Skoki pionowe — skok wzwyż i skok o tyczce — zawierają pewien margines błędu. W przeciwieństwie do wydarzeń horyzontalnych—długi skok oraz potrójny skok— nie zawsze liczy się każdy cal. Chodzi o to, aby przeskoczyć drążek i wylądować w dole bez przewracania drążka. Na krótką metę nie ma znaczenia, czy przebijesz się o milimetr, czy o stopę. Na wyższych poziomach, oczywiście, te milimetry lub ułamki cala ostatecznie będą oznaczać różnicę między medalistami a biegaczami. Jednak dla początkujących należy skupić się na tym, aby czuć się komfortowo w przeskakiwaniu przez poprzeczkę i nauczaniu podstaw.
Bezpieczeństwo i komfort
Nie ma większych obaw o bezpieczeństwo podczas skoków wzwyż, o ile lądowisko jest bezpieczne. Oczywiście kontuzje mogą się zdarzyć w każdym razie, a nawet na początku wysokie skoczki powinien wykonywać odpowiednie ćwiczenia rozgrzewające i rozciągające. Ale młodzi skoczkowie odczują dyskomfort, jeśli przewrócą metalowy pręt i spadną na niego. Chociaż prawdopodobieństwo poważnej kontuzji jest niskie, ból może wystarczyć, aby zniechęcić młodych zawodników do uprawiania tego sportu. Dlatego wskazane jest używanie bardziej miękkiej substancji. Trenerzy mogą używać lekkiego, plastikowego drążka lub mogą chcieć poprowadzić sznurek lub linę przez słupki, z lekkimi ciężarkami na końcach, aby utrzymać linę na miejscu.
Początkujący mogą uczyć się, przeskakując nad tymi miękkimi przedmiotami, które nie mogą powodować bólu. Niektórzy trenerzy mogą po prostu kazać początkującym skoczkom wykonywać salta w tył w miejsce lądowania, bez sztangi lub zastępczej sztangi. Skoczkowie zostaną poinstruowani, aby wylądować na plecach, a nie na szyjach czy tyłach, w ten sposób wylądują po udanych skokach w zawodach.
Technika
Istnieją trzy podstawowe części do wysoki skok—podejście, start i prześwit. Każda część będzie prawdopodobnie początkowo nauczana osobno, przy użyciu różnych ćwiczenia w skoku wzwyż. Podczas nauczania podejścia trenerzy będą prawdopodobnie koncentrować się na utrzymywaniu prawidłowych prędkości biegania przy różne części podejścia, przy odpowiednim ustawieniu kąta do sztangi i wykonaniu prawidłowego startu punkt. Intuicyjnie, młodzi skoczkowie mogą chcieć wystartować jak najbliżej drążka. To jednak spowoduje, że skoczkowie podskoczą prawie prosto w górę – pod zbyt małym kątem – i prawdopodobnie zrzucą sztangę podczas schodzenia, nawet jeśli osiągną wystarczającą wysokość. Potencjalni skoczkowie również określą nogę do startu – najsilniejsza noga będzie po wewnętrznej stronie podczas skoku, tworząc przeciwną nogę do startu. Ćwiczenia startu i prześwitu mogą rozpocząć się od wspomnianych wcześniej przewrotów w tył. Młodzi skoczkowie przejdą wtedy do techniki przebijania, być może nauczą się staromodnych nożyc najpierw kopnij, aby przyzwyczaić się do latania nad poprzeczką, a później do nowoczesnego „flopa” technika.
Kładąc wszystko razem
W końcu młodzi skoczkowie nauczą się kłaść trzy części skoku razem. Określą pozycję początkową — która zależy od długości kroku danej osoby — ustalą stały punkt startu i wybiją prawdziwy metalowy pręt.
