Osobliwa struktura gospodarcza i społeczna Ameryki w latach powojennych została zaprojektowana tak, aby robotnik żył jak król — a przynajmniej tak mówi historia. Prawdziwe życie robotnika było właściwie tak wtedy, jak i teraz, pełne emocji (i odrobiny humoru) i tak wielki silnik, który rządzi demokratycznym rynkiem, czasami dekretował, że robotnikom należy się należność za winyle. Oto lista świetne hity na wykresach z lat 50., 60. i 70., które zajmują się wszelkiego rodzaju robotnikami i pracami, które dla nas wykonują.
„Szesnaście ton” Tennessee Erniego Forda
Nigdy nie było lepszej piosenki o życiu ludzi, którzy zbudowali Amerykę – ich codziennej desperacji, ich potrzebie znaleźć odrobinę godności w „walce i kłopotach”, narastającym długu, karkołomnych godzinach i miażdżącym poczuciu daremność. Jeśli „Ol'Man River” we właściwych rękach może być deklaracją stoicyzmu w XIX-wiecznym umyśle niewolnik, potem ta ciemna, a jednak jakoś ultra-gładka liczba odprawiła tę samą usługę na XX wiek górnik. Przesłanie było tak prawdziwe, że oryginalna artystka i autorka piosenek Merle Travis została prawie oczerniona w polowaniach na czarownice McCarthy'ego we wczesnych latach pięćdziesiątych; Dennis Kucinich dobitnie wspomina o tym (a czasem śpiewa) w swoich dzisiejszych kampaniach.
„Gang łańcuchowy” Sama Cooke
Mówiono, że Sam Cooke mógłby sprawić, by każde doświadczenie brzmiało niebiańsko, i to prawda: jeśli nie rozumiesz angielskiego, możesz pomylić doświadczenie „Chain Gang” za nieskazitelne piękno „Ty mnie posyłasz” lub „Z powodów sentymentalnych”. Dusza Cooke'a, bardziej oparta na ewangelii niż jakakolwiek inna piosenkarka, była tym rodzajem, który przekraczał ból, nie tarzałem się w nim i dlatego jego freestyle lamentuje — „moja praca jest taka ciężka, daj mi wody, chce mi się pić” — jakoś się rozproszył i zaszył w coś pozytywnie błogosławiony. Nie rozumiesz takich emocji, po prostu je czujesz. Albo, jak zauważył kiedyś Frederick Douglass: „Niewolnicy śpiewają najwięcej, gdy są najbardziej nieszczęśliwi”.
„Zdobądź pracę” autorstwa The Silhouettes
Nie ma tak wielu piosenek bluesowych o niemożności znalezienia pracy, jak możesz sobie wyobrazić, a do tego czasu Afroamerykańska muzyka przekształciła się w doo-wop w połowie lat 50., Ike był prezydentem, a kraj skakał do przodu w porządku. A może to było? Po raz kolejny nasz główny wokalista ma do czynienia ze swoją drugą połówką, która „mówi mi, że kłamię na temat pracy, której nigdy nie mogłem znaleźć”! A kiedy się do tego zabierzesz, walenie w chodnik jest jeszcze bardziej frustrujące i szkodliwe dla twojej psychiki, jak uderzanie w zegar, prawda? (Sama Silhouettes pracowała przez lata po tym jednym przeboju, udowadniając, że pracowitość, zarówno w sztuce, jak i w handlu, popłaca.)
„Five O'Clock World” autorstwa The Vogues
Ci Pittsburgherowie zwykle znajdowali się na granicy między grupami wokalnymi squareharmonii a rozkwitającą sceną folk-rockową, ale ich hit z 1965 r. niezwykle uliczne spojrzenie na pracę Joe'go z tekstami takimi jak „Zamieniam swój czas na zapłatę, którą dostaję / Żyję pieniędzmi, których jeszcze nie zarobiłem”. Podobnie jak w przypadku „A Hard Day's Night”, głównym tematem tej piosenki wydaje się być dziewczyna – ale jako antidotum na (i, jak na ironię, powód) życia trud. Tytułowa komedia biurowa Drew Carey uznała ją za wystarczająco względną, by można ją było wykorzystać jako wstęp... to znaczy, dopóki nie przejęła go naturalna miłość do rodzinnego miasta Cleveland.
„Praca do wykonania przez braci Isley”
Oto wspólna sytuacja człowieka pracującego w czasach przed wyzwoleniem kobiet — ile czasu? czy możesz poświęcić na pielęgnowanie swojego związku, kiedy musisz pracować jak pies tylko po to, by mieć jedzenie na wierzchu? Tabela? Niewielki hymn dla nowo wzmocnionej społeczności afroamerykańskiej, ten utrzymał go w rzeczywistości, gdy dyskutowaliśmy o tym, jak trzeba biec za niektórymi marzeniami. „Więc trzymaj płonące światło miłości”, nuci Ronald Isley, „I trochę gorącego jedzenia na moim talerzu. Równie dobrze możesz przyzwyczaić się do tego, że wracam do domu trochę późno.
„Weź tę pracę i wsadź ją” Johnny’ego Paychecka
Krajowy hit, owszem (napisany przez Davida Allana Coe), ale odcisnął taki ślad w świadomości narodowej pod koniec lat siedemdziesiątych, w którym nastąpił kryzys inflacji, że doprowadził do powstania filmu o tym samym tytule. Do dziś ludzie marzą o śpiewaniu tego swojemu szefowi dzień po wygraniu na loterii (lub czegokolwiek, co unosi twoją fantazję). Ironia polega na tym, że przy bliższym przyjrzeniu się tekstom okazuje się, że jest to jedynie fantazja piosenkarza, a nie jego rzeczywistość: chciałby tylko móc powiedzieć idiotom, z którymi pracuje, gdzie się wysiąść.
„Noc ciężkiego dnia” The Beatles
Prawdopodobnie najsłynniejsza piosenka popowa o życiu (pośrednio) z miłości, ten hit z początków Beatlemania jest tak sprytny, jak moglibyśmy oczekiwać od fabsów: lament robotnika starannie sformułowany w szczegółach miłości utwór muzyczny. (Lub, w zależności od tego, jak na to spojrzysz, odwrotnie). luźno z tygrysim krzykiem tuż przed solo George'a — usuwa trochę bluesa z równania, ale nie traci go autentyczność. W końcu jest to święto dziewczyny, która jest całkowicie warta tego, abyś „pracował cały dzień, aby zdobyć pieniądze na kupowanie rzeczy”.
„Praca w kopalni węgla” Lee Dorsey
Jak ze smutkiem podkreśliły ostatnie wydarzenia, wydobycie węgla pozostaje jednym z najtrudniejszych (i najbardziej niebezpiecznych) zawodów w Ameryce. Oczywiście New Orleans Soul, który rozkwitł w całym kraju na początku lat sześćdziesiątych, nie jest muzyką, która lamentuje tak bardzo, jak wzrusza ramionami, więc ta piosenka wypada mniej jak stwierdzenie społeczno-polityczne, niż śmieszna nowość. Ale to jest naprawdę zabawne, ponieważ tylko utwór może być, gdy Meters cię wesprą. A dusza Dorseya była wystarczająco realna i szorstka, by przemawiać do ruchu Duszy Północnej po drugiej stronie stawu. Kiedy Lee śpiewa: „Panie, jestem taki zmęczony”, czujesz to.
„Taking Care Of Business” autorstwa Bachmana-Turnera Overdrive
Fakt, że Office Depot od lat używa tego ditty do handlu artykułami biurowymi, jest całkiem niezłym kosmicznym żart, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę, jak ten hit z 1973 roku praktycznie rozkoszuje się ideą [i]ucieczki[/i] od codziennej pracy życie. W rzeczywistości, według zespołu, oni już to zrobili, i ty też możesz: „Jeśli kiedykolwiek się denerwujesz, spójrz na mnie. Jestem samozatrudniony. „Abyś nie pomyślał, że po prostu nacierają ci w twarz swoje ekscesy rockstar, werset 2 jest praktycznie podręcznikiem, jak założyć zespół i skończyć również „pracować nad niczym przez cały dzień”. Praca na zewnątrz!
„Myjnia samochodowa” Rose Royce
Czasy się zmieniają, a wraz z nimi zmieniają się miejsca pracy: w latach siedemdziesiątych myjnia samochodowa była uważana za uosobienie walki robotników. A może ktoś po prostu potrzebował modnego motywu do ścieżki dźwiękowej do filmu. W każdym razie nieodparty początkowy groove producenta Normana Whitfielda, który ujawnia się z kuszącą powolnością tancerka burleski, która sprawiła, że to spojrzenie na panele mydlane i kaptury woskowe jest strzałem w dziesiątkę nawet wśród tych, którzy nigdy nie marzyli o pracy tam. „Możesz nigdy nie stać się bogaty”, ostrzega wokalista, „ale powiem ci, że to lepsze niż kopanie rowu”. To prawda.
