Na początku każdego semestru każdy Nauczyciel dramatu staje przed trudnym wyzwaniem: jak sprawić, by 23 zupełnie nieznajomych osób szybko zostało przyjaciółmi i współpracownikami?
Lodołamacze pomagają uczniom (i nauczycielom!) uczyć się imion, projektuj głosy i wyrażaj siebie. Każde z poniższych działań zapewnia rozrywkę i produktywność. Gry mogą być wystarczająco proste dla uczniów szkół podstawowych, ale nastolatki będą miały równie dobrą zabawę.
Istnieje wiele odmian tych zajęć, ale pierwszym i najważniejszym krokiem jest utworzenie kręgu, tak aby wszyscy uczestnicy mogli się wyraźnie widzieć.
Gra nazw
Jest to idealna aktywność na pierwszy dzień. Każda osoba ogłasza swoje imię, występując do przodu i przyjmując pozę odzwierciedlającą jej osobowość.
Na przykład Emily może wyskoczyć i zgiąć ramiona jak Hieroglif egipskii radośnie krzyczeć: „Emily!” Następnie wszyscy inni podskakują do przodu i powtarzają jej imię, naśladując głos i ruchy Emily. Następnie krąg wraca do normalnego stanu i przechodzi do następnej osoby. To wciągający i energetyzujący sposób, aby każdy mógł się przedstawić.
Największa kanapka świata
Celem tej zabawnej gry pamięciowej jest stworzenie ogromnej, wyimaginowanej kanapki. Jedna osoba zaczyna od podania swojego imienia, a następnie podaje składnik, który ma znaleźć się w kanapce.
Na przykład: „Nazywam się Kevin i najlepsza kanapka na świecie ma pikle”. Następna osoba w kręgu ogłasza swoje imię i podaje również składnik Kevina jako własne: „Cześć, mam na imię Sarah, a najlepsza kanapka na świecie składa się z pikli i popcornu”. Jeśli instruktor tak zdecyduje, wszyscy mogą śpiewać razem z kanapką rośnie. Składniki często stają się dzikie; możesz skończyć z kanapką z marynatami, popcornem, klopsikami, czekoladą, syropem, trawą, gałką oczną, sałatą, wróżką i kurzem. Na koniec poproś dzieci o ukąszenie kęsa w ramach pantomimy.
Oprócz rozwijania umiejętności zapamiętywania, w tym ćwiczeniu wykorzystano absurdalny humor, aby przełamać lody.
Whoozit
W tej grze jedna osoba zostaje wybrana na „Poszukiwacza”. Gdy ta osoba opuści pokój, pojawia się kolejna wybrany na „Whoozita”. Gracz ten wykonuje ciągłe, rytmiczne ruchy, które zmieniają się co 20 sekund lub Więc. Na przykład najpierw Whoozit może klaskać w dłonie, następnie pstrykać palcami, a następnie poklepywać się po głowie.
Pozostali członkowie kręgu dyskretnie podążają za nimi. Następnie wchodzi Poszukiwacz, mając nadzieję, że dowie się, który uczeń jest Whoozitem. Stojąc pośrodku kręgu, gracz otrzymuje trzy odgadnięcia, podczas gdy Whoozit stara się jak najlepiej zmienić działanie, niezauważony.
Dając uczniom wspólny cel, zespół ten pomaga rozpalić poczucie koleżeństwa w grupie.
Czas na rymowanki
W tej szybkiej grze instruktor stoi pośrodku kręgu. Nazywa miejsce i sytuację, a następnie wskazuje losowo jednego z uczniów.
Za pomocą improwizacja umiejętności, uczeń zaczyna opowiadać historię od jednego zdania. Na przykład: „Właśnie dowiedziałem się, że mam dawno zaginionego bliźniaka”. Następnie instruktor wskazuje nowego mówcę, który musi kontynuować opowieść I utwórz wierszyk: „Chyba mama rzuciła monetą i mój brat nie wygrał”.
Aby nie stało się to zbyt trudne, traktuj rymy jak kuplety, co oznacza, że uczniowie są tylko ma za zadanie utworzyć dwie rymowane linijki na raz — następny wybrany gracz tworzy nową linijkę historii z nową dźwięk. The improwizowana opowieść trwa do momentu, gdy uczeń nie ułoży rymowanki. Następnie siada w środku kręgu i grupa rozpoczyna nową historię. Dzieje się tak, dopóki krąg nie skurczy się do jednego lub dwóch mistrzów.
Instruktorzy powinni zadbać o zwiększenie szybkości w miarę postępu gry. To zabawne ćwiczenie z pewnością wywoła mnóstwo śmiechu, ponieważ uczniowie, w odpowiednim momencie, stworzą absurdalną historię.
