Tiger 90 był niezwykłą maszyną. Nie był to motocykl turystyczny ani sportowy, ale potrafił robić większość rzeczy dobrze. W porównaniu z obecnymi motocyklami, ogólne osiągi były doskonałe, osiągając prędkość maksymalną około 90 mil na godzinę i spalanie 80 mpg. Trzeba jednak pamiętać, że motocykle w latach 60. nie podlegały dzisiejszym normom kontroli emisji.
Tiger 90 zaczynał jako Tiger 21 z 1957 r. (21 to ukłon w stronę 21. rocznicy powstania firmy, a nie czysto przypadkowego rozmiaru silnika). T21 błyszczał w nadwoziu wanny. Niestety dla firmy Triumph, ten styl motocykli zamkniętych nie był popularny i nie minęło dużo czasu, zanim dealerzy (zwłaszcza w USA) zaczęli usuwać tylne panele nadwozia, aby pasowały do standardowych błotników. Sprzedaż Tigera była rozsądna (760 w pierwszym roku), ale nigdy nie będzie to sprzedaż na dużą skalę w USA dzięki długiemu, prostemu systemowi autostrad, który jest bardziej odpowiedni dla krążowników o dużej pojemności, takich jak Harley Davidsonów. W sumie do USA sprowadzono około 30 egzemplarzy, z których niewiele się zachowało. (Maszyna tutaj przedstawiona to model brytyjski z 1964 r.)
Wygląd i stylistyka Tigera 90, który zadebiutował w 1963 roku, przypomina swojego większego brata Bonneville; w rzeczywistości Tiger 90 jest często określany jako „dziecięca bonnie”. Pierwszy z Tygrysów lat 90. (1963) miał tylne nadwozie bikini, ale zostało to porzucone na rzecz bardziej klasycznego stylu poniżej rok.
Jazda na Tygrysie 90
Jazda na Tiger 90 od razu ujawnia rodowód jego rodziny z silnikiem, który ciągnie mocno od dołu, ale nie pozostawia kierowcy żadnych wątpliwości, że jest to pionowy bliźniak z dużą ilością wibracji.
Uruchamianie Tigera 90 jest łatwe, zwykle wymaga jednego kopnięcia w dźwignię zamontowaną po prawej stronie, aby uruchomić. Z zimna pomaga trochę połaskotać gaźnik, aby zapewnić dużo paliwa w komorze pływakowej, ale kiedy rower jest ciepła, najlepiej pozostawić kurek paliwa zakręcony i wcisnąć około jednej trzeciej przepustnicy przed próbą uruchomienia to. (Uwaga: Podobnie jak w przypadku wielu starszych maszyn z mokrym sprzęgłem, najlepiej jest zwolnić sprzęgło przed próbą włączenia pierwszego biegu.)
Po uruchomieniu Triumph z niecierpliwością czeka na przekroczenie limitów prawnych w większości krajów. Silnik wolnoobrotowy zachęca kierowcę do podkręcenia go do limitu obrotów na każdym biegu; jedynym czynnikiem ograniczającym jest ilość wibracji, które jeździec jest w stanie znieść!
Pozycje i układ elementów sterujących to konwencjonalny triumf czasu z prawą nogą zmiany biegów. Ale Triumph to stosunkowo niewielka maszyna z wysokością siodełka nieco poniżej 31 cali (785 mm), co sprawia, że rower ten wydaje się ciasny dla rowerzystów powyżej 5'-10 cali (178 cm). Dla mniejszych jeźdźców jest to idealny klasyk wagi średniej.
Czterobiegowa skrzynia biegów jest typowa dla tego okresu i wymaga zdecydowanego wyboru, jednak znalezienie biegu neutralnego w Tiger 90 jest łatwe. Rower czuje się niedostatecznie nastawiony, co zapewnia mu dobre przyspieszenie, ale promuje wysokie obroty. Fabryczny dobór przełożeń dla tego roweru wydaje się dziwny, biorąc pod uwagę, że Triumph będzie czysto ciągnąć z bardzo niskich obrotów.
Obsługiwanie
Stalowa rama jest szpilowana i lutowana i składa się z pojedynczej górnej rury z odlewami do wrzeciennika i tylnego wspornika silnika, który zawiera również oś wahacza. Tylne zawieszenie i siedzenie są podparte śrubą na ramie pomocniczej. Rama z 1964 roku miała wspornik wrzeciennika, który zastąpił poprzednią konstrukcję, w której jako podporę zastosowano stalowy zbiornik paliwa (nie trzeba dodawać, że spowodowało to wiele przeciekających zbiorników paliwa!).
Przy skromnym kącie widelca 64,5 stopnia sterowanie Triumphem jest stosunkowo wolne i najlepiej nadaje się do długich, szybkich zakrętów. Niestety wczesne tylne amortyzatory były delikatnie tłumione, aby zapewnić komfortową jazdę, co czasami (w zależności od wagi rowerzysty) sprzyjało chybotaniu.
Widły są amortyzowane hydraulicznie i działają dobrze, podobnie jak mechaniczny amortyzator skrętu Triumph.
Tiger 90 wykorzystuje pojedyncze hamulce o średnicy 7” z przodu i z tyłu, które po włożeniu zapewniają rozsądną siłę hamowania.
Jak na mały motocykl z dobrymi osiągami (zwłaszcza zużyciem paliwa), ze stylistyką, z której każdy klasyczny właściciel byłby dumny, mała bonnie jest trochę pobita.
Oryginalne maszyny były oferowane z wieloma opcjonalnymi dodatkami, w tym podnóżkami pasażera, podpórką, tylnym kołem QD (Quick Draw) i obrotomierzem. Pierwotna cena Tigera 90 z 1964 r. wynosiła 274,20 GBP (452 USD). Obecna wartość wynosi od 5000 USD do 7000 USD.
Dalsza lektura:
Kalifornijska wycieczka samochodem Tiger 90.
Układ olejowy Triumph serii „C”
