Skrót perspektywiczny to technika używane w perspektywie stworzyć iluzję obiektu, który mocno cofa się w dal lub w tle. Iluzję tworzy obiekt, który wydaje się krótszy niż w rzeczywistości, przez co wydaje się skompresowany. To doskonały sposób na maksymalizację głębi i wymiaru obrazów i rysunków.
Skrót perspektywiczny dotyczy wszystkiego, co rysuje się w perspektywie. Obejmuje to budynki, krajobrazy, martwe przedmiotyi dane liczbowe.
Wizualizuj skróty perspektywiczne
Znany przykład skrótu perspektywicznego w krajobraz będzie to długa, prosta, płaska droga wysadzana drzewami. Dwie krawędzie drogi wydają się zbliżać do siebie, gdy sięgają w dal. Jednocześnie drzewa wydają się mniejsze, a droga znacznie krótsza, niż gdyby prowadziła prosto na bardzo wysoką górę przed nami.
Skrót perspektywiczny w rysunku lub malowaniu postaci wpływa na proporcje kończyn i ciała. Jeśli malujesz osobę leżącą na plecach ze stopami skierowanymi do ciebie, malujesz jej stopy większe niż głowa, aby uchwycić iluzję głębi i trójwymiarowości.
Krótko mówiąc, skróty perspektywiczne mogą pomóc w tworzeniu dramatyzmu na obrazie.
Technika stała się popularna w renesansie
Stosowanie skrótów perspektywicznych stało się popularne w okresie sztuki renesansu. Dobrym przykładem na rysunku jest „Opłakiwanie zmarłego Chrystusa" (C. 1490, Pinacoteca di Brera, Mediolan), przez renesansowego malarza Andreę Mantegna (1431–1506).
Klatka piersiowa i nogi Chrystusa są krótsze, aby oddać poczucie głębi i przestrzeni. Wciąga nas i sprawia, że czujemy, że jesteśmy u boku Chrystusa. Jednak stopy Chrystusa widziane w skrócie perspektywicznym wydawałyby się większe w tej pozie. Mantegna zdecydował się na zmniejszenie stóp, aby móc widzieć i zwracać uwagę widza na głowę Chrystusa.
Możesz to zobaczyć na wielu słynnych obrazach
Kiedy nauczysz się rozpoznawać skróty perspektywiczne, zaczniesz je widzieć na wielu słynnych obrazach. Na przykład freski Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej (1508-1512) są wypełnione tą techniką. Artysta często z niej korzystał i dlatego jego obrazy mają tak wielki wymiar.
W szczególności spójrz na panel „Oddzielenie światła od ciemności”. Zobaczysz w nim, że Bóg pojawia się tak, jakby zmartwychwstał. Ta iluzja opiera się na skrótach perspektywicznych.
Innym przykładem jest „Nagi mężczyzna w pozycji leżącej, widziany w skrócie" (C. 1799-1805, autorstwa Josepha Mallorda Williama Turnera (1775-1851) w Tate Gallery. Widać, że ramiona i tułów na pierwszym planie są ściśnięte.
Jest to prosty i skuteczny sposób na nadanie tej kredzie na papierze prawdziwej głębi. Mimo że brakuje w nim elementów tła, które dałyby nam wyobrażenie o wymiarze, mamy wrażenie, że postać wybiega ze sceny.
Jak ćwiczyć i włączać to do swojej grafiki?
Dodanie skrótu perspektywicznego do własnej grafiki jest kwestią ćwiczenia techniki. Będziesz chciał to zrobić, patrząc na rzeczy z ekstremalnej perspektywy, która nada Twojemu tematowi niesamowitą głębię. Im bardziej dramatyczna perspektywa, tym wyraźniejszy będzie skrót perspektywiczny.
Możesz zacząć od stania blisko bardzo wysokiego budynku, takiego jak wieżowiec lub wieża kościelna. Spójrz w górę i narysuj perspektywę obiektu, z budynkiem rozciągającym się do środka obrazu. Zwróć uwagę, jak krótki wydaje się pod tym kątem i jak część budynku znajdująca się najbliżej ciebie jest znacznie większa niż górna część budynku.
Aby ćwiczyć skróty perspektywiczne w rysunek figury, przydatne są małe drewniane manekiny. Artyści używają ich przez cały czas do studiowania ludzkiej postaci i doskonale nadają się również do perspektywy. Umieść swój manekin w pozie podobnej do przykładów figur, które omawialiśmy, a następnie manipuluj ciałem, kończynami i kątem stamtąd.
Z czasem i praktyką nie powinieneś mieć problemów z włączeniem skrótu perspektywicznego do swojej grafiki.
-Edytowane przez Lisę Marder
