W Stanach Zjednoczonych większość systemów transportu publicznego jest obsługiwana przez agencje publiczne. W rezultacie pracownicy transportu publicznego mają tendencję do cieszenia się doskonałymi zarobkami, świadczeniami i planami emerytalnymi. W dążeniu do ciąć koszty, niektóre agencje transportu publicznego zlecały swoje operacje operatorom prywatnym. Kontraktowanie może przybrać jedną z dwóch form.
Plany agencji publicznych i działalność prywatna firma
W tym scenariuszu agencja publiczna ogłaszałaby zapytanie ofertowe (RFP) na obsługę niektórych lub wszystkich swoich usług tranzytowych, a prywatne firmy składałyby na nie oferty. W przypadku agencji, które mają więcej niż jeden środek transportu, różne firmy mogą obsługiwać różne środki. W rzeczywistości niektóre miasta mogą podzielić swoje linie autobusowe na różne grupy, które są podzielone między wielu prywatnych operatorów.
Zazwyczaj organ tranzytowy zachowuje własność pojazdów; iw tej formie organ tranzytowy przekazałby prywatnemu operatorowi trasy i rozkłady jazdy, które mają obsługiwać. Główną zaletą zlecania nam operacji w ten sposób jest oszczędność pieniędzy. Tradycyjnie,
Największą wadą zlecania operacji na zewnątrz jest przekonanie, że pracownicy zatrudniani przez firmy prywatne nie są tak dobre jak w agencjach publicznych, być może z powodu mniej rygorystycznych standardów zatrudniania i niższych wynagrodzeń. Jeśli to prawda, to wskaźniki wypadków i reklamacji powinny być wyższe w przypadku usług prowadzonych przez firmy prywatne niż w przypadku agencji publicznych. Chociaż kilka głównych systemów tranzytowych obsługuje zarówno zakontraktowane, jak i samodzielnie obsługiwane trasy i byłoby w stanie przetestować tę hipotezę, uzyskanie niezbędnych informacji było trudne.
Agencje tranzytowe, które zlecają w ten sposób wszystkie swoje operacje, obejmują te w Phoenix, Las Vegas i Honolulu. Inne agencje tranzytowe, które zlecają tylko część swoich tras, obejmują te w Denver; Hrabstwo Orange, Kalifornia; i Los Angeles. Dane z Krajowej Bazy Danych Tranzytu sugerują związek między kontraktowaniem a kosztem na godzinę pracy przychodu. Systemy, które przyjrzeliśmy się, że zakontraktowane więcej ich usług miały niższą koszty operacyjne niż ci, którzy mniej się kurczyli.
Prywatna firma zarówno obsługuje, jak i planuje usługę
W tym układzie częściej spotykany w innych krajach, zwłaszcza części Australii i Anglii (poza Londynem), prywatne firmy projektują i obsługują własne systemy tranzytowe w tej samej jurysdykcji, co inne firmy robiące to samo. W rezultacie konkurują ze sobą o patronat tranzytowy w podobny sposób, w jaki linie lotnicze konkurują o pasażerów. Rola rządu sprowadza się zwykle do oferowania jednej lub więcej firm autobusowych dotacje świadczyć usługi na rzecz ważnych obszarów, których obsługa jest nieekonomiczna.
Główną zaletą prowadzenia serwisu w ten sposób jest to, że prywatne firmy będą mogły jak ekonomicznie obsługiwać rynek jak to możliwe bez tak dużej ingerencji politycznej, która zwykle uniemożliwia prowadzenie agencji transportu publicznego jako biznes. Operatorzy prywatni będą mogli zmieniać trasy, rozkłady jazdy i taryfy tak często, jak to konieczne, bez konieczności długich przesłuchań publicznych i zgody politycznej. Kolejna zaleta jest taka sama jak w przypadku pierwszej opcji powyżej: ponieważ operatorzy prywatni płacą swoim pracownikom mniej w wynagrodzeniach i świadczeniach niż sektor publiczny, koszt obsługi usługi jest niższy.
Te zalety są niwelowane przez dwie główne wady. Po pierwsze, jeśli firmy obsługują sieci tranzytowe w celu osiągnięcia zysku, będą obsługiwać tylko opłacalne trasy i godziny. Rząd będzie musiał im płacić za świadczenie usług w nieopłacalnych okresach iw nierentownych miejscach. Rezultatem może być wzrost wymaganego subsydiowania, ponieważ rząd będzie musiał zapłacić obsługiwać podstawowe usługi linii życia bez korzyści z przychodów z taryfy pobieranych od busy trasy. Ponieważ jako firmy prywatne naturalnie chciałyby zarobić jak najwięcej pieniędzy, prawdopodobnie będą chciały zmusić jak najwięcej osób do autobusu od razu, jak to możliwe. Przejazdy zostaną zwiększone do absolutnego minimum wymaganego, aby uniknąć przepustek, a ceny prawdopodobnie wzrosną.
Po drugie, dezorientacja pasażerów wzrośnie, ponieważ prawdopodobnie nie będzie jednego miejsca, w którym będą dostępne informacje o wszystkich opcjach transportu publicznego. Prywatne przedsiębiorstwo z pewnością nie ma motywacji, aby podawać szczegółowe informacje na temat usług konkurenta i prawdopodobnie nie będzie ich zawierało na mapach tranzytowych, które firma produkuje. Pasażer będzie myślał, że na określonym obszarze, który jest obsługiwany tylko przez konkurenta, nie ma opcji transportu publicznego. Oczywiście pasażerowie transportu publicznego w południowej Kalifornii doskonale zdają sobie sprawę z tego problemu, ponieważ mapy z niektórych miejskich agencji tranzytowych nie wspomina w swoich powierzchnia.
Perspektywy prywatyzacji transportu publicznego
Z powodu recesji i następującego po niej drenażu finansowania systemów tranzytowych, co spowodowało, że zdecydowana większość z nich wzrosła taryfy, cięcia usług lub jedno i drugie, prywatyzacja operacji transportu publicznego prawdopodobnie będzie kontynuowana, a nawet przyspieszona w Stanach Zjednoczonych Państwa. Jednak ze względu na politykę publiczną, której celem jest zapewnienie dostępu tranzytowego dla ubogich, ta prywatyzacja prawdopodobnie zajmie forma pierwszej odmiany opisanej powyżej, tak aby agencja publiczna mogła utrzymać odpowiedni zakres usług i niski taryfy.
