiągać sukcesy, twierdzą, że albo mają szczęście, albo mają dobry instynkt lub wyćwiczoną wiedzę na temat tego, gdzie można znaleźć wodę, minerały i tym podobne. Dla wierzącego lub sceptyka nie ma żadnego ostatecznego dowodu.
Albert Einstein był jednak przekonany o autentyczności różdżkarstwa. Powiedział: „Dobrze wiem, że wielu naukowców uważa różdżkarstwo, podobnie jak astrologię, za rodzaj starożytnego przesądu. Według mojego przekonania jest to jednak nieuzasadnione. Różdżka jest prostym instrumentem, który pokazuje reakcję układu nerwowego człowieka na pewne nieznane nam w tym czasie czynniki."
Kto może różdżkarza?
Dowers mówi, że każdy może to zrobić. Jak większość zdolności parapsychicznych, może to być ukryta moc, którą posiadają wszyscy ludzie. I, jak każda inna umiejętność, przeciętny człowiek może stać się w tym lepszy dzięki praktyce. Są jednak ludzie, których moc różdżkarstwa jest niezwykła:
- Emmy Kittemann, córka różdżkarza, była jedną z najbardziej uznanych różdżkarek w Niemczech. W swoim najsłynniejszym przypadku prawidłowo określiła położenie zmineralizowanego źródła dla wsi Tegernsee. We wszystkich poprzednich odwiertach znaleziono tylko wodę o dużej zawartości siarki. Jednak Kitteman dokładnie przewidział głębokość, na której znajdzie się woda, a także jej zawartość bogatą w jod.
- W XVII-wiecznej Francji Jacques Aymar Vernay, z zawodu kamieniarz, wykorzystywał swoje talenty radiestezyjne do skutecznego śledzenia przestępców. Jego różdżka niejednokrotnie doprowadziła władze do miejsca pobytu morderców.
- W grudniu 1992 roku Pan i Pani Anders i Berith Lindgren polowali z przyjaciółmi, kiedy ich pies uciekł i zniknął. Szeroko zakrojone poszukiwania okazały się bezowocne. Kilka dni później poprosili o pomoc różdżkarza Leifa Anderssona. Jego techniki różdżkarskie doprowadziły myśliwych do małego jeziora, gdzie rzeczywiście znaleźli ciało psa, gdzie najwyraźniej wpadło przez cienki lód i umarło.
Różdżkarstwo jest jednym z niewielu talentów psychicznych, które można wykorzystać bezpośrednio dla zyskownego wyniku lub jako biznes. Niektóre znane nazwiska z historii praktykowały różdżkarstwo, w tym Leonardo De Vinci, Robert Boyle (uważany za ojciec nowoczesnej chemii), Charles Richet (laureat Nagrody Nobla), generał Rommel z armii niemieckiej i generał Jerzy S. Pattona. „Generał Patton”, pisze w swoim artykule Don Nolan Krótka historia radiestezji”, kazał sprowadzić do Maroka kompletną wierzbę, aby różdżkarz mógł użyć z niej gałęzi do znalezienia wody, aby zastąpić wysadzone przez armię niemiecką studnie. Armia brytyjska używała radiestetów na Falklandach do usuwania min”.
Profesor Hans Dieter Betz (profesor fizyki, uniwersytet w Monachium) kierował zespołem naukowców, który badał zdolność różdżkarzy do znajdowania podziemne zapasy wody pitnej, zabierając je do 10 różnych krajów i za radą posłów zatopiły około 2000 studni z bardzo dużym sukcesem wskaźnik. Na Sri Lance, gdzie mówi się, że warunki geologiczne są trudne, wykonano około 691 odwiertów, zgodnie z radą różdżkarzy, z 96% skutecznością. Geohydrolodzy, którym powierzono to samo zadanie, zajęli dwa miesiące, aby ocenić miejsce, w którym różdżkarz przeprowadziłby badanie w ciągu kilku minut. Geohydrolodzy odnieśli 21-procentowy wskaźnik sukcesu, w wyniku czego rząd niemiecki zasponsorował 100 radiestetów do pracy w suchych strefach południowych Indii w poszukiwaniu wody pitnej.
Rodzaje Różdżkarstwa
Istnieje kilka rodzajów lub metod różdżkarstwa:
- Rozwidlony kij: Najbardziej tradycyjna metoda wykorzystuje małą gałązkę w kształcie litery Y (najczęściej z wierzby). Różdżkarz trzyma gałąź równolegle do ziemi za szczyt litery Y, a następnie przechodzi przez obszar, który ma być sondowany. Kiedy różdżkarz przechodzi nad poszukiwanym przedmiotem, koniec gałęzi jest wyciągany w dół, wskazując miejsce, w którym znajduje się przedmiot.
- Pręty: Alternatywna metoda wykorzystuje dwa metalowe pręty w kształcie litery L, jeden trzymany w każdej ręce równolegle do podłoża i równolegle do siebie. W tym przypadku, gdy różdżkarz przechodzi nad poszukiwanym obiektem, pręty albo rozchylają się, albo krzyżują ze sobą. Z wieszaków drucianych można łatwo wykonać różdżka.
- Różdżka na mapie: Niektórzy różdżkarze nie muszą nawet odwiedzać lokalizacji, aby otrzymać różdżkę. Dla nich wystarczy mapa okolicy, nad którą trzymają wahadło. Wiedzą, że zlokalizowali obszar docelowy, gdy wahadło zaczyna się poruszać po okręgu lub w przód iw tył.
Pręty Y, L, wahadła i inny sprzęt radiestezyjny można kupić w Amerykańskie Towarzystwo Różdżkarzy.
