W niektórych rejonach USA lub świata nowy miotacz może zostać wprowadzony do oszczepu w młodym wieku. W innych miejscach rzucający mogą nie mieć szansy na rzucenie włócznią, dopóki nie są młodymi dorosłymi. Na przykład w Stanach Zjednoczonych większość stanów nie uwzględnia nawet rzut oszczepem imprezy w ich mistrzostwach stanu spotyka się. Podobnie jak w przypadku większości zawodów rzucanych, im młodszy poznasz oszczep, tym lżejsze narzędzie będziesz rzucać. Zarówno chłopcy, jak i dziewczęta mogą zacząć od 300-gramowego oszczepu, a następnie dobić do 600 gramów, co jest międzynarodowym standardem w zawodach kobiet. Starsi chłopcy awansują do 800-gramowego męskiego standardu.
Pierwszą rzeczą, której niektórzy rzucający muszą się nauczyć, jest to, że oszczep jest… rzucony całym ciałem. Rzut z ręki może przypominać wielu sportowcom rzucanie w baseball lub piłkę nożną, ale te techniki nie zadziałają, gdy rzucasz oszczepem. Rzeczywiście, niektórzy trenerzy uważają, że silnie uzbrojone rzucające baseball i futbol nie są dobrymi zawodnikami oszczepów, ponieważ ruchy są tak różne. Podobnie jak w przypadku innych zawodów lekkoatletycznych, rzucający oszczepem muszą łączyć szybkość z pozycjonowaniem, przyspieszaniem w dół pasa startowego z dużą prędkością, a następnie umieszczając swoje ciała w odpowiedniej pozycji, aby uzyskać jak największą siłę rzucić.
Bezpieczeństwo
Rywalizacja oszczepów wyewoluowała z polowań na włócznie kilka tysięcy lat temu. Dzisiejszy oszczep nie jest przeznaczony do zabijania czegokolwiek, ale jego ostry czubek jest oczywiście nadal niebezpieczny. Z tego powodu młodsi sportowcy często zaczynają od oszczepów z gumowymi końcówkami, aby uniknąć kontuzji i uspokoić nerwowych rodziców. Niezależnie od tego, czy oszczepy są zakończone gumą, czy metalem, trenerzy i sędziowie muszą zachować czujność wszyscy z dala od miejsca lądowania, gdy rzucają młodsi zawodnicy, ponieważ ich cel jest bardziej prawdopodobny wyłączyć się.
Kolejnym problemem dotyczącym bezpieczeństwa jest zdrowie rzucających. Rzucanie oszczepem jest bardzo obciążające dla organizmu, dlatego młodzi sportowcy powinni nauczyć się właściwych procedur rozgrzewkowych i rozciągających. Dodatkowo, dorastający sportowcy będą prawdopodobnie wykonywać wiele ćwiczeń, które dotyczą różnych aspektów rzutu, po części w celu ograniczenia liczby wykonywanych pełnych rzutów.
Chwyt
Istnieją trzy różne uchwyty do rzucania oszczepem, bez zgody co do tego, który z nich jest najlepszy lub który jest łatwiejszy dla początkujących rzucających. Trener może nauczyć chwytu, który uważa za najlepszy, na przykład w stylu amerykańskim, w którym rzucający chwyta linkę oszczepu między kciukiem a palcem wskazującym; styl fiński, w którym sznurek jest trzymany między kciukiem a środkowym palcem; lub styl widelca, w którym rzucający chwyta linkę między palcem wskazującym i środkowym. Najlepszym podejściem może być nauczenie wszystkich trzech stylów gry, a następnie pozwól każdemu rzucającemu określić, która metoda jest najwygodniejsza.
Podbiec
W przeciwieństwie do niektórych inne wydarzenia związane z rzucaniem, nowi zawodnicy oszczepów nie mogą rozpocząć od rzucenia oszczepem. Zamiast tego prawdopodobnie zaczną od rozruchu. Trochę jak skok o tyczcerzucający oszczepami muszą przyspieszać w dół pasa startowego, niosąc swoje narzędzia. Nowi miotacze nauczą się, jak trzymać oszczep wysoko, dłonią do góry, jednocześnie stopniowo przyspieszając w fazie biegu na wprost. Niektórzy trenerzy mogą mieć nawet nowych rzucających, którzy najpierw przechodzą przez podejście, a następnie biegają, zanim zaczną biegać z włócznią. Możliwe też, że nowi rzucający nauczą się techniki rozbiegu bez trzymania oszczepu.
Gdy młodzi rzucający poczują się komfortowo w fazie biegu na wprost, muszą nauczyć się: przejście od standardowego biegu do stopni crossover, które ustawiają ich ciała w odpowiedniej pozycji dla rzucić. Ponownie, ćwiczenia z biegiem przejściowym i krzyżowym mogą być wykonywane przy niższych prędkościach, z oszczepem lub bez.
Jedyną rzeczą, której nowy miotacz się nie nauczy, jest technika rotacyjna, która została zakazana kilkadziesiąt lat temu.
Rzucanie ruchu
Pierwsze ćwiczenia rzutu Zawodnika nie mogą zawierać oszczepu. Zamiast tego zawodnicy mogą rzucić piłkę kilka razy cięższą od oszczepu. Pierwszymi próbami rzutu oszczepem mogą być rzuty stojące, chociaż niektórzy trenerzy uważają, że nowi rzucający zawsze powinni wykonywać ćwiczenia, które obejmują ruch do przodu i dokończenie. Rzucający oszczepem zazwyczaj przechodzi wtedy do rzutów 3- lub 5-stopniowych. Inne ćwiczenia mogą skupiać się na rzucaniu po wykonaniu kroków skrzyżowania, na prawidłowym zabezpieczeniu stopy rośliny i odchyleniu się do tyłu tuż przed wypuszczeniem.
