Bowfin jest tak nazwany ze względu na płetwę grzbietową, która wygląda tak, jakby biegła od tyłu głowy przez ogon do połowy brzucha. Chociaż pierwsze dwadzieścia jeden lat mojego życia spędziłem nad potokami i strumieniami w hrabstwie McDuffee na wschodzie Georgia z wieloma godzinami spędzonymi na Clark's Hill Lake w tej okolicy, nigdy nie widziałem bowfina, dopóki nie przeniosłem się do Griffin, Gruzja.
W 1972 zwiedzałem moje nowe rodzinne hrabstwo, sprawdzając możliwości wędkowania. Zatrzymałem się przy moście nad rzeką Flint na autostradzie 16 i zszedłem na brzeg. Starszy mężczyzna pokazał mi „grinnera”, jedyną rybę, jaką miał na swoim sznurku. To było jak nic, co kiedykolwiek widziałem. Nie widziałem innego przez kilka lat.
W 1977 roku prawie zapomniałem o tej dziwnej rybie z rzeki Flint, kiedy przywieziono ją z powrotem do mnie na promie Bartlett. Kiedy coś uderzyło w mojego plastikowego robaka, założyłem haczyk i wystartował. Zobaczyłem błysk szarości w wodzie i po prostu wiedziałem, że mam duży bas. Walczył ciężko, ale kiedy mój towarzysz go złapał, chciałem go odrzucić — siatkę iw ogóle! Zwierzak, którego zahaczyłem, był szary z szerokim pyskiem pełnym ostrych, przypominających kołki zębów. Płetwa biegnąca z tyłu głowy wyglądała, jakby biegła dookoła aż do środka brzucha i sprawiała, że wyglądała na większą niż była. Prawdopodobnie ważył około 6 funtów.
Przyniosłem go do domu i zapytałem kogoś, jak ugotować moje trofeum, co po raz pierwszy usłyszałem o „deskowaniu” ryby. Fascynująco, jest to metoda, w której przybijasz płetwę do deski, pieczesz ją na otwartym ogniu, wyrzucasz rybę i zjadasz deskę. Według moich źródeł Bowfin nie są zbyt smaczne!
Bowfin są również nazywane błotniakami, pstrągami cyprysowymi, grinnerami, grindle, koleniami i różnymi nieprzyjemnymi nazwami. Uderzą we wszystko i mogą zniszczyć wobler lub błystka.
Na turnieju w West Point na początku lat 80. łapałem basy na białą spinnerbait w górę rzeki. Ograniczyłem pierwszy dzień i nie mogłem się doczekać powrotu tam w niedzielę rano. Nie łowiłem dłużej niż kilka minut, kiedy coś dużego zjadło moją błystkę. Był to 9-funtowy bowfin i całkowicie zniszczył jedyny błystek, na jaki udało mi się złapać bas. Nie byłem szczęśliwy. Moja największa płetwa łukowa uderzyła w krętlika Little George'a, który skakał na starej drodze, również w West Point w styczniu. Kolejna płetwa łukowa w West Point złamała mi serce, gdy pewnego ranka w turnieju uderzyła w korek w górę wody podczas pierwszego rzutu.
Chociaż płetwy dziobowe są gęste w rzece Savannah tuż pod tamą Clark's Hill, nigdy nie słyszałem o takiej w jeziorze. Sprawdzam u biologów z okolicy i nie wiedzą dlaczego, ale nigdy nie znaleźli płetwy w Clark's Hill. Jednak West Point jest pełen tych ryb.
Książka, którą mam, mówi, że są jedynym pozostałym członkiem starożytnej grupy ryb i na pewno wyglądają tak. IGFA wymienia rekord świata we wszystkich dziedzinach, w którym waży 21½ funta. Mam nadzieję, że nie urosną dużo większe!
Bowfin żyje na całym południowym wschodzie, od rzeki Missisipi do granicy z Kanadą i na południe przez Florydę. Jeśli chcesz celowo złapać jednego, lubią żywą przynętę i sztuczne sztuczki, a szczególnie lubią niebieskie robaki. West Point może być najlepszym wyborem.
Ten artykuł został zredagowany i poprawiony przez nasz Ekspert ds. wędkarstwa słodkowodnego, Ken Schultz.
