Wyobraź sobie, że spokojnie pływasz pod wodą. Ryby wirują wokół ciebie w nieustannie zmieniającej się tęczy kolorów. Światło odbija się od powierzchni i mieni się srebrnymi wzorami na białym oceanicznym piasku. Jesteś we własnym świecie, spokojny, zrelaksowany i... sluurrrp, z powietrza! Gdzie jest twój kumpel? Nie, naprawdę, gdzie jest twój kumpel? Szukasz swojego towarzysza nurkowania i jego alternatywnego źródła powietrza i zdajesz sobie sprawę, że nie ma go w pobliżu. Być może flirtuje z żółwiem, a może po prostu odpłynął, aby sprawdzić interesującą głowę koralowca. W każdym razie jest za daleko, abyś mógł na czas dotrzeć do jego alternatywnego źródła powietrza. Co robisz?
Oczywiście nurek w tej sytuacji musi wydostać się na powierzchnię. Zamiast panikować i wznosić się w niebezpiecznym, szybkim wynurzaniu, zręczny nurek wypłynąłby bezpiecznie na powierzchnię, korzystając z kontrolowanego awaryjnego wynurzania (C.E.S.A.). Robi to, pływając powoli na powierzchnię podczas wydechu i spuszczania powietrza z kompensatora pływalności. Każdy certyfikowany nurek uczy się C.E.S.A. w jego
Jak bezpiecznie ćwiczyć kontrolowane wynurzanie awaryjne (CESA)?
amriphoto/Getty Images
Kontrolowane wynurzanie awaryjne (C.E.S.A.) może być niebezpieczną umiejętnością w praktyce. Nie ćwicz pływania w pionie w kierunku powierzchni bez obecności certyfikowanego instruktora nurkowania. Jeśli C.E.S.A. wykonane nieprawidłowo, nurek ryzykuje urazem ciśnieniowym płuc, Choroba dekompresyjnalub utonięcie. Nie bój się za bardzo! Istnieją metody na uniknięcie tego ryzyka. W rzeczywistości jest to właśnie powód, dla którego C.E.S.A powinna być praktykowana okresowo – aby w mało prawdopodobne zdarzenie rzeczywistej sytuacji awaryjnej, nurek wykona umiejętność poprawnie i wypłynie na powierzchnię bezpiecznie.
Aby ćwiczyć C.E.S.A. bezpiecznie na własną rękę, wybierz miejsce do nurkowania w płytkiej wodzie (takie jak basen) z wystarczającą ilością miejsca, aby umożliwić pływanie poziomo co najmniej trzydzieści stóp. Rozpocznij trzydzieści stóp (lub więcej) od ściany lub innego widocznego znacznika i ćwicz pływanie w kierunku tego „celu” tak, jakby to była powierzchniabez wyjmowania automatu z ust. Pływając poziomo, nurek eliminuje ryzyko związane z zmiany ciśnienia takie jak uraz ciśnieniowy płuc i choroba dekompresyjna. Dopóki trzyma automat w ustach, nurek nie ma ryzyka utonięcia. Będziesz ćwiczył tę umiejętność dokładnie tak, jakbyś ćwiczył w pionie. Po prostu odwracasz całe ćwiczenie na bok.
Krok 1: Osiągnij neutralną pływalność
Przed symulacją kontrolowanego wynurzania awaryjnego (C.E.S.A.) nurek powinien się zrelaksować i przygotować neutralnie pływający. (Dobrym sposobem na uzyskanie neutralnej pływalności jest użycie umiejętności zwanej oś płetwy.) Neutralna pływalność jest ważnym krokiem, ponieważ nurek nie będzie mógł swobodnie pływać, jeśli opada i uderza o podłogę. Będzie miał podobne problemy, jeśli będzie walczył z dodatnią pływalnością i unosił się w powietrzu. W prawdziwej sytuacji nurkowej nurek rozpocząłby C.E.S.A. neutralna pływalność, więc scenariusz ćwiczeń będzie najbardziej realistyczny i korzystny, jeśli nurek rozpocznie ćwiczenie w ten sposób.
Kiedy osiągniesz neutralną pływalność, poświęć chwilę na relaks, wizualizuj kroki CESA i zwolnij tempo oddechu. Podczas wykonywania kolejnych kroków poświęć trochę czasu na wykonanie każdego z nich w sposób przemyślany i celowy. Pamiętaj, że to nie jest prawdziwa sytuacja awaryjna i lepiej zachowasz informacje, gdy pomyślisz o tym i ćwiczysz w spokojnym stanie.
Krok 2: Broń w górę
Nawet podczas kontrolowanego wynurzania awaryjnego (C.E.S.A.) nurek powinien próbować podpłynąć z bezpieczną prędkością wynurzania. Dlatego umiejętność nazywa się Kontrolowane Awaryjne wynurzanie pływackie. Byłoby niefortunne, gdyby bezpiecznie wydostać się na powierzchnię tylko wtedy, gdy doznałoby się paskudnej choroby dekompresyjnej spowodowanej zbyt szybkim wynurzeniem. Nurek utrzymuje bezpieczną prędkość wynurzania, wypuszczając rozszerzające się powietrze ze swojego kompensator pływalności (BCD) gdy płynie w kierunku powierzchni. Unosi deflator nad głowę, aby był gotowy wypuścić niewielkie ilości powietrza z kamizelki, jeśli stwierdzi, że wznosi się zbyt szybko.
Ponieważ praktykujesz C.E.S.A. poziomo udawaj, że jakikolwiek przedmiot lub ściana, które ustawisz jako swój cel, jest powierzchnią wody. Rozciągnij deflator BCD w kierunku „powierzchni”, tak jak byś używał tej umiejętności na otwartej wodzie. Jedyna różnica polega na tym, że będziesz rozciągać deflator poziomo przed sobą, a nie w górę, ponieważ obróciłeś umiejętność na bok. Pozwala to na utrzymanie takiej samej pozycji ciała, jak podczas pionowego wynurzania na otwartej wodzie.
Krok 3: Spójrz w górę
Celem wynurzania się na powierzchnię jest kontrolowane wynurzanie awaryjne (C.E.S.A.), a nurek nie skorzysta z pływania w górę bezpośrednio na dno łodzi, nurka lub innej przedmioty. Kolejny krok C.E.S.A. jest patrzenie, dokąd zmierzasz! Po ustawieniu ramion i deflatora we właściwej pozycji spójrz w kierunku swojego celu lub „wypłyń” i przygotuj się do pływania.
Patrzenie w górę ma tę dodatkową zaletę, że pozwala nurkowi obserwować, jak małe bąbelki, które wydycha (więcej o tym w następnym kroku), unoszą się na powierzchnię. Najmniejsze bąbelki unoszą się w górę z prędkością około stopy na sekundę. Ponieważ jest mało prawdopodobne, że nurek będzie monitorował swoje urządzenie do pomiaru głębokości i pomiaru czasu w prawdziwej sytuacji awaryjnej, może wykorzystać unoszące się bąbelki do pomiaru tempa wynurzania. Jeśli zacznie wznosić się szybciej niż jego bąbelki, musi zwolnić.
Krok 4: Podpłyń
Teraz czas wypłynąć na powierzchnię! Utrzymując pozycję ciała, weź głęboki oddech i płyń powoli (nie szybciej niż jedna stopa na sekundę) w kierunku „powierzchni”.
Nie wyjmuj automatu z ust!
Mimo, że „brakuje Ci powietrza”, automat zapobiegnie wdychaniu wody. Z tego powodu w prawdziwej sytuacji awaryjnej należy trzymać automat w ustach. Ponadto, jeśli masz trudności z ukończeniem tej umiejętności przy pierwszych kilku próbach, możesz wznowić oddychanie z automatu, o ile jest bezpiecznie w ustach.
Jest tylko jeden haczyk – ponieważ prawdziwe kontrolowane wynurzanie awaryjne (C.E.S.A.) odbywa się podczas pływając w górę, nurek musi powoli wydychać powietrze podczas wynurzania, aby umożliwić rozszerzającemu się powietrzu w jego płucach ucieczka. W przeciwnym razie ryzykuje uraz ciśnieniowy płuc.
Aby zasymulować tę sytuację, weź głęboki wdech i powoli wydychaj powietrze, płynąc poziomo w kierunku obiektu, który wyznaczyłeś jako powierzchnię. Dobrym sposobem na kontrolowanie wydechu jest ciche „ahhh”. Osoba jest przyzwyczajona do kontrolowania oddechu za pomocą głosu, a wydawanie miękkiego, brzęczącego dźwięku podczas wydechu pomoże mu wydłużyć czas wydechu.
Aby osiągnąć swój cel, musisz wydychać powietrze przez co najmniej trzydzieści sekund. Może to wymagać trochę praktyki, ale utrzymując wolne tempo pływania i używając głosu do kontrolowania wydechu, jest to możliwe! Dobrą wiadomością jest to, że jeśli nurek potrafi wykonać to ćwiczenie poziomo, nie będzie miał żadnego problemu z używaniem C.E.S.A. w rzeczywistej sytuacji braku powietrza. W sytuacji awaryjnej nurek unosi się w górę, a powietrze w jego płucach rozszerza się. Mimo że wydycha, jego płuca pozostają pełne od rozprężającego się powietrza i dlatego nie zabraknie mu tchu.
Krok 5: Ustal dodatnią pływalność na powierzchni
Gdy dotrzesz do „powierzchni”, przygotuj się na pozytywną pływalność. W prawdziwej sytuacji awaryjnej musiałbyś unosić się z głową nad wodą, aby oddychać. Pamiętaj, że w tym ćwiczeniu zabrakło Ci powietrza, więc w zbiorniku nie ma powietrza, które mogłoby napełnić kompensator pływalności. W takim przypadku najłatwiejszym sposobem na unoszenie się na powierzchni jest zrzucenie ciężarów.
Aby zasymulować to podczas ćwiczeń umiejętności, dotknij pasa balastowego (lub zintegrowanego odciążenia) i wyobraź sobie zdejmowanie ciężarków. Nie puszczaj ich (dzięki temu szybko wzbijesz się w powietrze), po prostu przypomnij sobie, że byłby to następny krok.
Dobra robota!
Teraz wiesz, jak bezpiecznie dotrzeć na powierzchnię, korzystając z kontrolowanego wynurzania awaryjnego (C.E.S.A.). Unikłeś choroby dekompresyjnej, utrzymując bezpieczną prędkość wynurzania – obserwowałeś, jak Twoje bąbelki unoszą się i uwalniasz powietrze z kamizelki kamizelki, jeśli zaczynałeś je mijać. Uniknąłeś urazu ciśnieniowego płuc poprzez ciągłe wydychanie powietrza podczas pływania w górę i nie utonąłeś ponieważ przez cały czas trzymałeś automat w ustach i puściłeś ciężary, aby unosić się na nich powierzchnia.
CESA to ważna umiejętność zarządzania kryzysowego, która pozwala nurkom bezpiecznie dotrzeć na powierzchnię na własną rękę w mało prawdopodobnym przypadku sytuacji awaryjnej związanej z brakiem powietrza. Nurkowie powinni być na bieżąco z C.E.S.A. oraz wszystkie inne umiejętności zarządzania kryzysowego. Należy jednak pamiętać, że sytuacja braku powietrza jest mało prawdopodobna, jeśli nurek odpowiednio przygotuje swój sprzęt, wykona przed nurkowaniem kontrolę bezpieczeństwa i monitoruje zapas powietrza. Dobry kumpel zminimalizuje również ryzyko, że nurek będzie musiał użyć C.E.S.A. Jeśli kumple trzymają się blisko siebie, nurek bez powietrza może po prostu użyć alternatywnego źródła powietrza swojego kumpla.
- Specjalne podziękowania dla Natalie Novak z www.divewithnatalieandivan.com
