Znajomy fotograf zapytał: „Dlaczego artyści zawsze próbują? autoportrety? Mam na myśli o co chodzi? Nigdy nie próbowałem fotografować siebie w portretach... głównie dlatego, że wiem, że wyniki będą szokująco realne! Może dlatego artyści, którzy malują, tak chętnie robią sami… Przypuszczam, że możesz namalować to, co masz nadzieję widzą inni, a nie to, co faktycznie robią. Czy myślisz, że tak właśnie wyglądasz, czy masz nadzieję, że tak właśnie widzą inni? Przepraszam na chwilę moją filozofię sztuki, ale zawsze trochę się nad tym zastanawiałem”.
Wiele osób maluje autoportrety ponieważ oznacza to zawsze mieć Model dostępny – i taki, który nie narzekał na wyniki po zakończeniu sesji malarskiej. Zamieściliśmy pytanie na Forum Malarstwa, aby dowiedzieć się, co myślą inni artyści. Oto niektóre z odpowiedzi:
„Jeśli nie możesz uchwycić esencji własnego ja, jak masz uchwycić esencję kogoś innego?” -- Bridgetbrow.
„Zawsze możesz sobie pozować, a to jeden ze sposobów na zajęcie się, jeśli nie robisz nic innego. Jest to również sposób na sporządzenie wykresu swoich postępów, aby zobaczyć, jak daleko zaszedłeś, jeśli w ogóle, od ostatniego razu. - Tafta.
„Wierzę, że robiąc to, pokazujesz światu, jak siebie postrzegasz. Niektórzy mistrzowie byli w rzeczywistości zszokowani ukończoną pracą i zaszokowali również świat sztuki”. -- Annastef.
„Osobiście uważam, że jestem za cholernie brzydka (hehe), żeby się założyć płótno. Wolałbym namalować coś pięknego. Żartuję... ale mówiąc o brzydkich... wiele autoportretów jest właśnie tym. To okno na duszę. Percepcja, niekoniecznie podobieństwo, chyba że robisz to, aby ćwiczyć swoje umiejętności”. - Ruthie.
„Autoportrety są notorycznie trudne na sprzedaż. Biorąc to pod uwagę, znalezienie (darmowego) modelu jest zawsze trudne, chyba że masz bardzo dobrych lub bardzo narcystycznych przyjaciół! Zawsze uważam, że praca z lustrem zapewnia „jakość spojrzenia”, więc zdjęcie z bliska jest dobrym odniesieniem do autoportretu w połączeniu z lustrami” — Moondoggy.
„Naprawdę lubię patrzeć na autoportrety, które zrobili wielcy artyści. Myślę, że malowanie siebie jest jedną z trudniejszych rzeczy do zrobienia, zwłaszcza jeśli malarz jest uczciwy. Myślę też, że powinien to być najlepszy utwór, jaki się robi, nawet jeśli inni się z tobą nie zgadzają. Ty przecież znasz siebie najlepiej. Podejrzewam, że najtrudniejsze jest bycie szczerym, a nie wyolbrzymianie się, ani przytępianie. Jeśli możesz to zrobić dla siebie, możesz zrobić to dla innych.
Zrobiłem jeden autoportret i wszyscy mówią, że to nie ja. Nie jestem ani taki stary, ani taki brzydki... mogli mieć rację, ale wtedy czułem się stary i brzydki i na pewno to wyszło”. -- Temat.
„Zrobiłem [autoportret] jakieś sześć miesięcy temu i naprawdę mi się podobał. I wyglądało jak ja. … Myślę, że kiedy zrobię następny, spróbuję innego medium. …Chcę spróbować czegoś innego i popchnąć siebie – zarówno w technice, jak i postrzeganiu tematu. Zrób następny trochę bardziej nerwowy niż poprzedni. -- Terry.
„Gdzie indziej możesz skłonić kogoś do patrzenia przez wystarczająco długi czas, abyś mógł zrozumieć podstawy oczu, nosa, ust, włosów itp. Możesz je po prostu wyrzucić, kiedy chcesz i nie czuć się z tym źle. Po zrobieniu tego znacznie poprawiłem się w portretach. Nie rób tego tylko raz, choć byłoby to lepsze niż żadne!” -- Mseunell.
„Dla kogoś, kto naprawdę chce się uczyć, to najlepsze ćwiczenie, ponieważ rysowanie kogoś, kogo dobrze znasz, często jest trudniejsze niż narysuj osobę czego w ogóle nie wiesz. Polecam użyć lustra i umieścić małą plamkę koloru, aby pomóc ci spojrzeć w tym samym kierunku po spojrzeniu na kartkę papieru”. – Johanne Duchaina.
„Najważniejszym powodem jest to, że proces twórczy polega na samopoznaniu i realizacji, a nie tylko na technicznym know-how. To sprawia, że malarstwo jest bardzo introspekcyjną formą sztuki, ponieważ jednym z wymogów wielkiej sztuki powinno być: indywidualność i niepowtarzalność stylu i choć nie są to jedyne wymagane atuty, każdy poważny artysta kto trzymał pędzel w ich rękach powiedzą ci, że chcą malować swoje tematy, jak nikt inny przed nimi.
Jest wyjątkowa psychologiczna rzecz, która ma miejsce, gdy patrzysz we własne oczy i twarz i malujesz swój własny portret. Twoja własna twarz nagle staje się lustrem twojej duszy, prawdziwego ciebie, a podczas malowania dzieją się dziwne rzeczy. Polecam każdemu, kto dąży do nagrody „poznaj samego siebie”. Rób to często, będziesz zdumiony tym, co odkryjesz o sobie.
Innym oczywistym powodem jest to, że nie każdy artysta ma dostęp do dobrych modeli lub może sobie na nie pozwolić, a każda twarz jest lepsza niż brak twarzy, jeśli chcesz malować portrety” – Gary O.
