Metafora stołka na trzech nogach jest używana od dziesięcioleci w planowaniu emerytury. Planowanie emerytury w rodzinie to miejsce podtrzymywane przez trzy nogi: ubezpieczenie społeczne, plany emerytalne i oszczędności osobiste. Wszystkie trzy nogi są niezbędne do zapewnienia stabilnej emerytury. Bez jednej nogi stołek spada.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Większość, ale nie wszyscy pracownicy rządowi wpłacać składki na ubezpieczenie społeczne. Jest to niezwykle istotne, ponieważ osoby, które nie odprowadzają składek na ubezpieczenie społeczne, nie wycofują środków po przejściu na emeryturę lub utracie sprawności. Ci pracownicy rządowi, którzy nie wnoszą żadnego wkładu, muszą upewnić się, że pozostałe dwie nogi stołka są mocne.
Ubezpieczenia społeczne to polityczny futbol na szczeblu federalnym. Politycy wiedzą, że aby utrzymać wypłacalność systemu, należy dokonać niewygodnych wyborów, ale nikt nie chce przyjąć politycznego ciosu w postaci zmniejszenia świadczeń lub zwiększenia składek. Ta noga stołka jest szczególnie podatna na wahania ze względu na otaczającą ją politykę.
Ubezpieczenie społeczne samo w sobie nie zapewni utrzymania stylu życia, do jakiego beneficjent jest przyzwyczajony. Ta noga powinna dźwigać jak najmniejszy ciężar.
Plany emerytalne
Plany emerytalne po prostu nie są tym, czym były kiedyś. Politycy wykorzystali pracowników sektora publicznego i ich świadczenia emerytalne jako kozły ofiarne w przypadku wymykających się spod kontroli budżetów publicznych. Nieważne wydatki na beczkę wieprzową i kosztowne programy pomocy publicznej. Personel stanowi dużą część budżetu każdej organizacji, a zrzucanie na pracowników kozłów ofiarnych jest zabójcą morale.
Manewry polityczne odbiły się na systemach emerytalnych. Zmniejszyły się świadczenia, a koszty ponoszone przez pracowników wzrosły. Chociaż sektor prywatny nie musi zmagać się z politykami okaleczającymi ich świadczenia emerytalne, pracownicy sektora prywatnego również zaobserwowali zmniejszenie swoich świadczeń emerytalnych. W obu sektorach stabilność planów emerytalnych nie jest już taką gwarancją, jak dawniej.
Większość pracowników federalnych przyczynia się do Federalny system emerytalny pracowników. System ten ma swój własny trójnożny stołek Ubezpieczenia Społecznego, wypłatę renty i osobisty plan oszczędnościowy zwany Plan oszczędzania oszczędności. Pracownicy federalni, którzy nie wnoszą wkładu do FERS, wnoszą wkład do System emerytalny służby cywilnej co jest po prostu rentą. W obu systemach renty są programami określonych świadczeń.
Władze stanowe i lokalne posiadające własne systemy emerytalne zazwyczaj mają programy określonych świadczeń wymagające udziału pracowników. Wiele z nich oferuje opcje oszczędzania osobistego, takie jak 401(k) si i IRA, ale te elementy rzadko są obowiązkowe.
Oszczędności osobiste
Jak wspomniano wcześniej, niektóre systemy emerytalne oferują opcje lub wymagania dotyczące oszczędności osobistych. Plan oszczędnościowy rządu federalnego jest w pewnym stopniu obowiązkowy. Agencje wpłacają kwotę równą części wynagrodzenia pracownika. Pracownik może wnieść większy wkład. Motywacją do płacenia jest dopasowywanie datków do pewnego poziomu, co oznacza, że agencje dopasowują się lub częściowo do tego, co pracownicy wnoszą z własnej woli.
Jeżeli osobiste fundusze oszczędnościowe nie mają odpowiednich funkcji, pracownicy sektora publicznego nie mają motywacji do korzystania z planu systemu emerytalnego zamiast z programów oferowanych przez prywatne firmy inwestycyjne. Podobnie jak wiele innych sponsorowanych przez rząd planów oszczędności osobistych, plan oszczędnościowy Thrift oferuje ograniczone możliwości inwestycyjne w porównaniu z prywatnymi firmami inwestycyjnymi.
Niezależnie od tego, w jaki sposób pracownicy sektora publicznego zdecydują się oszczędzać na emeryturę, ważne jest, aby rzeczywiście oszczędzali. Czasy polegania na ZUS i emeryturze już dawno minęły.
Utrzymanie równowagi
Jak sugeruje metafora stołka, każda noga stołka jest ważna. Pracownicy rządowi powinni zwracać uwagę na każdą nogę i upewnić się, że pozostaje stabilna. Ubezpieczenia społeczne i plany emerytalne są w dużej mierze poza kontrolą pracownika, dlatego też miejscem, w którym pracownicy mogą największy wpływ na długoterminową stabilność, są oszczędności osobiste.
Pracownicy sektora publicznego pragnący zmaksymalizować swoje bezpieczeństwo emerytalne powinni konsultować się z doradcami finansowymi za pośrednictwem swoich systemów emerytalnych lub prywatnych firm inwestycyjnych. Niektóre systemy emerytalne mają umowy z prywatnymi doradcami finansowymi, którzy pracują za obniżone stawki i mają doświadczenie w pracy z pracownikami sektora publicznego.
