Styl sztuk walki Tae Kwon Do lub Taekwondo jest przesiąknięty historią Korei, choć niektóre z nich historia jest mętna ze względu na brak dokumentacji w dawnych czasach i długoletnią japońską okupację powierzchnia. Wiemy na pewno, że nazwa pochodzi od koreańskich słów Tae (co oznacza „stopa”), Kwon (co oznacza „pięść”) i Do (co oznacza „droga”). Dlatego termin ten dosłownie oznacza „drogę stopy i pięści”.
Tae Kwon Do jest narodowym sportem Korei Południowej i jest znany ze swojego uderzający i sportowe kopnięcia. Jest również bardzo popularny na całym świecie, ponieważ obecnie jest więcej osób ćwiczących Tae Kwon Do niż jakakolwiek inna styl sztuk walki.
Historia Tae Kwon Do
Jak w wielu kulturach, sztuki walki rozpoczęła się w czasach starożytnych w Korei. W rzeczywistości uważa się, że trzy rywalizujące królestwa z tego okresu (57 p.n.e. do 668) zwane Goguryeo, Silla, i Baekje szkolili swoich ludzi w mieszance stylów sztuk walki zaprojektowanych, aby pomóc im chronić ich ludzi i przetrwać. Spośród tych nieuzbrojonych typów bojowych najpopularniejszy był subak. Podobny do sposobu, w jaki
Silla, będąc najsłabszym i najmniejszym z trzech królestw, zaczęła wybierać te, które były wyżej, na wojowników zwanych Hwarangami. Ci wojownicy otrzymali rozległe wykształcenie, żyli zgodnie z kodeksem honorowym i byli nauczani subak oraz wspomnianego wcześniej stylu subak zwanego taekkyeon. Co ciekawe, subak był bardzo skupiony na nogach i kopaniu w królestwie Goguryeo, z czego słynie dzisiejsze Tae Kwon Do. Wydaje się jednak, że królestwo Silla dodało więcej technik ręcznych do tej mieszanej formy koreańskich sztuk walki.
Niestety podczas dynastii Joseon koreańskie sztuki walki zaczęły zanikać pod czujnym okiem społeczeństwa (1392-1910), czas, gdy panował konfucjanizm i wszystko, co nie było naukowe, nieco odpadło świadomość. Wraz z tym prawdziwa praktyka taekkyeon przetrwała być może tylko dzięki praktyce wojskowej i użyciu.
W pierwszej połowie XX wieku Japończycy zajęli Koreę. Podobnie jak w przypadku wielu miejsc, które zajmowali, zabronili praktykowania sztuk walki przez tubylców z tego obszaru. Taekkyeon przetrwał w podziemiu, aż Japończycy ostatecznie odeszli w drugiej połowie wieku po II wojnie światowej. Niezależnie od tego, w czasie, gdy Koreańczykom zabroniono używania sztuk walki, niektórym udało się w jakiś sposób zapoznać z japońską sztuką walki karate, a także niektórymi sztukami chińskimi.
Kiedy Japończycy odeszli, w Korei zaczęły otwierać się szkoły sztuk walki. Jak prawie zawsze w przypadku odejścia okupanta, trudno jest stwierdzić, czy te szkoły opierały się wyłącznie na dawnym taekkyeon, były japońskimi szkołami karate lub były połączeniem wszystko. Ostatecznie powstało dziewięć szkół karate lub kwan, co skłoniło ówczesnego prezydenta Korei Południowej Syngmana Rhee do ogłoszenia, że wszystkie muszą podlegać jednemu systemowi i jednej nazwie. Ta nazwa stała się Tae Kwon Do 11 kwietnia 1955 roku.
Obecnie na całym świecie jest ponad 70 milionów praktykujących Tae Kwon Do. Jest to również impreza olimpijska.
Charakterystyka Tae Kwon Do
Tae Kwon Do to stójka lub uderzający styl sztuk walki, który oferuje najwyższy nacisk na techniki kopania. To powiedziawszy, z pewnością uczy innych form uderzania, takich jak uderzenia ciosami, kolanami i łokciami, a także działa na techniki blokowania, postawy i pracę nóg. Studenci mogą spodziewać się zarówno sparowania, jak i nauki form. Wielu prosi się również o rozbijanie desek strajkami.
Praktykujący mogą spodziewać się ogromnej poprawy swojej elastyczności w tym trudnym stylu sztuk walki. Uczy się również niektórych rzutów, obalenia i zablokowania stawów.
Cele Tae Kwon Do
Celem Tae Kwon Do jako formy sztuk walki jest uniemożliwienie przeciwnikowi zranienia cię poprzez uderzenie go. W tym sensie jest to tradycyjna forma uderzania podobna do karate. Jednak, jak zauważono wcześniej, samoobrona w postaci bloków i pracy nóg ma również na celu: trzymaj praktykujących z dala od niebezpieczeństwa, aż do czasu, gdy będą mogli wykonać uderzenie, które kończy spotkanie. Co więcej, kładzie się duży nacisk na techniki kopania, ponieważ uważa się je za najsilniejszy obszar ciała do uderzenia. Dodatkowo kopnięcia zapewniają dodatkową przewagę zasięgu.
Podstyle Tae Kwon Do
Ponieważ wszystkie koreańskie kwany zostały zjednoczone przez Syngmana Rhee, tak naprawdę istnieje obecnie tylko kilka stylów Tae Kwon Do w praktyce, a nawet te są bardzo rozmyte. Ogólnie rzecz biorąc, Tae Kwon Do można oddzielić pod względem sportowego Tae Kwon Do, na przykład na Igrzyskach Olimpijskich, i tradycyjnego Tae Kwon Do. Ponadto może być oddzielone przez organizacje, które nim rządzą – Światową Federację Taekwondo (WTF – bardziej zorientowaną na sport) i Międzynarodową Federację Taekwondo (ITF). Znowu jednak istnieje znacznie więcej podobieństw niż różnic.
Ponadto istnieją nowsze style, takie jak Songham Tae Kwon Do, styl wywodzący się z Amerykańskiego Stowarzyszenia Taekwondo, a nawet dalsze wariacje.
Trzech oficjalnych członków Taekwondo Hall of Fame
- Bok Man Kim: W gruncie rzeczy Kim przywiózł Tae Kwon Do do Brunei. Był także wybitnym konkurentem i znawcą sztuki.
- Jhoon Goo Ree: Ree jest powszechnie uważany za „ojca amerykańskiego taekwondo”. Przypisuje się mu wielce sprowadzenie tego sportu do Ameryki w latach pięćdziesiątych.
- Mike Warren: Warren został wprowadzony do Galerii Sław Taekwondo 6 kwietnia 2007 roku. Wygrał wiele konkursów i jest powszechnie uważany za najlepszego amerykańskiego gracza Tae Kwon Do wszech czasów.
