Przed rozpoczęciem okres klasyczny, muzyka barokowa była pisana w różnych formach przez wielu kompozytorów na przestrzeni 150 lat. Znana ze swojej niekonsekwencji muzyka barokowa obejmuje stosowanie basso continuo, stopni ornamentacji, autoekspresji, form otwartych i formowania kontrapunktu. Pomyśl o Okres baroku jako lejek zbierający wszelkie formy muzyki i pomysłów. W miarę upływu czasu lejek staje się coraz mniejszy dzięki próbom i błędom. Popularne idee muzyki barokowej są zbierane i objaśniane, a następnie dalej badane i rozwijane. Mniej niż popularne pomysły odchodzą na dalszy plan. Każdy mijający rok jest o krok bliżej epoki klasycznej, w której zasady kompozycji zostały udoskonalone, a porządek panuje. Wśród chaotycznego morza barokowej muzyki znajdują się setki dzieł, które świecą jak latarnie morskie w nocy.
Bach: 6 suit na wiolonczelę bez akompaniamentu
Powszechnie uważa się, że Jan Sebastian Bach skomponował sześć suit na wiolonczelę w latach 1717-1723. Rękopis jego drugiej żony, Anny Magdaleny Bach, nosił tytuł Apartamenty á Viocello Solo senza Basso. Te utwory są natychmiast rozpoznawalne i są prawdopodobnie najsłynniejszą muzyką, jaką kiedykolwiek napisano na wiolonczelę solo. Suity są tak popularne, że zostały przepisane na różne instrumenty. Posłuchaj, jak Yo Yo Ma wykonuje Sześć suit Bacha na wiolonczelę bez akompaniamentu.
Vivaldi: Cztery pory roku
Bez wątpienia Cztery pory roku jest Antonio Vivaldinajsłynniejsze dzieło. Wydany został w 1725 r. w zestawie dwunastu koncertów pt Il cimento dell’armonia e dell’inventione (Próba Harmonii i Inwencji). Koncerty są prawdopodobnie najśmielszą muzyką programową, jaką kiedykolwiek napisano w okresie baroku (muzyka skomponowana w celu przedstawienia narracji).
Haendel: Mesjasz
W ciągu zaledwie 24 dni George Friedrich Haendel skomponował Mesjasz po tym, jak jego przyjaciel i librecista, Charles Jennens, wyraził w liście swoje pragnienie stworzenia antologii pism świętych z muzyką w 1741 roku. Zamierzali Mesjasz być wykonywany na Wielkanoc, ale zamiast tego znalazł swój dom w okresie Bożego Narodzenia. W swojej pracy Haendel świetnie wykorzystuje malowanie tekstu, technikę, w której nuty naśladują linie tekstu.
Scarlatti: Essercizi per Gravicembalo (sonaty na klawesyn)
Domenico Scarlatti, syn Alessandro Scarlattiego (innego znanego kompozytora barokowego), napisał 555 znanych sonat klawesynowych, z czego ponad połowa powstała w ciągu ostatnich sześciu lat jego życia. Jego kariera połączyła się z wczesnym okresem klasycznym, a jego sonaty wpłynęły na wielu kompozytorów okresu klasycznego po nim.
Corelli: 12 Concerti Grossi op.6
Dwanaście concerti grossi Arcangelo Corelli to doskonały przykład barokowego concerto grosso (forma muzyki, która przypomina muzyczny dialog pomiędzy dużą orkiestrą a małą grupą muzyków soliści). Był pierwszym kompozytorem barokowym, który napisał muzykę w tym stylu. Te 12 concerti grossi zostało opublikowanych po jego śmierci. Posłuchaj pełnego wykonania dwunastu concerti grossi Corelliego.
Bach: Koncerty Brandenburskie
Te bardzo lubiane i cenione koncerty Jana Sebastiana Bacha zadedykowano w 1721 roku Christianowi Ludwigowi, margrabiemu Brandenburgii-Schwedt. Koncerty należą do najczęściej wykonywanych na świecie; ich radosna i optymistyczna natura z łatwością inspiruje i ekscytuje słuchaczy wszystkich narodowości.
Purcell: Dydona i Eneasz
opera Henry'ego Purcella, Dydona i Eneasz, była pierwszą operą angielskiego kompozytora. Było to również jego jedyne całkowicie śpiewane dzieło dramatyczne, które napisał kilka utworów inscenizowanych przed i po premierze. Opera jest wspaniałym przykładem opery barokowej.
Sammartini: Symfonia D-dur, J-C 14
Giovanni Battista Sammartini uważany jest za twórcę klasycznej formy symfonicznej (w szczególności formy sonatowej), a wielu uważa, że jego symfonie i rozwój tematyczny są prekursorami tych napisanych przez Haydna i Mozarta.
Telemann: Kwartety Paryskie
Georg Philipp Telemann był jednym z najpłodniejszych kompozytorów epoki baroku. W przeciwieństwie do innych znanych kompozytorów, zdolności muzyczne Telemanna były w dużej mierze samoukiem. Włączenie do swoich koncertów niezwykłej instrumentacji to jedna z rzeczy, które uczyniły go wyjątkowym. Na przykład jego słynne Paryskie Kwartety były przeznaczone na flet, skrzypce, violę da gamba i continuo.
Gregorio Allegri skomponował to święte dzieło w latach 30. XVII wieku, za pontyfikatu papieża Urbana VIII. Utwór został napisany do użytku podczas nabożeństwa Tenebrae w Wielką Środę i Wielki Piątek Wielkiego Tygodnia. Papież Urban VIII tak bardzo pokochał ten utwór, że zabronił wykonywania go gdzie indziej poza Kaplicą Sykstyńską. Przez 100 lat wykonywano ją wyłącznie w kościele.
