Najlepsi amerykańscy gimnastycy w historii

Simone Biles

Simone Biles zdobyła łącznie 19 tytułów olimpijskich i mistrzostw świata, co czyni ją najbardziej utytułowaną gimnastyczką w Stanach Zjednoczonych. Wzięła ten tytuł od Shannon Miller.

Biles zdobył złoto we wszystkich lotach, sklepieniu i podłodze na Igrzyskach Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro. Była także częścią złotej drużyny medalistów, która stała się znana jako Final Five.

Obecnie jest rekordzistą w największej liczbie złotych zdobytych w gimnastyce kobiet podczas jednej olimpiady.

Zdobyła trzy tytuły mistrzowskie na całym świecie; trzy mistrzostwa świata na parkiecie; dwa mistrzostwa świata w równoważni. Jej lista niesamowitych wyróżnień jest długa. Została nawet czterokrotnie nazwana wszechstronną mistrzynią podczas mistrzostw USA.

Ponadto, Simone Biles pokonał Liukina i Millera w sukcesach na mistrzostwach świata. W swoich latach jako senior Biles udowodniła, że ​​jest jedną z najbardziej utalentowanych i dominujących gimnastyczek, jakie kiedykolwiek widziały Stany Zjednoczone.

Shannon Miller

Shannon Miller był po prostu stadniną. Wygrała dwa tytuły mistrza świata w wszechstronności w 1993 i 1994 roku i zdobyła srebro na igrzyskach olimpijskich w 1992 roku.

Imponujące jest to, że cztery lata później, w 1996 roku, nadal była pretendentką do medali. Choć po kilku błędach zajęła ósme miejsce, zdobyła tytuł olimpijski w 1996 roku i pomogła Drużyna USA wygrywa złoto również w tym roku.

Miller przodował na arenie międzynarodowej w czasach, gdy rywalizacja była wciąż bardzo konkurencyjna. Trzy gimnastyczki z każdego kraju mogły wziąć udział w wieloboju finałowym, a kraje byłego Związku Radzieckiego miały szczególnie silnych rywali w Barcelonie.

Miller zdobył dwa seniorskie tytuły wszechstronne w Stanach Zjednoczonych (1996 i 1993) oraz cztery tytuły krajowe w zawodach indywidualnych. Jedynym ważnym tytułem, który jej umykał, był wszechstronny tytuł olimpijski (chociaż w 1992 roku zdobyła srebro), a jej pozycja na przestrzeni tylu lat czyni ją czołową amerykańską gimnastyczką wszechczasów.

Nastia Liukin

Nastia Liukin mogłaby też zrobić sprawę dla siebie jako najlepsza amerykańska gimnastyczka wszechczasów. W końcu zdobyła złoto olimpijskie, jedynego medalu, którego nigdy nie zdobył Miller. A Liukin miał niesamowicie znakomitą karierę, która obejmowała łącznie pięć medali na igrzyskach olimpijskich w Pekinie (srebro w drużynie, sztabkach i belce; brąz na podłodze; i to wszystko dookoła złota).

Liukin związał Miller, mając dziewięć lat, o medale światowe i zdobył wszystkie krajowe tytuły na sztabkach od 2003 do 2008 roku, a także wiele tytułów w belki, podłodze i wszechstronności.

Ale Miller zyskuje nad nią przewagę, rywalizując i zdobywając medale na dwóch igrzyskach olimpijskich oraz dwukrotnie zdobywając tytuł mistrza świata. Technicznie rzecz biorąc, Liukin nigdy nie zdobyła tytułu wszechstronnego świata, chociaż można argumentować, że powinna była zdobyć część złota z 2005 r., ponieważ jej wyniki zostały skrócone, co dało amerykańskiemu koledze z drużyny Chellsie Memmel krawędź o 0,001.

Shawn Johnson

Shawn Johnson jest prawdopodobnie najpopularniejszą amerykańską gimnastyczką wszechczasów, a także jedną z najbardziej utytułowanych. Johnson zdobyła trzy złote medale w swoim debiucie w mistrzostwach świata w 2007 roku (wszechstronnie; piętro; zespołu), a następnie zdobył cztery medale na Igrzyskach Olimpijskich 2008, w tym srebrne w wieloboju, podłodze i drużynie oraz złoty na belce).

Johnson zdobył dwa seniorskie tytuły w wszechstronności i cztery indywidualne tytuły w turniejach seniorów. Wystartowała tylko na jednym świecie i na jednej olimpiadzie, i choć odniosła mega sukcesy w obu, długowieczność innych gimnastyczek daje im wyższe pozycje.

Dominique Dawes

Jeśli mówimy o długowieczności, Dominique Dawes musi być w każdej rozmowie. Dawes brał udział w trzech igrzyskach olimpijskich i jest czterokrotnym medalistą olimpijskim (dwa drużynowe brązy, jedna drużynowa złota i jedna brązowa na parkiecie). Nigdy nie zdobyła medalu światowego ani olimpijskiego, chociaż była głównym pretendentem do mistrzostw świata w 1993 i 1994 roku oraz igrzysk olimpijskich w 1996 roku. W każdym konkursie Dawes miała poważne potknięcie, które spowodowało, że nie znalazła się na podium medalowym.

Dawes zdobyła światowe srebrne medale na prętach i belkach w 1993 roku, a w 1994 roku zdobyła tytuł narodowy USA w dominujący sposób: wygrała wieloboję i wszystkie cztery indywidualne imprezy. (Shannon Miller był drugi w każdym wydarzeniu).

Gabby Douglas

Gabby Douglas mógł równie dobrze mieć najszybszy awans na szczyt jakiejkolwiek amerykańskiej gimnastyczki. Supertalent był najmłodszym zawodnikiem na światach 2011 i pierwotnie zastępował drużynę USA, ale w eliminacjach zajęła piąte miejsce w wieloboju (nie awansowała do finału ze względu na zasada dwóch na kraj), piąty na słupkach i pomógł drużynie USA zdobyć złoto.

Rok później zajęła drugie miejsce w krajowych (była siódma rok wcześniej), wygrała próby olimpijskie, a następnie została MVP drużyny USA na Igrzyskach w Londynie, rywalizując o każde wydarzenie w finałach drużynowych i pomagając drużynie zdobyć pierwsze złoto od tego czasu 1996. Dwa dni później zdobyła również tytuł olimpijski w wieloboju.

Po wzięciu wolnego czasu po Londynie, Douglas powrócił w 2015 roku i szybko dołączył do światowej drużyny, zajmując drugie miejsce za Biles w wieloboju i pomagając zespołowi zdobyć kolejne złoto. Od tego czasu żaden wszechstronny mistrz olimpijski nie wrócił na igrzyska cztery lata później Nadia Comaneci zrobił to w 1980 roku, ale Douglas brał udział w Igrzyskach Olimpijskich 2016 i zdobył złoto w drużynie.

Ponadto Douglas i Biles to jedyni dwaj wszechstronni mistrzowie USA, którzy zdobyli wiele złotych medali na tych samych igrzyskach olimpijskich.