10 najlepszych bramkarzy na świecie

Manuel Neuer (Niemcy i Bayern Monachium)

Świetny sezon 2010/11 dla Schalke skłonił Bayern Monachium do wydania na zawodnika 26 milionów dolarów, a kolejne 10 milionów zależy od występów. Wielu kibiców Bayernu uważało, że klub przekroczył wydatki na zawodnika, którego kontrakt miał wygasnąć w 2012 roku, kiedy byłby dostępny za darmo. Neuer uciszył jednak swoich krytyków i był najlepszym bramkarzem na Mistrzostwach Świata 2014, ponieważ Niemcy wygrały turniej po raz pierwszy od 1990 roku.

Thibaut Courtois (Belgia i Chelsea)

Courtois gra z pewnością siebie poza swoimi delikatnymi latami i wyciągnął naprawdę niezwykłe oszczędności po dołączeniu do Atletico Madryt wypożyczonego z Chelsea w 2012. Jeśli pozwoli na kontuzję, Courtois będzie jednym z najlepszych bramkarzy na świecie przez następne 10 lub 15 lat i był kluczem do zdobycia przez hiszpański zespół pierwszego tytułu La Liga od 1996 roku. Belg wrócił na Stamford Bridge po zdobyciu tytułu w 2014 roku.

Gianluigi Buffon (Włochy i Juventus)

Zwycięzca Pucharu Świata w 2006 roku, Buffon jest uważany przez wielu obserwatorów za najlepszego bramkarza ostatniej dekady obok Casillasa. Kustosz Juventusu ma niewiele słabości i pozostaje najdroższym bramkarzem na świecie po przejściu z Parmy do Juve w 2001 roku. Teraz, po trzydziestce, kontuzje mogą odbić się na Buffonie, ale pozostaje on ważną postacią dla klubu i kraju.

Hugo Lloris (Francja i Tottenham Hotspur)

Kapitan Francji Lloris, szczycący się długim zasięgiem i wspaniałym refleksem, jest w stanie powstrzymać napastników, gdy jego drużyna jest mocno pod osłoną. Wcześniej w Nicei i Lyonie został podpisany przez Tottenham w sierpniu 2012 roku, gdy szukali długoterminowej opcji między stanowiskami. Musi poprawić swój proces decyzyjny, ale jest niekwestionowanym pierwszym wyborem dla klubu i kraju.

Petr Cech (Czechy i Arsenał)

Po przybyciu do Chelsea z Rennes w 2004 roku, Cech był wzorem konsekwencji, rzadko popełniając błędy i pomagając klubowi do trzech Premier League tytuły i Liga Mistrzów. Wyzdrowiał ze złamanej czaszki po kontrowersyjnym wyzwaniu Stephena Hunta z Reading w 2006 roku. Zanim został wyparty przez Courtois, Cech zaszczepił zaufanie w solidną obronę Chelsea i chociaż mógł mieć mniej broni do zrobienia niż wielu bramkarzy, był to znak jego klasy i ekstremalnej koncentracji, że rzadko kiedy był oszukiwany od. Przyznano przeprowadzkę do Arsenalu w 2015 roku.

David De Gea (Hiszpania i Manchester United)

Hiszpan początkowo zmagał się ze zmianą stylu życia po przeniesieniu dużych pieniędzy z Atletico Madryt, ale kredyty zwiększyły pewność siebie, dobre szkolenie i bardziej pozytywne perspektywy na drastyczną poprawę w ciągu ostatnich dwóch pory roku. Jeden z najlepszych strzelców w branży, De Gea teraz dowodzi swoim obszarem z dużo większym autorytetem, a także wyeliminował błędy, które kosztowały United we wczesnych latach w klubie.

Iker Casillas (Hiszpania i Porto)

„Święty Iker”, jak jest znany w Real Madryt, został porzucony przez większość sezonów 2012-13 i 2013-14, ale pozostaje legendą klubu, przechodząc przez system młodzieżowy. Casillas często miał nieszczęście mieć przed sobą niewystarczającą obronę, ponieważ Real skupił się na przygotowaniu przerażającego ataku, tylko po to, by zaniedbać linię obrony. Ale to po prostu oznaczało, że był w stanie zaprezentować swoje umiejętności w jeszcze większym stopniu, oszczędzając czas na obronę i raz jeszcze, stawiając swoje ciało na szali i robiąc spektakularne rzuty obronne, gdy przeciwnik wyglądał na szanse wynik. Wyjechał do Porto w 2015 roku.

Joe Hart (Anglia i Manchester City)

Znakomity shotstopper, obdarzony spokojem i autorytetem, Hart wniósł ogromny wkład w zwycięstwo Manchesteru City w 2012 roku. Początkowo popełnił kilka błędów po wtargnięciu na scenę w okresie wypożyczenia z Birmingham, a następnie powrocie do City. Jednak sezony 2012-13 i 13-14 nie zostaną zapamiętane jako najlepsze w karierze Harta i pomimo jego licznych mocnych stron, bramkarz Anglii musi poprawić swoje prowadzenie i zminimalizować błędy, które okazały się kosztowne dla klubu i kraj.

Victor Valdes (Hiszpania)

Wiktor Valdes — Denis Doyle/Getty Images

Istnieje argument za tym, że jeśli ten pierwszy Barcelona kustosz był innej narodowości, byłby numerem jeden w swoim kraju. Ale Valdes miał nieszczęście być w kwiecie wieku w tym samym czasie, co Casillas, który nosi hiszpańską koszulkę od ponad dekady. Valdes jest najbardziej utytułowanym bramkarzem Barki, wygrywając z klubem sześć tytułów La Liga i trzy Ligi Mistrzów. Były piłkarz z Teneryfy jest świetny w sytuacjach jeden na jednego. Opuścił Barcę w 2014 roku.

Samir Handanovic (Słowenia i Inter Mediolan)

Stoper o długości 6 stóp i 5 cali opuścił Udinese dla Interu Mediolan w lipcu 2012 roku po tym, jak stał się jednym z najlepszych bramkarzy w Seria A. Tracąc zaledwie cztery gole w 10 meczach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata 2010, Handanovic pomaga wzmocnić kręgosłup Słowenii, dzięki swojej zwinności i umiejętnościom w obronie karnych, które są cennymi atutami.