Formalny hawajski termin oznaczający babcię to kuku wahine, ale tutu jest używany najczęściej do dziadkowie obu płci. Chociaż konwencjonalna mądrość głosi, że w języku hawajskim nie ma „t”, w rzeczywistości „t” i „k” są nieco wymienne.
Kapuna jest terminem używanym czasami dla dziadków, ale dokładniej przekłada się na „starszy” i jest najczęściej używany do podtrzymywania i nauczania tradycyjnej kultury hawajskiej. Kapuna wahine to jednak inny termin na babkę, czasem skracany do puna i używany jako pseudonim.
Uczyć się o Hawajskie imiona dla dziadka.
Hawajska kultura rodzinna
Chociaż rdzenni Hawajczycy i mieszkańcy wysp Pacyfiku stanowią tylko około jednej dziesiątej obecnej populacji, ich kultura wciąż jest tym, co przychodzi na myśl, gdy wspomina się o kulturze hawajskiej. Chociaż wiele tradycyjnych praktyk zostało porzuconych, można argumentować, że podstawowe wierzenia kultury hawajskiej nadal mają silny wpływ na wszystkie wyspy.
W tradycyjnej hawajskiej kulturze dziadkowie i inni członkowie dalszej rodziny są ważni, podobnie jak „zamierzeni krewni” — ci, którzy zostali zaproszeni do kręgu rodzinnego. Ten krąg rodzinny jest znany jako
Inną ważną koncepcją w hawajskiej tradycji jest: Hanai. Jest to zwyczaj pozwalania na wychowywanie dziecka przez kogoś innego niż biologiczni rodzice, czasami dziadkowie. Innym razem dziecko może zostać oddane osobie bezdzietnej. Czasami dziecko było oddawane, ponieważ rodzice nie byli w stanie go wychować. We wszystkich przypadkach dziecko było postrzegane jako dar, a nie jako ciężar do przyjęcia. Hanai dzieci zachowały więzi z biologicznymi rodzicami. Tradycyjnie nie było stygmatyzacji ze statusem Hanai dzieci.
Na starych Hawajach pierwsze dziecko płci męskiej oddano dziadkom ze strony ojca, a pierwsze dziecko płci żeńskiej dziadkom ze strony matki. Dziadkowie mogli pozwolić rodzicom na ich wychowanie, ale to pierwsze potomstwo należało do nich.
Tradycyjnie harmonii rodzinnej sprzyjała praktyka ho’oponopono, co można luźno przetłumaczyć jako przebaczenie. Uważano, że dysharmonia może skutkować chorobą fizyczną, dlatego szczególnie ważne było rozwiązywanie wszelkich sporów rodzinnych. W metodzie uświęconej tradycją najstarszy członek rodziny, zwykle dziadkowie, zwoływał rodzinę, aby rozwiązywać konflikty. Oczekiwano, że członkowie rodziny będą uczestniczyć w procesie z ochoczym sercem i nie przywiązywać się do własnych punktów widzenia. Jeśli nie można było znaleźć rozwiązania, do pomocy można było wezwać szanowanego kogoś z zewnątrz, zwykle starszego. W epoce nowożytnej proces ten jest czasem wykorzystywany jako forma rozwiązywania sporów lub mediacja.
Życie wielopokoleniowe
Kiedy Census Bureau zlicza dziadków mieszkających w gospodarstwach domowych z wnukamiHawaje niezmiennie znajdują się na szczycie listy. Na pytanie, czy są głównymi opiekunami tych wnuków, hawajscy dziadkowie znacznie spadają w rankingu. Tak więc, podczas gdy na Hawajach jest wiele wielopokoleniowych gospodarstw domowych, odpowiedzialność za dzieci jest nadal dzielona przez wielu, a nie spada głównie na dziadków.
Zderzenia z kulturą współczesną
Konflikt czasami pojawia się w ośrodkach opieki społecznej z powodu zderzenia tradycji hawajskich z zachodnimi praktykami. Na przykład przeniesienie Hanai dzieci tradycyjnie odbywa się ustnie, bez papierkowej roboty. Współczesną praktyką jest sformalizowanie i zalegalizowanie adopcji dzieci. Kiedy rodziny są niechętne wypełnianiu odpowiednich dokumentów, może pojawić się niejasność co do tego, kto jest odpowiedzialny za dzieci.
Kolejną kwestią są szkoły, które nie uczą języka hawajskiego ani nie wspierają kultury rdzennej ludności. Konflikt ten jest przezwyciężany w niektórych obszarach, w których szkoły zanurzenia wprowadzają język angielski dopiero około piątej klasy. Szkoły te kładą również nacisk na plenery i tradycyjne zwyczaje. Jednak standardowe testy mogą stanowić problem, ponieważ testy są zawsze pisane w języku angielskim.
W podobnej kwestii Hawajczycy mogą być niechętni formalnym programom wczesnej edukacji, czując, że nadszedł czas, aby członkowie rodziny uczyli dzieci. W szczególności mogą preferować, aby małe dzieci spędzały czas z dziadkami.
