Francuski artysta kabaretowy Edith Piaf jest z niej najbardziej znana ballady o życiu, miłości i smutku. Niestety, jej historia życia była pełna chorób, kontuzji, uzależnień, a te czynniki odbiły się na jej ciele. Zmarła w wieku 47 lat w Cannes we Francji. Przypadek śmierci był prawdopodobnie rakiem wątroby, chociaż niektóre raporty mówią, że była to marskość wątroby, inne mówią, że był to krwotok mózgowy. Nie było sekcji zwłok, więc przyczyna śmierci nie jest ostatecznie znana.
Wczesne lata złego stanu zdrowia i urazów
Jak wiele dzieci wychowanych na ulicy, była chorym dzieckiem. Matka porzuciła ją po urodzeniu, jej ojciec był ulicznym akrobatycznym artystą. Kiedy jej ojciec zaciągnął się do wojska podczas I wojny światowej, zamieszkała z matką ojca, panią burdelu.
Cierpiała na chorobę oczu, która powoduje ślepotę od 3 do 7 roku życia. Prostytutki z burdelu jej babci zebrały zbiórkę, aby sprowadzić Piaf na pielgrzymkę ku czci Święta Teresa z Lisieux. Piaf twierdziła, że powrót jej wzroku był wynikiem cudownego uzdrowienia.
Niektórzy przyjaciele donoszą, że Edith spędziła kilka lat jako nastolatka, cierpiąc również na okresową głuchotę. Przez lata cierpiała na różne ataki złego stanu zdrowia.
W 1951 roku miała poważny wypadek samochodowy, w wyniku którego miała złamaną rękę, dwa złamane żebra i poważne siniaki, z powodu których podano jej morfinę, aby złagodzić ból. Od tego czasu miała poważne trudności wynikające z uzależnienia od morfiny i alkoholu. Dwie kolejne niemal śmiertelne wypadki samochodowe pogorszyły sytuację.
Uzależnienie prowadzące do choroby
Piaf dość szybko rozwinęła uzależnienie od morfiny, uzależnienie, które dręczy ją do końca życia. Walczyła z uzależnieniem od alkoholu, a przyjaciele donoszą, że eksperymentowała z innymi narkotykami. W latach pięćdziesiątych zaczęła rozwijać się u niej reumatoidalne zapalenie stawów i podobno odczuwała ciągły ból, który tylko pogłębił jej uzależnienie od środków przeciwbólowych. Próbowano wprowadzić programy rehabilitacyjne, ale zakończyły się niepowodzeniem. Piaf wracała do uzależnienia za każdym razem, gdy wychodziła z placówki.
W 1959 roku upadła na scenie podczas koncertu, najwyraźniej z powodu choroby wątroby. Nie jest jasne, czy był to rak, marskość wątroby, czy jedno i drugie, ale wydaje się, że przeszła co najmniej jedną operację, aby ocenić lub naprawić problem. Na swoich ostatnich koncertach na początku 1963 roku miała widocznie rozdęty brzuch i podejrzewano, że przyczyną jest rak.
Jej śmierć
Później w tym samym roku Piaf pojechała z mężem Theo Sarapo, aby odzyskać siły w swojej willi na Riwierze Francuskiej. Jednak jej stan szybko się pogorszył. Zmarła 10 lub 11 października. Data jest niejasna, ponieważ jej mąż i pielęgniarka albo pojechali, albo wynajęli karetkę pogotowia, aby sprowadzić ciało Piaf z powrotem do Paryża w ciemności nocy, a następnego ranka ogłosili jej śmierć.
Piaf zawsze twierdziła, że chce umrzeć w Paryżu, mieście, w którym się urodziła i odnalazła prawie cały swój sukces.
Przytłaczająca opinia jej przyjaciół i biografów jest taka, że jej śmierć była spowodowana rakiem, prawdopodobnie wątroby. Jednak siostra Theo Sarapo mówi, że Sarapo powiedział jej, że śmierć była bardziej prawdopodobna z powodu tętniaka mózgu. Nigdy nie przeprowadzono autopsji.
Chociaż Piaf odmówił rzymskokatolickiego obrzędu pochówku przez arcybiskupa Paryża z powodu jej nieskruszonego dzikiego stylu życia, całe miasto zasadniczo zostało zamknięte na jej pogrzeb. Ponad 100 000 osób wzięło udział w jej pogrzebie na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu. Jej grób tam, obok zmarłej w dzieciństwie córki i samego Sarapo, który zginął niespełna dekadę później w wypadku samochodowym, do dziś pozostaje miejscem pielgrzymek fanów.
10 października 2013 roku, 50 lat po jej śmierci, Kościół Rzymsko-katolicki odprawiła jej Mszę żałobną w kościele św. Jana Chrzciciela w Belleville w Paryżu, parafii, w której się urodziła.
