Edouard Manet (styczeń 23, 1832 – 30 kwietnia 1883) był artystą francuskim, który wraz z Claude Monet, przyczynił się do powstania ruchu impresjonistycznego i miał znaczący wpływ na wielu młodych malarzy, którzy przyszli po nim. W swoim malarstwie połączył przejście od realizmu do impresjonizmu, zapożyczając niektóre z elementy kompozycyjne z dawnych, ale torujące drogę do bardziej nowoczesnego podejścia do malarstwa i malarstwa temat. Znany był z lekceważenia konwencji akademickich, kwestionowania obyczajów społecznych i malowania współczesnych miejskich scen zwykłych ludzi.
Jego obrazy szokowały ludzi, a po otrzymaniu wczesnego uznania na Salonie, oficjalnej wystawie sztuki Academie des Beaux Arts w Paryżu, został przez kilka lat odrzucony. Jego obraz „Dejeuner Sur L'Herbe” (1862) był w Salon Des Refuses w 1863 roku, wystawie zorganizowanej przez Napoleona III dla tych artystów, których prace zostały przez Salon odrzucone. Dla ludzi tamtej epoki podejście Maneta do malarstwa było niepokojące, jeśli nie rewolucyjne.
Techniki i styl malowania Maneta
- Malowany Manet w plenerze, wraz z innymi impresjonistami, wykonał szkice na miejscu i wrócił do studia, aby dokończyć swoje obrazy.
- Manet namalował alla prima, czyli malowanie „wszystko naraz”, mokrymi warstwami farby olejnej nakładanymi na wierzch istniejące mokre warstwy zamiast tradycyjnego sposobu malowania poprzez nałożenie warstw glazury na wysuszonych warstwach farby.
- Jego pociągnięcia pędzlem były luźne, szerokie i szybkie. Były widoczne gołym okiem, a nie tak dobrze wymieszane, że były niewidoczne.
- Jego portrety były niekonwencjonalne. Jego badani niekoniecznie patrzyli bezpośrednio na widza, a jeśli tak, to patrzyli w sposób wyzywający. W „Kolejach”," pokazane powyżej, mała dziewczynka jest odwrócona plecami do widza, podczas gdy jej opiekun patrzy w górę, przerwany w czytaniu, jakby pytał: „Czego chcesz?”
- Jego portrety nie były wyidealizowane, jak portrety malarzy klasycznego renesansu. Jako malarz-realista przedstawiali prawdziwych ludzi z prawdziwymi wyrazami twarzy i nieregularnościami. Manet powiedział: „W naturze nie ma symetrii. Jedno oko nigdy nie jest dokładnie takie samo jak drugie. Zawsze jest różnica. Wszyscy mamy mniej lub bardziej krzywy nos i nieregularne usta”.
- Manet malował akty jako prawdziwe kobiety, tak jak na obrazie „Olympia”, w którym przedstawił temat jako prostytutkę z wyższych sfer. Było to szokujące, ponieważ ludzie w tamtych czasach byli przyzwyczajeni do oglądania wyidealizowanych aktów kobiecych, wzorowanych na motywach historycznych, mitycznych lub biblijnych.
- W przeciwieństwie do malarzy realistycznych, takich jak Jean Francois Millet (1814-1875) i Gustave Courbet (1819-1877), który skupiał się na malarstwie scen wiejskich, Manet malował paryskie życie miejskie i współczesne miejskie motywy.
- Podejście Maneta do malarstwa jest bardzo bezpośrednie. Nie narysował starannie swojego tematu przed malowaniem, ale raczej zablokował w postaciach i formach na podmalowanie kremowego złamanej bieli lub jasnoszarego o lokalnym kolorze po luźnym szkicu płynną farbą w kolorze ciemnym umbra.
- Manet był bardziej zainteresowany oddaniem farby na dwuwymiarowej powierzchni niż oddaniem realistycznej trójwymiarowej przestrzeni. Jeśli przyjrzysz się uważnie jego obrazom lub powiększysz je na monitorze komputera, zobaczysz, że tak nie obchodzi mnie, czy pociągnięcie pędzla z elementu tła dzieje się z pociągnięciem pędzla z pierwszego planu element. Jego obrazy przedstawiają płytką przestrzeń malarską z powodu niejednoznaczności pociągnięcia pędzla.
- Używał raczej subtelnych obszarów koloru niż stopniowania wartości, aby zasugerować formę i modelowanie. Zakres średnich wartości jest zmniejszony na rzecz większego kontrastu światła i ciemności. Służy to nieco spłaszczeniu płaszczyzny obrazu i pokazuje wpływ ówczesnych japońskich grafik.
- Manet lubił używać czerni i posługiwał się nią po mistrzowsku. Podczas gdy impresjoniści, tacy jak Pierre-Auguste Renoir (1841-1919), używali niebieskiego lub fioletowego do malowania cieni, Manet swobodnie używana czerń, pod wpływem hiszpańskich malarzy Velazqueza (1599-1660) i Francisco de Goya (1746-1828).
- Manet używał cięższych aplikacji farby olejnej na swoim głównym temacie i cieńszych warstw w tle i w mniej znaczących obszarach. Pomogło to skierować wzrok widza na ważniejsze części obrazu.
- Manet chciał, aby jego obrazy miały poczucie bezpośredniości, a więc zamiast mozolnie przepracowywać części, z którymi był szarpiąc się, ścierał je prawie całkowicie, zachowując tylko najniższą warstwę, i przemalowywał tak, by się pojawiły świeży. Powiedział: „Kiedy to masz, masz to. Kiedy nie, zaczynasz od nowa. Cała reszta to bzdura”.
- Podobnie jak Monet i inni impresjoniści, Manet zaczął dodawać biel do swoich kolorów, aby je rozjaśnić, a także używać odważnych kolorów bezpośrednio z tubki z farbą. nowy wynalazek epoki w 1841 r.. Kolory te układał jeden obok drugiego — łatwo rozróżnialne plamy koloru — aby optycznie zmieszać się w oku widza, a nie na płótnie.
- Chociaż wydają się być płaskie, jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz, że kolory tła jego obrazów są często złożoną mieszanką kolorów.
Wpływ fotografii
Obrazy Maneta ukazują wpływ fotografii, nowego medium epoki, zarówno w zakresie tonalnym, jak i kompozycyjnym. Mniejsza jest rozpiętość średnich tonów i większy kontrast w światłach i ciemnościach, jak na obrazie Notan. Poza tym postacie są przycinane jakby przez ramkę wizjera aparatu, zamiast znajdować się na krawędziach kompozycji.
Źródła
- „Cytaty Eduarda Maneta”. Kategorie Cytaty o sztuce, www.art-quotes.com/auth_search.php? authid=1517#.XHQWBVNKjVp.
- Stamberg, Susan. „Impresjonistyczny bohater Edouard Manet zostaje potraktowany jak gwiazda w Los Angeles”. NPR, NPR, 27 lutego 2015, www.npr.org/2015/02/27/388450921/impressionist-hero-douard-manet-gets-the-star- treatment-in-los-angeles.
