Do wiosny 1968 roku demonstracje studenckie osiągnęły na całym świecie gorączkę, zwłaszcza w Paryż, gdzie masowy strajk i wynikające z niego zamieszki doprowadziły do upadku rządu kierowanego przez Karola DeGaulle'a. Johna Lennona, który kwestionował cele ruchów lewicowych, mimo że bronił ich podstawowych przekonań, napisał tę piosenkę bezpośrednio do młodych rewolucjonistów z całego świata, szczególnie zainspirowany przez przewrót we Francji w maju 1968 roku. „Rewolucja” stała się jednym z Beatlesi podpisy utworów.
John zawsze chciał, żeby ta piosenka była pierwszym wydawnictwem nowej grupy, własna wytwórnia, Apple, ale pozostali członkowie zespołu i producent George Martin uważali, że oryginalna piosenka – wolniejsza i spokojniejsza niż singiel, który znamy dzisiaj – nie przyciągnie uwagi słuchaczy radia. Mimo to Lennon uznał to przesłanie za na tyle ważne, że ponownie zebrał zespół w studiach Abbey Road pod koniec lipca 1968 roku i wyciął głośną, szybką, rockową wersję, którą znamy dzisiaj. Nadal jest akceptowana jako ostateczna wersja tej piosenki, mimo że została nagrana sześć tygodni po oryginalnym ujęciu).
Oryginalna wolniejsza wersja „Revolution”, nazwana „Revolution 1”, aby oddalić ją od bardziej znanej wersji singla, została wydana jako utwór na albumie Beatlesi (zwykle znany jako „Biały Album”) w listopadzie 1968 r. Fragmenty nagrania „1” zostały wykorzystane w kolażu dźwiękowym wykonanym przez Lennona na potrzeby albumu, zatytułowanym „Revolution 9”.
John położył się na podłodze studia Abbey Road, aby nagrać wokal do tego singla; uzyskał zniekształcone brzmienie gitary, jakie chciał, zeskrobując farbę ze swojego Epiphone Casino i zlecając inżynierom przepuszczenie jej bezpośrednio przez płytę rezonansową. Kiedy singiel 45 został wydany, wielu klientów zwróciło go, myśląc, że płyta została w jakiś sposób uszkodzona.
Słynnym krzykiem słyszanym na początku tego utworu był sam John, dwutorowy, choć Paweł można zobaczyć, jak wykonuje krzyk na taśmie wideo z powodu ich występu w brytyjskim programie telewizyjnym Pokaz Davida Mroza. John nie mógłby krzyczeć na żywo, a potem wskoczyć do wersetu.
Nicky Hopkins, który w tym utworze grał na pianinie elektrycznym, był ulubionym sidemanem Rolling Stones. Można go również usłyszeć w ich piosenkach „Sympathy for the Devil”, „Tumbling Dice” i „Angie”, a także w „The Song Is Over”, „Jealous Guy” Lennona i „You Are So” Joego Cockera. Piękny."
Rewolucja
Scenariusz: John Lennon (100%) (wpisany jako Lennon-McCartney)
Nagrany: 10-12 lipca 1968 (Studio 2, Abbey Road Studios, Londyn, Anglia)
Mieszany: 2 i 6 sierpnia 1968
Długość: 3:21
Trwa: 16.
Muzycy:
John Lennon: wokal prowadzący, gitara rytmiczna (1965 Epiphone E230TD(V) Casino)
Paul McCartney: gitara basowa (1963 Hofner 500/1), organy (Hammond B-2), klaszcze
George Harrison: gitara prowadząca (1957 Gibson Les Paul Standard)
Ringo Starr: bębny (1963 Ludwig Black Oyster Pearl), klaszcze
Nicky Hopkins: pianino elektryczne (Hohner Pianet N)
Pierwsze wydanie: 26 sierpnia 1968 (USA: Apple 2276), 30 sierpnia 1968 (Wielka Brytania: Apple R5722); Strona b „Hej Jude”
Dostępne na: (płyty CD pogrubione)
Hej Jude, (USA: Apple SW 385, Wielka Brytania: Parlophone PCS 7184)
Beatlesi 1967-1970 (Wielka Brytania: Apple PCSP 718, USA: Apple SKBO 3404, Jabłko CDP 0777 7 97039 2 0)
Tom drugi poprzednich mistrzów, (Parlofon CDP 7 90044 2)
Najwyższa pozycja na wykresie: USA: 12 (14 września 1968); Wielka Brytania: 1 (dwa tygodnie od 11 września 1968)
Drobnostki
- Ta wersja tej piosenki dla Beatlesów została niesławnie wykorzystana w reklamie telewizyjnej Nike z 1987 roku, kiedy po raz pierwszy oryginalna wersja Beatlesów została usłyszana w reklamie. Fani byli oburzeni „wyprzedaniem” dobrego imienia zespołu, obwiniając go Michael Jackson (który był właścicielem większości wydawnictw Beatlesów, kupił je za Paula McCartneya z powrotem) i Yoko Ono (która również musiała podpisać się pod ogłoszeniem, będąc wykonawcą testamentu Johna). Ogłoszenie zostało wkrótce wycofane.
- John do końca życia pozostał nieugięty w kwestii rewolucji bez przemocy, którą głosił tę piosenkę, później tylko żałując, że wspomniał „Przewodniczącego Mao” w jednym wersecie jako wykop przeciwko Komunizm. (Mao Zedong był przewodniczącym Chińskiej Republiki Ludowej w latach 1949-1975 i wpływową postacią na światowej scenie.)
- Pomimo tytułu i tematu, słowo „rewolucja” jest słyszane tylko w pierwszym wersie tej piosenki i nigdy się nie powtarza.
Objęte: Anima Sound System, Billy Bragg, The Brothers Four, Enuff Z'nuff, Jools Holland, Kenny Neal, Reckless Kelly, Stereophonics, Stone Temple Pilots, Jim Sturgess, The Thompson Twins, Trixter.
