Termin „pałac filmowy” odnosi się do ekskluzywnych kin, które działały od połowy lat 1910 do końca lat 30. XX wieku. Te duże teatry próbowały naśladować wystawne standardy legalnych domów teatralnych.
Czy wiedziałeś?
Od 1991 roku Walt Disney Studios miało premierę wielu swoich przebojowych filmów w El Capitan Teatr w Hollywood, odrestaurowany pałac filmowy, który pierwotnie został otwarty jako teatr na żywo w 1926 roku.
Początki Pałacu Filmowego
W pierwszych dniach kina, kina często działały prowizorycznie, a wiele z nich po prostu pracowało z projektorem, ekranem (który mógł być nawet białym prześcieradłem) i rzędami krzeseł. Na przykład wiele teatrów wodewilowych wyświetlało filmy między aktami. Dopiero, gdy filmy pełnometrażowe okazały się znaczącą atrakcją rozrywkową, zaczęły powstawać teatry, w których wystawiano filmy. W połowie lat 1910 w dużych miastach w Stanach Zjednoczonych budowano ekskluzywne kina z zamiarem obu stron przyciąganie zamożniejszych tłumów do kin i podnoszenie prestiżu medium jako legalnego i na równi z koncertami teatr. Rozwijające się studia filmowe miały również nadzieję na zmianę powszechnego poglądu, że filmy są skromną rozrywką.
Pierwsze pałace filmowe, w tym Strand Theatre na Manhattanie w Nowym Jorku (niecałe 3000 miejsc) i Regent w Patterson, New Jersey (niecałe 2000 miejsc), zostały otwarte w 1914 roku. W ciągu następnych dwóch dekad w Stanach Zjednoczonych otwarto dziesiątki tysięcy pałaców filmowych. Chociaż wczesne pałace filmowe zwykle przypominały ozdobne opery lub teatry na żywo, projekty tematyczne oparte na różnych egzotycznych stylach architektonicznych zaczęły zyskiwać popularność w latach 20. XX wieku. Należą do nich kilka słynnych teatrów zbudowanych przez słynnego showmana Sida Graumana w Los Angeles. Po wybudowaniu jednego z pierwszych pałaców filmowych w Los Angeles, Million Dollar Theatre (otwartego w 1918 roku), Grauman zbudował Teatr Egipski (otwarty w 1922), zaprojektowany na wzór architektury starożytnego Egiptu i Teatr Chiński (otwarty w 1927), zaprojektowany na wzór tradycyjnej architektury chińskiej. W szczególności Teatr Chiński zasłynął z goszczenia wielu premier filmowych oraz wielu odcisków dłoni i stóp gwiazd poza teatrem. Ponadto miejsce to odbyło się rozdanie Oscarów w 1944, 1945 i 1946 roku.
Tematyczne pałace filmowe stały się trendem w całych Stanach Zjednoczonych, a zwłaszcza teatry w stylu egipskim stały się popularne po odkryciu grobowca Tutanchamona w 1922 r., który znalazł się na pierwszych stronach gazet. Głównym studia filmowe wkrótce weszli do branży pałaców filmowych, otwierając wyszukane kina, w których odbywały się premiery swoich największych filmów na ekskluzywne zobowiązania.
Elementy Pałaców Filmowych
W miarę jak pałace filmowe stawały się coraz bardziej wyszukane, dodawały więcej funkcji. Niektóre obejmowały rozrywkę na żywo jako część wstępu, a nawet organizowanie specjalnych występów gwiazd filmowych lub występów grup tanecznych lub egzotycznych zwierząt. Wiele z nich zawierało luksusowe udogodnienia, takie jak wyszukane toalety i placówki opieki nad dziećmi. Powszechnymi elementami w luksusowych pałacach filmowych były wielkie hole, balkony i duże organy piszczałkowe, które pierwotnie były używane do odtwarzania muzyki towarzyszącej w niemych filmach. Zarówno w epoce ciszy, jak i po jej zakończeniu służyły do zabawiania widzów przed projekcjami i podczas przerw. Udogodnienia i programy kin były zwykle odzwierciedlone w cenie biletu wstępu, a większe pałace filmowe mogły pobierać ceny biletów premium.
W latach trzydziestych wiele pałaców filmowych zostało zbudowanych w stylu Art Deco, aby zaprojektować nowoczesny entuzjazm i glamour, które były również tańsze w budowie niż wielkie pałace filmowe w stylu opery 1910. Wiele z tych pałaców filmowych zostało zbudowanych z wyszukanymi namiotami imprezowymi z przyciągającymi wzrok neonami.
Dwa największe pałace filmowe, jakie kiedykolwiek zbudowano, znajdowały się w Nowym Jorku. Teatr Roxy (5920 miejsc, otwarty w 1927 r.) i Sala Muzyczna Radia Miejskiego (5960 miejsc, otwarty w 1932 r.). Ten ostatni nadal działa jako miejsce występów na żywo i jest domem dla corocznego świątecznego widowiska Radio City, w którym występuje zespół taneczny Rockettes. Nawiasem mówiąc, nazwa grupy tanecznej wzięła się od Teatru Roxy, w którym pierwotnie występowała przed seansami filmowymi.
Chociaż pałace filmowe były najbardziej popularne w Stanach Zjednoczonych, znaczna ich liczba została otwarta również w Europie, w tym paryski Le Grand Rex (otwarty w 1932), który dziś jest największym kinem w Europa.
Schyłek i dziedzictwo pałaców filmowych
Kilka istotnych czynników doprowadziło do upadku pałacu filmowego. Frekwencja chodzenia do kina znacznie spadła podczas Wielkiego Kryzysu, a publiczność, która nadal chodziła do kin, często wybierała mniejsze, tańsze kina. Jednak bardziej znaczący spadek liczby pałaców filmowych nastąpił po decyzji Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych z 1948 r. Stany Zjednoczone przeciwko Zdjęcia Paramount, et al., pozew antymonopolowy, który orzekł, że Hollywood Studios nie może już posiadać kin. Wielu niezależnych właścicieli nie miało środków na utrzymanie bogatych pałaców filmowych, jak mogłyby to robić największe hollywoodzkie studia, ani nie mogli liczyć na gwarantowane rezerwacje na wielkobudżetowe produkcje.
Ponadto wzrost popularności telewizji w latach 50. doprowadził do kolejnego znaczącego spadek frekwencji kinowej, podobnie jak rozwój rodziny Baby Boom, który sprawił, że chodzenie do miasta, aby obejrzeć film, stało się mniej praktyczne dla dużej rodziny. Wraz ze wzrostem liczby ludności na przedmieściach nowość kin samochodowych zaczęła przyciągać publiczność. Później, w latach 60. nastąpił rozwój multipleksów, które były obiektami z wieloma teatrami, które mogły oferować widzom szeroką gamę opcji oglądania. Był to model ekonomiczny, który był znacznie bardziej opłacalny dla wystawców filmowych.
Wiele pałaców filmowych zostało przekształconych w różne operacje, gdy przestały być rentowne jako kina. Podczas gdy wiele, które nie zostały zburzone, przekształcono w miejsca występów na żywo (w tym Pantages Theatre w Hollywood), niektóre zostały przekształcone w placówki handlowe. Inni prowadzili bardziej wyjątkowe rozmowy: na przykład Paramount Theatre na Brooklynie w Nowym Jorku (otwarty w 1928 roku) był w pewnym momencie wykorzystywany jako arena do koszykówki dla Uniwersytetu Long Island.
Jednak kilka pałaców filmowych nadal działa jako kina, po przejściu renowacji, która zaktualizowała ich jakość wizualną i dźwiękową. Na przykład na Hollywood Boulevard w Los Angeles w Kalifornii, Grauman’s Egyptian Theatre (obecnie w negocjacjach ma zostać zakupiony przez Netflix), Grauman’s Chinese Theatre (obecnie TCL Chinese Theatre), a teatr El Capitan (obecnie należący do Walt Disney Studios) nadal działa jako kina i oferuje współczesnym widzom przedsmak tego, jak wyglądało chodzenie do kina w epoce pałaców filmowych.
