Po 20 latach doświadczenia w edukacji, w tym w środowiskach nauczania stacjonarnego, stacjonarnego i mieszanego, w zeszłym miesiącu otrzymałam ostatnią wypłatę jako nauczyciela. Świadomość, że coś się wkrótce skończy, jest świetnym wyjaśnieniem. Jeśli nie będę już tego robić, czy to naprawdę ma znaczenie?
„Twoje dobro jest źródłem, z którego wypływa wszystko inne.”
Kiedy wy, moi koledzy nauczyciele, przygotowujecie się na nowy rok szkolny, oto najważniejsza rzecz, której nauczyłem się przez wszystkie lata nauczania:
Nauczanie to trudny zawód z wielu powodów. Są aspekty i całe sezony, które wydają się żmudne, ale chcę, żebyś wiedział:
Nie sugeruję, że nie będziesz czasami czuć się wypalony, ale nie jest w porządku pozwalać, aby praca stale wysysała z Ciebie siły życiowe. Część tego jest pod twoją kontrolą, a część nie.
Zanim jednak udzielę Ci porady dotyczącej części, nad którymi masz kontrolę, pozwól, że wymienię problem systemowy, na który nie masz wpływu. Pracujesz w niesprawiedliwym systemie, który czerpie korzyści z twojego męczeństwa.
„Pracujesz w systemie, w którym nie jest w porządku udawać, że coś nie jest w porządku”.
Szanse nie są układane na twoją korzyść, a twoja praca nie jest wynagradzana tak, jak powinna. Masz do czynienia z biurokracją, instytucjonalnym nadużyciem władzy, niekończącym się obciążeniem pracą, niekończącą się papierkową robotą, nieodpowiednimi zasobami, słabą przestrzenią fizyczną, zagrożenia dla twojego bezpieczeństwa (wskaż aktywne ćwiczenia strzeleckie), duże liczebności klas, brak mentoringu, wyzwania związane z zachowaniem uczniów, rosnące wymagania, które musisz być wszystkim dla wszystkich, radząc sobie z krytyką rodziców i nadzorem, cenzurą programów nauczania, oczekiwaniami dotyczącymi egzaminów o wysokiej stawce, brakiem uznanie i świętowanie oraz odczuwaną niezgodność z tym, co powiedziano ci, że wydarzy się w imieniu ciebie i twoich uczniów oraz z tym, co faktycznie się dzieje (lub nie).
Pracujesz w systemie, w którym nie jest w porządku udawać, że coś nie jest w porządku. System, w którym nie jest w porządku, żeby nie było w porządku.
Ze statystykami takimi jak NEA z zeszłego miesiąca artykuł stwierdzając, że około 40 procent nowych pedagogów odchodzi z zawodu w ciągu pierwszych pięciu lat, nie mogłem z czystym sumieniem zrób listę rzeczy, które możesz zrobić, aby o siebie zadbać, nie zdając sobie sprawy, że pracujesz w systemie, który bardzo utrudnia to wykonanie To.
Tak więc, podczas gdy pracujemy nad zmianami instytucjonalnymi, oto kilka sposobów, w jakie możesz się rozwijać pomimo systemu.
1. Wybierz wiarę, że jesteś wystarczający
Jako pedagodzy odpowiedzialni za rozwój intelektualny tak wielu młodych ludzi łatwo jest odnieść wrażenie, że nigdy nie robimy wystarczająco dużo, szczególnie w obliczu pandemii Covid-19 i rzekomych „utrat w nauce”.
Zapotrzebowanie na mierzalne wyniki potwierdzone punktami danych sprawia, że praca skupiona na człowieku staje się transakcją. Wymaga od nauczycieli cenienia wydajności i zgodności ponad długą grę polegającą na eksploracji i samostanowieniu.
„Studenci to dynamiczne istoty na kontinuum, a nie produkty na linii montażowej lub punkty danych na wykresie”.
Studenci są dynamicznymi istotami na kontinuum, a nie produktami na linii montażowej lub punktami danych na wykresie. Jako nauczyciele siejemy ziarno. Być może nigdy nie dowiemy się, jakie owoce produkują. Czasami dostajemy przywilej odkrycia zmiany, którą dokonaliśmy – co jest rodzajem afirmacji, która może nas utrzymać przez następne 20 lat, prawda?
Jednak duża część tej pracy jest niewdzięczna i bez rezultatów. Nie wiemy, jak nasze miłe słowa lub stała obecność wpływają na życie ucznia. Brak potwierdzenia, że to, co robimy, działa, sprawia, że czujemy, że to działa, więc pracujemy ciężej. Potrzeby są nieograniczone.
Być może nadszedł czas, aby na nowo zdefiniować, co oznacza „to działa”. Twoja praca „działa”, kiedy jako nauczyciel pojawiasz się w klasie i pozwalasz uczniom Cię zobaczyć.
„Twoja praca „działa”, kiedy jako nauczyciel pojawiasz się w klasie i pozwalasz uczniom cię zobaczyć”.
Przez wszystkie lata mojej edukacji nigdy nie spotkałem się z kręgiem absolwentów, którzy mogliby mi powiedzieć, jak bardzo moje treści zmieniły ich życie. Nie obchodziło ich, co wiem; musieli wiedzieć, że mi zależy.
Pamiętasz cytat Mayi Angelou: „Ludzie zapomną, co powiedziałeś, ludzie zapomną, co zrobiłeś, ale ludzie nigdy nie zapomną tego, jak się przez ciebie czuli?”
Twoi uczniowie nie potrzebują zaspokojenia wszystkich swoich potrzeb – potrzebują Ciebie jako nauczyciela. Nie twoją wiedzę – większość z nich można uzyskać w Internecie (a teraz dzięki sztucznej inteligencji). To, co tylko wy na całym świecie możecie zaoferować, to wasze uczciwe człowieczeństwo, gdy będziecie odkrywać, co to znaczy być człowiekiem razem z nimi; to jest nazwane dostrojenie, i uczy twoich uczniów odczuwanego poczucia ich wrodzonej wartości. Treści edukacyjne są drugorzędne i staną się o wiele łatwiejsze, gdy Twoi uczniowie poczują się z Tobą związani i uwierzą, że w nich wierzysz, bez względu na wszystko.
2.Bez przeprosin napełnij swoją studnię
Porzuciłem nauczanie na 10 lat, ponieważ czułem, że utknąłem w niemożliwym barterze: utrzymać pracę i stracić siebie, albo zatrzymać się i stracić pracę. Utrzymanie pracy oznaczało, że nie mogłam słuchać swoich potrzeb, ponieważ oznaczało to mniej czasu poświęcanego moim uczniom. Jeśli zrobiłem coś dla siebie, czułem się winny, jakbym zdobywał punkty za najdłuższy pobyt po szkole, wykonując nieodpłatną pracę, a traciłbym te punkty, gdybym wyszedł z klasy i poszedł się wysikać.
„Zaangażowaliśmy się w tę pracę, ponieważ nasze serca są tak wielkie, a potem te serca są wykorzystywane”.
Angażujemy się w tę pracę, bo nasze serca są tak wielkie, a potem te serca są wykorzystywane i w końcu mówimy „tak” na wszystko, ale kosztem naszego dobrego samopoczucia. Powiedziano nam, żebyśmy dbali o ludzi, ale kosztem naszego człowieczeństwa.
Skończyło się na tym, że jesteśmy zbyt wypaleni, aby uzyskać pomoc, której potrzebujemy, aby się nie wypalić. A jeśli przyznamy, że potrzebujemy pomocy, podważamy nasze kwalifikacje do wykonywania naszej pracy.
To fałszywy plik binarny, który mówi, że musimy wybierać między zajmowaniem się sobą a swoją pracą. Inwestując w siebie, inwestujesz w swoją pracę, ponieważ jesteś studnią, z której wypływa woda. Napełnij studnię.
„Twoje zaangażowanie w napełnianie studni tym, co cię odżywia, jest pozwoleniem dla twoich uczniów, aby zrobili to samo”.
Twoje zaangażowanie w napełnianie studni tym, co cię odżywia, jest pozwoleniem dla twoich uczniów, aby zrobili to samo. Pokazujesz im, jak to jest stać się bardziej ludzkim – stać się ciekawymi czytelnikami ich życia, zaangażowanymi w pracę polegającą na odkrywaniu siebie i kochaniu siebie. Pokazujesz im, jak to jest mieć zdrowe granice i nie dać się wyzyskiwać przez pracę lub system. Pokazujesz im, jak zaufać swojej intuicji, bronić swoich potrzeb i domagać się prawa do życia w pełni.
Pamiętasz, że najważniejszą lekcją, jakiej możesz ich nauczyć, jest ich wrodzona godność? Pokaż im, jak wygląda wiara we wrodzoną wartość, dbając o siebie w ich obecności.
3. Stań się bardziej żywy
Nie definiuję „dbania o siebie” jako okazjonalnych kąpieli z bąbelkami i specjalnej kawy – chociaż czasami te praktyki samoopieki są miłe – mam na myśli ciężką pracę polegającą na pozyskiwaniu zasobów, aby wytrzymać trudy tego stanowisko.
„Nie definiuję „dbania o siebie” jako okazjonalnych kąpieli z bąbelkami i specjalnych kaw”.
Howard Thurman, mentor doktora Martina Luthera Kinga Jr., powiedział to w ten sposób: „Nie zadawaj sobie pytania, czego potrzebuje świat. Zapytaj, co sprawia, że ożywasz i idź, rób to. Bo świat potrzebuje ludzi, którzy ożyli.”
Zasoby mogą wyglądać jak skorzystanie z terapii ze zniżką oferowanej przez system szkolny, dołączenie do wspólnoty opieki i przyjęcie praktyki fizycznej dostosowanej do Twojego dostępu do mobilności (pieszy, joga, działanie, delikatne rozciąganie, taniec, jazda na rolkach), rozpoczynając poranek od rytuału obecności lub angażując się w praktykę pracy z ciałem (terapeuta somatyczny, masaż, akupunktura, praca mięśniowo-powięziowa), więc nie przechowuj wszystkiego w środku, dopóki nie eksplodujesz. To, co wybierzesz, nie musi być drogie ani skomplikowane – to często utrudnia utrzymanie praktyki – ale musi być chronione. Nie musisz usprawiedliwiać, przepraszać ani uzasadniać swoich wyborów, aby zadbać o siebie.
„Uczysz się, jak stać się bardziej ludzkim, dzięki czemu świat stanie się lepszym miejscem dla wszystkich ludzi”.
Zaopatrywanie się w zasoby ma również coś, co nazywam komponentem „Tak to”. Na przykład co tydzień mówię moim uczniom: Ucząc się, jak stać się bardziej ludzkim, możesz uczynić świat lepszym miejscem dla wszystkich ludzi.
Mówię im: „Kiedy nauczysz się, że jesteś, nauczysz się, że chcesz żyć, a dla wielu z was oznacza to żyjąc jako świadomi i zaangażowani obywatele, możesz zajmować się pracą osobistą i społeczną transformacja."
„Klasa jest salą ćwiczeń; to tutaj wspólnie ćwiczymy stawanie się tym, kim naprawdę jesteśmy”.
Nauczenie uczniów, jak cenić swoje człowieczeństwo, daje im narzędzia umożliwiające rozpoznanie odczłowieczenia, gdy ktoś próbuje dokonać naruszenia swoich praw człowieka, mogą przeciwstawić się temu uciskowi, mając głębokie przekonanie, że muszą się przeciwstawić ucisk.
Klasa jest salą ćwiczeń; to tutaj wspólnie ćwiczymy stawanie się tym, kim naprawdę jesteśmy. To jest dzieło wyzwolenia i zaczyna się od ciebie.
Nie odeszłam z zawodu nauczyciela z powodu rozczarowania czy wypalenia zawodowego. Archaiczny model kadencji w mojej dzielnicy w połączeniu z brakiem funduszy spowodował, że straciłem pracę.
„Wiemy o tym – dlatego się w to włączyliśmy – dzieci są najprawdziwszymi nauczycielami”.
Gdybym miał wybór, zostałbym w edukacji, ponieważ kocham dzieci. To był dar mojego życia, móc usiąść u ich stóp i dowiedzieć się, co to znaczy stać się bardziej ludzkim. Wiemy o tym – dlatego się w to włączyliśmy – dzieci są najprawdziwszymi nauczycielami.
Jeśli jesteś nowym nauczycielem, zacznij tak, jak chcesz zakończyć. Zainwestuj w zasoby, które uchronią Cię przed wypaleniem zawodowym.
Jeśli jesteś nauczycielem-weteranem zmagającym się z wypaleniem zawodowym, twoja rozeznanie jest tym, co pomoże ci przez to przejść: Czego potrzebujesz, aby kontynuować pracę w tym zawodzie? Wyjaśnij sobie, a następnie daj sobie radykalne pozwolenie na podążanie za tymi rzeczami. Jeżeli po autorefleksji uznasz, że potrzebujesz przerwy lub zakończenia pracy na tym polu, daj sobie na to pozwolenie.
To jest twoje jedyne cenne życie; nie marnuj go na średnie męczeństwo. Ucz w sposób, który wzmacnia twoją siłę życiową, albo nie ucz.
Trójcy Wilbourna
