W muzyce rytm jest wynikiem sekwencji czasowej, która następuje po stałym rytmie. W innych popularnych terminach muzycznych jest również określany jako rytmo (Włoski), rytm (francuski) i Rytmus (Niemiecki). Często termin „rytm” jest używany jako synonim lub zamiennie z tempo”, ale ich znaczenie nie jest dokładnie takie samo. Podczas gdy tempo odnosi się do „czasu” lub „prędkości” utworu muzycznego, rytm określa bicie jego serca. Możesz mieć szybkie lub wolne bicie serca, ale pulsowanie jest stałe — to jest rytm.
Nowoczesna notacja muzyczna zapewnia muzykowi kilka narzędzi do zrozumienia rytmu utworu. Mianowicie metr oraz sygnatura czasowa wskazać, w jaki sposób bity są rozłożone w taktach, umożliwiając graczowi odtwarzanie utworu muzycznego z odpowiednim rytmem. Na bardziej szczegółowym poziomie rytm może również odnosić się do relacji między nutami; jeśli proporcje nut w porównaniu do siebie są nieprawidłowe w ramach określonego rytmu, rytm może być „wyłączony”.
Tworzenie precyzyjnego rytmu
Rytm w muzyce, tańcu i języku lub poezji to zasadniczo czas wydarzeń na ludzką skalę. Rytm i timing mogą obejmować zarówno dźwięk, jak i ciszę, ale dźwięki i cisza, kroki taneczne i pauzy lub przecinki i kropki występują na ruchomej osi czasu. Linia czasu nie jest zazwyczaj sztywna, jeśli jest prowadzona przez ludzi, chociaż wielu profesjonalistów i amatorów woli ćwiczyć z metronomem. Metronomy zapewniają maszynową precyzję taktowania sekwencji, więc jeśli ktoś używa metronomu do mierzenia rytmu, zwykle będzie on bardziej precyzyjny. Podczas korzystania z metronomu tempo jest ustawiane na precyzyjne ustawienie, które zazwyczaj wskazuje uderzenia na takt. Regularne ćwiczenie z metronomem może pomóc muzykowi rozwinąć spójny wewnętrzny rytm występu, niezależnie od tego, czy utwór muzyczny jest szybki, średni czy wolny.
Wpływy kulturowe
Rytmy różnią się pod wpływem wpływów kulturowych, dlatego wiele form muzyki kulturowej ma rozpoznawalne rytmy i wzory. Na przykład różnice w muzyce zachodniej w porównaniu z muzyką indyjską lub afrykańską są wyraźnie wyraźne. Złożone wzorce reprezentujące tłumaczenia kulturowe, takie jak „rozmowa bębnowa” w muzyce afrykańskiej, nadal się przenikają esencja muzyki, a czasami może zostać przeniesiona do innych form muzycznych, aby dodać nowy element do muzyki rytm.
Na przykład w XX wieku wielu kompozytorów zaczęło eksperymentować z odchyleniami od tradycyjnych rytmów i form muzyki klasycznej. Jednym z tych kompozytorów był Béla Bartók, węgierski kompozytor znany ze studiów nad muzyką ludową. Legenda głosi, że latem 1904 roku kompozytor podsłuchał nianię śpiewającą dzieciom pieśni ludowe, które oglądała. Inspirował się elementami piosenek, co rozpaliło jego poświęcenie w nauce muzyki ludowej. Jak komponował Bartók, czerpał z elementów muzyki ludowej, takich jak swobodne, nietradycyjne rytmy i włączał je do swoich kompozycji.
