„Zielone w regulacji”, często w skrócie GIR, to kategoria statystyczna na profesjonalne wycieczki golfowe, a także popularną metodą oceniania rund przez amatorów i graczy rekreacyjnych.
Golfista zdobywa GIR, umieszczając swoją piłkę na stawianie zielonych:
- jednym pociągnięciem na par-3 dołek;
- w dwóch (lub mniej) uderzeniach na a par-4;
- lub w trzech (lub mniej) uderzeniach na a par-5.
Dołki z par 6 są rzadkie, ale umieszczenie piłki na greenie w czterech lub mniej uderzeniach przy par 6 również liczy się jako green-in-regulation.
Dlaczego tak wiele uderzeń dla GIR?
Aby uzyskać zielone zgodne z przepisami, twoja piłka golfowa musi znajdować się na powierzchni do odkładania w oczekiwanej liczbie uderzeń w stosunku do par. A numer par dla dołka zawsze zawiera dwa putty. Na przykład na dołku par 4, par 4 składa się z drajwu, uderzenia podejściowego na green, putta do dołka i putta do dołka. Aby więc osiągnąć GIR:
- Odejmij dwa uderzenia puttowania od dołka par 3, a to oznacza, że musisz być na greenie przy pierwszym uderzeniu, aby zdobyć green zgodnie z regulaminem;
- Odejmij dwa uderzenia puttowania od par-4 i musisz być na greenie przy drugim uderzeniu dla GIR;
- Odejmij dwa uderzenia puttowania od dołka par-5 i musisz być na greenie przy trzecim uderzeniu na GIR.
Zieloni w regulacji i golfiści rekreacyjni
Aby zdobyć green w regulaminie, twoja piłka musi znajdować się na powierzchni do odkładania. Będąc 1 cal od zieleni, w grzywka, ale nadal w stanie umieścić piłkę nie liczy się. Piłka musi być na powierzchnia do odkładania. Lub, jak Wycieczka PGA definiuje to, "jeśli jakakolwiek część piłki dotyka powierzchni stawiania po uderzeniu GIR" - pierwsze uderzenie na par-3, drugie na par-4 lub trzecie na par-5 – wtedy liczy się jako zielone w rozporządzenie.
Dla osób z wysokimi handicapami osiągnięcie GIR jest rzadką ucztą. Ogólnie rzecz biorąc, procent GIR golfisty powinien wzrastać wraz z poprawą gry golfisty. Dlatego wielu golfistów na wszystkich poziomach umiejętności lubi śledzić swoje statystyki dotyczące greensów w czasie. Możesz to zrobić na swoim karta z punktami.
Zauważ również, że „greenie” to slangowe określenie zielonego w przepisach, a „Greenies” to nazwa zakładu bocznego często rozgrywanego wśród grup golfistów, którzy lubią obstawiać. Golfista w grupie wygrywa „greenie” (i cokolwiek to jest warte), robiąc GIR.
Zieloni w przepisach na Pro Golf Tours
PGA Tour, European Tour, LPGA Tour i większość innych profesjonalnych wycieczek golfowych śledzą GIR jako kategorię statystyczną. Trasy klasyfikują golfistów na podstawie procentu GIR – trafienie 18 z 18 greenów to 100-procentowy wskaźnik GIR.
Aktualnych liderów możesz zobaczyć tutaj:
- Liderzy PGA Tour GIR
- Liderzy Europejskiej Trasy GIR
- Liderzy LPGA Tour GIR
Ile greenów jest uderzanych przez profesjonalnych golfistów podczas rundy golfa? Dużo więcej niż większość nas uderzyć! Odkąd PGA Tour oficjalnie zaczęło utrzymywać statystyki GIR w 1980 roku, najniższy GIR do prowadzenia trasy to 70,34 procent Justina Rose w 2012 roku; a najwyższy to 75,15 procent Tiger Woods w 2000 roku. Nawet najgorszy golfista na PGA Tour, który trafia na greeny, zazwyczaj ma około 60 procent GIR w ciągu roku.
Najwyższe wartości procentowe zielonych zgodnie z regulacjami odnotowane podczas głównych tras w jednym sezonie to:
- PGA Tour: 75,15 procent, Tiger Woods, 2000
- Trasa europejska: 80,8 procent, Justin Rose, 2012
- LPGA Tour: 79,7 proc., Annika Sorenstam w 2001 i 2002 roku
(rekord PGA Tour od 1980 r., European Tour od 1998 r., LPGA Tour od 1992 r.)
Odkąd trasa zaczęła śledzić GIR, żaden golfista na PGA Tour nie trafił na wszystkie 72 greeny zgodnie z przepisami w czterorundowym turnieju, ale dwóch zbliżyło się do siebie. Peter Jacobsen na 1995 AT&T Pebble Beach National Pro-Am i Jerry Kelly na Walt Disney World/Oldsmobile Classic w 1996 roku, każdy z nich osiągnął rekord trasy 69 z 72 greensów.
