W kręgielni zespołowej istnieje wiele sposobów rywalizacji. Jednym z najbardziej zabawnych (i wypełnionych presją dla meloników) jest szkocka gra podwójna.
Zgodnie z zasadami gry podwójnej szkockiej drużyny składają się z dwóch graczy, którzy podczas gry naprzemiennie oddają strzały. Ważna różnica: koledzy z drużyny nie zmieniają się ramki, jak w jednym meloniku odpowiedzialnym za wszystkie klatki o numerach nieparzystych i drugim odpowiedzialnym za klatki o numerach parzystych, ale raczej naprzemienne ujęcia.
Jak to działa
Bowler 1 oddaje pierwszy strzał w pierwszej klatce. Jeśli uderzy, pierwsza klatka jest zakończona, a jego kolega z drużyny rzuca drugą. Jeśli Bowler 1 nie uderzy, Bowler 2 musi wstać, aby strzelić do zapasowego. Bowler 1 ponownie rzuciłby pierwszy strzał w drugiej klatce.
Nie ma znaczenia co liczba pinów z obu meloników jest przez całą grę. To tak proste, jak dwaj koledzy z drużyny naprzemiennie oddawali strzały, dopóki gra się nie skończy.
Aby rzucić idealne 300 gier w szkockiej grze podwójnej, każdy melonik wykona sześć uderzeń, za każdym razem naprzemiennie. I odwrotnie, jeśli Bowler 1 nigdy nie uderzy, Bowler 2 spędzi całą grę na rzucaniu częściami.
Nic dziwnego, że w prawie każdym przypadku kolejność zmienia się podczas gry. Chociaż idealnie byłoby, gdyby koledzy z drużyny po prostu naprzemiennie uderzali, dopóki nie będą idealne, rzadko się to zdarza. Obaj kręglarze muszą być gotowi do rzucania na uderzenia lub strzelania do zapasowych, aby odnieść sukces w meczu szkockiej pary.
Strategia
Podwójna szkocka to ciekawa dyskusja na temat strategii. Najbardziej oczywistą myślą może być umieszczenie melonika, który uderza częściej, na pierwszym miejscu, tym lepiej zapasowy strzelec na drugim miejscu. Dla pierwszej klatki ma to sens, ale powiedzmy, że Bowler 1 uderza, a następnie Bowler 2 wstaje w drugiej klatce i nie uderza. Bowler 1 jest teraz zapasowym strzelcem i może chybić. Wtedy Bowler 2 wstaje i nie uderza ponownie. Bowler 1 tęskni za kolejnym zapasem. Przeradza się to w najgorszy scenariusz, ale warto zauważyć, jak trudny może być wybór strategii.
W większości formatów gry w kręgle, kiedy trzeba ustalić składy, strategie są zazwyczaj oparte na 10. frame. Nie możesz tego zrobić w deblu szkockim, ponieważ nie masz możliwości ustalenia, kto będzie pierwszy w dziesiątym. W tym momencie nie ma to nic wspólnego ze strategią, a raczej z występami meloników w poprzednich dziewięciu klatkach.
10-ta klatka meczu szkockiej pary może składać się z dwóch lub trzech strzałów. Pomogłoby to, gdybyś mógł wybrać, kto rzuci pierwszy strzał, ponieważ prawdopodobnie wybrałbyś najlepszego melonika, aby oddaj pierwszy strzał, tak jak on lub ona, a następnie oddaj trzeci strzał (zakładając, że drużyna otrzyma strajk lub zapasowy). Ponieważ nie ma sposobu, aby zagwarantować, kto będzie pierwszy, strategia zwykle sprowadza się do tego, jak dany duet czuje się najbardziej komfortowo.
