Chociaż Dział Operacyjny typowej agencji transportowej jeździ autobusami, które widzisz na ulicy, a Dział Utrzymania Ruchu je naprawia, to działy określane jako Harmonogramowanie/Planowanie/Rozwój Usług, które faktycznie decydują o tym, czym jest usługa obsługiwane. Planowanie tranzytu zazwyczaj obejmuje następujące sekcje:
Planowanie dalekiego zasięgu
Planiści dalekiego zasięgu próbują przewidzieć, jak będzie wyglądał obszar metropolitalny za dwadzieścia do trzydziestu lat (populacja, zatrudnienie, gęstość, natężenie ruchu to tylko kilka zmiennych, które badają) za pomocą złożonego oprogramowania do modelowania, które zaczyna działać od teraźniejszości przy użyciu różnych punktów odniesienia scenariusze. Aby kwalifikować się do federalnych pieniędzy transportowych, każdy MPO (metropolitalna organizacja planistyczna) lub podobny podmiot wiejski, który ma: wyznaczona kontrola planowania transportu na danym obszarze, musi tworzyć i okresowo aktualizować transport dalekiego zasięgu, plan. W planie długodystansowym MPO zazwyczaj opisuje, jakiego rodzaju środowisko ma mieć dany obszar w w przyszłości, ile pieniędzy na transport ma być dostępnych i na jakie projekty zostaną wydane na. Duże projekty są opisane szczegółowo, natomiast drobne zmiany są zazwyczaj opisywane w sposób ogólny.
Ogólnie rzecz biorąc, aby projekty transportowe, zarówno tranzytowe, jak i samochodowe, mogły zostać uwzględnione w finansowaniu federalnym, muszą znajdować się w planie transportu dalekiego zasięgu w regionie. Jak widać, czytając najnowszy Plan Transportu Dalekiego Zasięgu w Los Angeles, dokument ten jest w równym stopniu marketingiem dokument – zaprojektowany w taki sposób, aby generować poparcie polityczne, które, miejmy nadzieję, będzie pochodzić z finansowania – ponieważ jest to planowanie dokument.
Wnioski o dofinansowanie
Dodatkowo zwykłe źródła finansowania na które agencje tranzytowe liczą zgodnie z prawem każdego roku, istnieją również dodatkowe programy finansowania, które są przyznawane na zasadach konkurencyjnych. Wiele z tych programów jest zarządzanych przez rząd federalny; oprócz programu New Starts, który zapewnia finansowanie projektów szybkiego tranzytu, istnieje wiele innych; strona programu grantów na Federalna Administracja Tranzytowa strona internetowa zawiera dwadzieścia jeden różnych programów oprócz programu Nowe starty. Jednym z najbardziej przydatnych programów był program JARC (Job Access and Reverse Commutes), który zapewniał finansowanie usług tranzytowych w nietradycyjne czasy dojazdów (na przykład usługi późnej nocy lub usługi, które pomagają mieszkańcom śródmieścia uzyskać dostęp do pracy w przedmieścia). Niestety od 2016 r. program JARC nie obowiązuje już dla nowych dotacji; finansowanie zostało przeniesione na bardziej rozbudowane dotacje formuł.
Planiści tranzytu poświęcić czas na przygotowanie szczegółowych wniosków o dofinansowanie z tych różnych programów.
Planowanie krótkiego zasięgu
Planowanie krótkiego zasięgu jest tym, co najbardziej zna przeciętny konsument transportu publicznego. Planowanie krótkiego zasięgu zazwyczaj obejmuje przygotowanie listy zmian trasy i harmonogramu przez zmianę usługi do okresu około trzech do pięciu lat. Oczywiście wszelkie zmiany trasy lub harmonogramu są ograniczone kosztem finansowym takich zmian w porównaniu z oczekiwanym finansowaniem operacyjnym agencji dostępnym w danym okresie.
Planowanie trasy
Główne zmiany w usługach, w tym dodawanie lub odejmowanie tras, zmiany częstotliwości tras i zmiany zakresu usług na trasie, są zazwyczaj opracowywane przez planistów usług agencyjnych. Dane dotyczące jeźdźców generowane albo z kontrolerów harmonogramu, które ręcznie jeżdżą po każdej trasie i rejestrują wszystkie wjazdy i zjazdy, albo z Automatyczny licznik pasażerów (APC) jest szeroko stosowany przez planistów w celu zapewnienia, że zasoby agencji są wykorzystywane w najbardziej efektywny sposób. Oprócz danych dotyczących pasażerów planiści wykorzystują również dane demograficzne i geograficzne, często przeglądane za pomocą oprogramowania kartograficznego, takiego jak ESRI, w celu identyfikacji możliwości nowych tras. Czasami agencje przewozowe zatrudniają firmy konsultingowe do przeprowadzania kompleksowych analiz operacyjnych, które czasami skutkują znacznymi zmianami tras. Przykład takiej zmiany w 2015 roku, mającej na celu poprawę liczby pasażerów, miał miejsce w Houston w Teksasie.
Niestety, obecny klimat gospodarczy sprawił, że większość głównych zmian w usługach dotyczy redukcji usług; planiści używają konkretne strategie cięcia usług w celu zminimalizowania strat jeźdźców wynikających z cięć.
Planowanie harmonogramu
Bardziej rutynowe korekty harmonogramu są zazwyczaj dokonywane przez osoby planujące z agencji. Przykłady takich dostosowań obejmują dodanie dodatkowego czasu pracy do tras, dodanie dodatkowych podróży w okresach przepełnienia (lub usunięcie podróży, które niski poziom przejazdów) oraz dostosowywanie czasów wyjazdów w odpowiedzi na zmiany okoliczności na danej trasie (np. liceum może zmienić zwolnienie czas). Optymalizacja rozkładów jazdy pojazdów i przejazdów kierowców wymaga niekiedy zmiany czasów przejazdu o kilka minut niezależnie od jakichkolwiek czynników zewnętrznych. W większości agencji tranzytowych planiści mają „własność” linii i oczekuje się, że będą nadążać za ciągle zmieniającą się dynamiką trasy.
Ogólnie
Ponieważ agencja transportu publicznego jest niezwykłą hybrydą prywatnego biznesu (ponieważ agencja chce przyciągnąć więcej biznesu poprzez zwiększenie liczby pasażerów) i rząd (ponieważ agencja musi zapewnić podstawowe usługi mobilności dla osób, które nie mogą prowadzić lub których nie stać na prowadzenie), planowanie tranzytu jest trudne zawód. Czy tranzyt powinien koncentrować się na zapewnieniu transportu osobom, które nie mają innego wyboru, czy też powinien dążyć do stania się konkurencyjną alternatywą dla samochodu? Niestety trudno jest jednocześnie obsłużyć obie alternatywy. Trudność tę często potęguje polityczna ingerencja w proces planowania tranzytu, który: często zmusza agencje tranzytowe do obsługi nieefektywnych tras autobusowych i do konstruowania nieoptymalnego szybkiego tranzytu projektowanie.
