Najlepsze popowe instrumenty lat sześćdziesiątych zyskały popularność, po części dlatego, że wypełniły niszę – jak głaz a soul i ich warianty przejęły listy przebojów całkowicie w latach 60., instrumenty instrumentalne stały się jednym z ostatnich opornych na to, co wkrótce zostanie nazwane muzyka współczesna dla dorosłych. Dekada mogła zacząć się od jazzowych klusek i kawałków big bandów, ale pod koniec jej popowe partie instrumentalne nabrały zdecydowanie europejskiego posmaku. Wciąż modne, ale wyłącznie dla tego tłumu powyżej 30 lat, któremu nie można było ufać.
Kolumbia
ten pop instrumentalny hit dekady pojawił się wcześnie, chociaż pierwotnie nie był dzieckiem Percy’ego Faith; lekki orkiestrowy artysta Hugo Winterhalter, znany ze „Spaceru w Schwarzwaldzie”, nagrał go w 1959 roku w romansie dla nastolatków Letnie miejsce. Ale twee, ale nienormalnie głośna sekcja smyczków wkrótce stała się standardem dla tego, co później oczerniono jako „muzykę na windę”. przekształcenie jednego z drugorzędnych tematów filmu w ogromny przebój popowy – dziewięć tygodni na pierwszym miejscu, stając się pierwszym takim „motywem miłosnym” z filmu, który rozprawił się z Top 40.
„Smak miodu”, Herb Alpert i Tijuana Brass
Rekordy AM
Niewiele popularnych piosenek, które zostały już nagrane przez Beatlesów, ponownie zamieniło się w hity, zwłaszcza nie jako instrumentalne. Ale okładka Alperta, która radykalnie przeprojektowała tę balladę z przeboju brytyjskiego spektaklu o tym samym tytule, przekształciła ją w jego słynną Dźwięk Tijuany. Wygrała Grammy, a Herb wkrótce stał się instrumentalnym aktem dekady – w pewnym momencie, jak na ironię, poruszając więcej albumów niż sami Beatlesi.
Zjednoczeni Artyści
Ten fortepian duet był już supergwiazdami instrumentalnego LP i był odkąd obaj byli studentami Julliard, wydawanie całych albumów tematycznych, w których filtrowano popularne ścieżki dźwiękowe, jak poprzez swoją unikalną „piękną muzykę” zbliżać się. Ale to ich podejście do muzyki Ernesta Golda do przebojowego filmu Paula Newmana było ich największym sukces: nosiła w sobie pewną mieszankę tęsknoty i majestatu, która uchwyciła ich estetykę doskonale.
RCA
Seksowny remake klasycznej opowieści o Szekspirze w reżyserii Franco Zeffirelliego z przerwą pokoleniową wprowadził tę sagę o zagładzie kochanków do zupełnie nowego pokolenia w późnych latach 60., a boleśnie smutna partytura Henry'ego Manciniego była dużą częścią powód. Temat ten był tak trwały, że filmowa adaptacja powieści Igrzyska Śmierci— który zajmował się potencjalnymi kochankami walczącymi ze sobą, rzekomo na śmierć — wyraźnie wykorzystał kultowe pierwsze cztery nuty jako temat swojej bohaterki, Katniss.
„Miłość jest niebieska” Paul Mauriat
Philips
To był ten rzadki zwycięzca Konkursu Piosenki Eurowizji, który stał się wielkim hitem w USA, choć nie w swojej oryginalnej francuskiej formie chanteuse, lub którakolwiek z jego wielu angielskich wersji – które, jak można sobie wyobrazić, wszystkie opisywały emocje miłości jako serię dosłownie kolorowych metafor. Francuski lider orkiestry Paul Mauriat znalazł odpowiednią mieszankę kameralnej elegancji i Europop mosiądz, aby wystrzelić ten prosto na górę.
„Gaz klasyczny”, Mason Williams
Warner Bros. - Siedem Rekordów Sztuki
Klasyczna gitara akustyczna nie była główną ostoją amerykańskich list przebojów w epoce rocka, ale Williams i tak był fanem folku i miał napisał komedię, a dzięki tej kombinacji było naturalne, że Bracia Smothers spotkają się z nim i zatrudnią go do napisania ich zmieniacza gier CBS pokazać. Tam wymyślił ten instrument i wykonał go w programie. Kilka razy, a nawet raz, używając jednego z pierwszych w branży teledysków bez występów. „Classical Gas” nie mógł się powstrzymać przed tworzeniem list przebojów.
„Striptizerka”, David Rose
Rekordy MGM
Wciąż używany jako muzyka sceniczna przez królowe burleski na całym świecie, „The Stripper” pierwotnie nie miał nawet ujrzeć światła dziennego; Columbia potrzebowała strony b do wersji Rose'a "Ebb Tide" i wydobyli to z archiwów bez jego wiedzy. Bezczelny i bezczelny do punktu parodii, oddaje brzmienie wielu kombinacji, które odsunęły się za striptizerkami, gdy burleskowe sprośności zaczęły zastępować standardowy klub jazzowy. Noxzema użyła go nawet w kultowej reklamie kremu do golenia, w której seksowna młoda dama poleciła mężczyznom „Zdejmij to! Zdejmij to wszystko!” To znaczy brody.
RCA Victor
Jako "Al Tousan", słynny nowoorleański producent/autor piosenek/pianista Allen Toussaint wymyślił ten mały dżem podczas nagrywania sesji dla RCA. Trębacz NOLA, Al Hirt, chcąc odejść od wytwórni jazzowej, z którą był oznaczony, zakrył ją w 1965 roku i stał się zaskoczenie – szczególnie Toussaintowi, który służył wtedy w armii i nie mógł przekonać swoich kolegów żołnierzy, że było jego piosenkę, którą słyszeli w koszarowym radiu!
DEKKA
Bert Kaempfert rzeczywiście miał szalone hity, jak kiedyś zapewniały Barenaked Ladies – ten niemiecki trębacz i lider zespołu, który w rzeczywistości służył w marynarce wojennej ojczyzny podczas II wojny światowej, jak na ironię, dzięki swojej super gładkiej przygotowania. Ten powrót był ostatnim z klasyków big bandu, który znalazł się w pierwszej czterdziestce.
Rejestry ATCO
Beatlesiwierzcie lub nie, nie był pierwszym brytyjskim zespołem, który trafił na amerykańskie listy przebojów w latach 60-tych. Ten zaszczyt przypadł temu klarneciście trad-jazzowemu, który w swoim rodzinnym kraju odnosił pewne sukcesy jako członek kilku zespołów, dopóki nie napisał tej wspaniałej melodii dla swojej córki Jenny. Kiedy BBC zdecydowało się wykorzystać go jako temat nowej opery mydlanej, którą tworzyli, zatytułowanej Nieznajomy na brzegu, poprosili go, aby poparł go kilkoma odpowiednio rozluźniającymi strunami i nazwał go po ich programie. Reszta to historia transkontynentalna.
