Dla osób niezaznajomionych z terminem „patrol o świcie” odnosi się do przybycia surfera na plażę o wschodzie słońca lub tuż przed wschodem słońca.
Świt Patrol
Włączenie słowa „patrol” jest idiosynkratyczne z powszechną koncepcją swobodnej postawy surfingowej; jednak skojarzenie jakiejś misji militarnej niemożliwej jest uzasadnione. Kiedy zobaczysz surfera dostrajającego swój sprzęt, weź ich sprzęt do surfowaniai wyrusz w ciemność z zamiarem osiągnięcia sukcesu, możesz na zawsze zmienić swoje spojrzenie na surferów. Jeśli chodzi o patrol o świcie, surferzy to żołnierze… żołnierze fortuny. Jeśli będą mieli szczęście, poranna misja przyniesie duże rezultaty.
W dawnych czasach patrol o świcie był sytuacją na chybił trafił. Nieustraszeni jeźdźcy porannej mgły, uzbrojeni tylko w jedną wiedzę o mapach pogodowych i trendach wzrostowych, byli częściej witany z lustrzaną płaskością lub slopem na brzegu niż z epickimi beczkami, które wirowały wokół ich snów w nocy przed.
Dzisiaj, dzięki nieskończonym zasobom Internetu, możemy obserwować wzrost i zmiany w czasie rzeczywistym oraz czytać opinie ekspertów na temat przyszłych gwałtownych wydarzeń. Jednak Matka Natura wciąż ma moc, by sprawić, że nawet najlepiej zaplanowany patrol o świcie jest bezcelowy, pozostawiając rannych ptaszków ciężkich od kofeinowej mgiełki i napakowanych niewydanym żarem.
Więc jaki jest sens? Czemu nie poczekać, aż słońce rozgrzeje się podczas porannego surfowania, a później w ciągu dnia możesz popłynąć na plażę, a nawet poczekać, aż Twoi kumple zadzwonią z raportem?
Nie ma łatwej odpowiedzi. Jest jednak kilka niełatwych odpowiedzi.
Po pierwsze, większość surferów nie ma motywacji do wychodzenia z domu pod osłoną nocy i bólu zimna, aby wskoczyć do czarnego oceanu z braku pary niezatłoczone fale, więc pojawia się marchewka samotności, urok bycia pierwszym, który złamie pieczęć niezabrudzonej fali, która pojawiła się z dnia na dzień.
To zew świtu, ta szara otchłań między nocą opanowaną przez czarne rekiny a roztopionym, popękanym blaskiem na porannym niebie. Jest obecny, gdy słońce najpierw ogrzewa ziemię i zmienia wiatry, pielęgnując fale w obecności kilku szczęśliwych ćpunów. To romantyczne niebezpieczeństwo związane z nocnymi drapieżnikami na dole, które szukają jeszcze jednego ugryzienia przed udaniem się na spoczynek, gdy na plaży nie ma nikogo, kto mógłby wezwać pomoc. I oczywiście jest to satysfakcja, jaką odczuwasz, gdy wyczołgujesz się z wody, pobity i osuszony twoją żądzę surfowania jak hordy oszołomionych, powolnych szturchnięć z wezgłowiem łóżka, popijając ze styropianowych kubków i żałując, że nie są ty.
Aby załadować deski, gdy sąsiedzi śpią, chodzić do klasy spalony słońcem, siedzieć przy biurku obolały od godzin pływania na falach: to są powody patrolowania o świcie.
Nie każdy nadaje się do życia w patrolach o świcie, tak jak nie każdy nadaje się do wojska. Ale kiedy już się wytrenujesz, nic więcej nie wystarczy. Zaczynasz kochać misję tak samo jak surfowanie. To dreszczyk polowania, miłość „patrola”. Jadąc przez nocną mgłę lub jeżdżąc rowerem po opustoszałych ulicach, wracamy do naszych prymitywnych instynktów łowieckich. Gdzieś tam czai się nagroda, a wokół nie ma nikogo innego. Fale pełzają nieuszkodzone przez postrzępione linie niegodnych.
Twoja druga połówka może myśleć, że jesteś psychotyczny. Twoja mama może pomyśleć, że jesteś na cracku. Waszych dzieci nie obchodzi, odkąd wracacie do domu naznaczeni uśmiechem. Jesteś patrolującym świt, surferem, który zbija własną fortunę, żołnierzem, który śmieje się z niebezpieczeństwa, myśliwym, który nie pozwala, by nic nie powstrzymało go od zdobycia nagrody. Wyciskasz z życia najwięcej, zacierając granicę między nocą a dniem. Myślę, że nawet hymn narodowy wspomniał, że flaga powiewa o świcie. I założę się, że flaga powiewała na morskim wietrze.
