Vernon Elliott (1938-2009) był prawdopodobnie najlepszy kanciarz basenowy ever — legenda bilarda kieszonkowego, która nigdy nie grała w turniejach, ale pokonała wielu największych graczy w historii, często zabierając przy tym pieniądze. Był znany jako bankier, gracz, który mógł sprawić, że wydawało się to niemożliwe strzały bankowe. Ale postanowił pozostać poza radarem: „Burnie” – jak nazywali go jego przyjaciele – widział basen jako sposób na zabawę i zarabianie na życie.
Ostateczny kanciarz
Elliott, który urodził się w Kentucky, „dorastał sześcioosobową rodzinę, grając w bilard i pędząc przez całe życie, aż w końcu został zmuszony do przejścia na emeryturę w latach 90. po kilku uderzeniach” – zauważył. OnePocket.org. Unikał turniejów bilardowych, woląc zamiast tego zachować swoją tożsamość w tajemnicy podczas podróży po kraju, nakłaniając innych graczy do obstawiania gier, które rzadko przegrywał.
„Zawsze myśleli, że jestem tylko cholernym starym chłopcem ze wsi, że nie mogę nic zrobić” – powiedział Elliott Steve Boothowi z OnePocket.org w wywiadzie z 2006 roku. „Wszędzie, gdzie się udałem, miałem wielką akcję, cholernie blisko, ponieważ zawsze miałem tę umiejętność, aby obstawiać. Nigdy nie znali mojego prawdziwego imienia, ponieważ nie powiedziałem im, a nigdy nie grałem w turnieju, więc nie mogli się dowiedzieć.
Zwycięska historia
Na początku lat 80. Elliott przetoczył wiele legendy basenu, w tym Keith „Earthquake” McCready w Knoxville w stanie Tennessee. W Północnej Karolinie kilkakrotnie pokonał Efrena Reyesa w puli bankowej. A członek Billiard Congress Hall of Fame, Nick Varner, nawet by go nie zagrał.
Elliott pokonał także legendę bilarda Ronniego Allena, którego „Los Angeles Timesnazywa się „prawdziwą inspiracją dla „Szybkiego Eddiego Felsona”, szybko mówiącego, ciężko żyjącego bohatera, którego Paul Newman rozsławił w filmach „Hustler” i „Kolor pieniędzy”.
Elliott i Allen od jakiegoś czasu kręcili się po tej samej sali bilardowej, często się widując, ale nie rozmawiając. W końcu pewnego dnia Allen krzyknął: „Dam każdemu tutaj 11-8 za 1000 $ za grę!” Elliott odpowiedział bez wahania: "Wezmę ten zakład!" Obaj rozegrali kilka gier tego dnia, a Elliott zabrał około 10 000 $ od Allena w proces.
Spieniężanie
„Vernon polował na graczy wielkich gier, szukając „wielkiego wyniku”, w którym odniósł duży sukces” – powiedział OnePockete z podziwem o Elliotcie, gdy wprowadził go do swojej Galerii Sław w 2006 roku. „Wiarygodne źródła podają, że kilkakrotnie rywalizował w wyścigach jednosetowych o sześciocyfrowe kwoty”.
Umiejętności Elliotta w końcu stały się znane w społeczności bilardowej i czasami trudno mu było znaleźć graczy chętnych do postawienia pieniędzy na grę. To go nie powstrzymało.
„Jeśli nie mógł zdobyć gry za pieniądze, których chciał, miał szereg niemożliwie wyglądających strzałów z propozycją, w których mógłby wygrać”, zauważa Nieopowiedziane historie: Historia bilarda. „Kiedyś nawet zarobił pieniądze z Eddie Taylorem za strzał z banku, o którym nawet wielki Taylor był przekonany, że jest to niemożliwe”.
Elliott podsumował swoją filozofię bilarda i życia w wywiadzie dla OnePocket z 2006 roku: „Nie pozwoliłbym nikomu grać tanio. „Zawsze dawałem im zakład”.
