The Doobie Brothers powstali z popiołów jednej z najbardziej cenionych grup hippisów w historii, aby utrzymać marzenie przy życiu dzięki poprawiającym nastrój hitom, takim jak „Listen to the Music”, „China Grove” i „Black Water”. W ptocess odegrali kluczową rolę w zamianie dźwięków SoCal z lat sześćdziesiątych na lata 70. złoto. Ale kiedy mało prawdopodobne wydarzenie podzieliło grupę na dwie części, przekształcili się w twórców hitów soft-rockowych, dając im nowe życie z liderem Michaelem McDonaldem i klasycznymi utworami R&B „yacht rock”, takimi jak „What a Fool Believes” i „Takin' It to the Streets”.
10 największych hitów braci Doobie
- "Czarna Woda"
- "Co za głupiec wierzy"
- "Słuchać muzyki"
- „Chiński Gaj”
- „Długi pociąg biegający”
- „Zabranie go na ulice”
- „Jezus jest w porządku”
- "Minuta po minucie"
- „Weź mnie w ramiona (Rock Me)”
- "Prawdziwa miłość"
Style Pop rock, klasyczny rock, Wiejski rock, boogie, Miękka skała, Niebieskooka dusza
Roszczenia do sławy
- Przeniosła country-rock, folk-rock i boogie jam do popowego radia dzięki ich zgrabnej syntezie dźwięków
- Ich charakterystyczne harmonie są uważane za jedne z najlepszych w tamtych czasach
- Jeden z pierwszych międzyrasowych zespołów, który stał się supergwiazdą
- Bohaterowie motocyklistów z południowej Kalifornii
- Zmieniono dźwięki w środku strumienia, aby stworzyć miękką wersję niebieskookiej duszy, która była powszechnie naśladowana
- Gitarzysta Jeff „Skunk” Baxter i wokalista Michael McDonald byli mistrzami swoich instrumentów, którzy byli bardzo poszukiwani podczas sesji w latach 70.
Członkowie Core Doobie Brothers
- Tom Johnston (urodzić się Charles Thomas Johnston, 15 sierpnia 1948, Visalia, CA, wokal prowadzący, chórki, gitara prowadząca i rytmiczna, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna (1970-1977)
- Patricka Simmonsa (ur. 19 października 1948, Aberdeen, WA): gitara prowadząca i rytmiczna, wokal prowadzący, chórki, banjo, flet (1970-1982)
- Michael McDonald (ur. 12 lutego 1952, St. Louis, MO): wokal główny, chórki, instrumenty klawiszowe (1976-1982)
- Jeff „Skunk” Baxter (urodzić się Jeffrey Baxter, 13 grudnia 1948, Waszyngton: gitara prowadząca, chórki (1974-1978)
- Tiran Porter (ur. 26 września 1948, Hawthorne, Kalifornia): gitara basowa, chórki (1972-1982)
- Johna Hartmana (ur. 18 marca 1950, Falls Church, VA): perkusja, chórki (1970-1978)
- Keith Knudsen (ur. 18 lutego 1948, LeMars, IA; zmarł 8 lutego 2005, San Francisco, CA): perkusja, instrumenty perkusyjne, chórki (1974-1982)
Wczesne lata
Założenie Doobie Brothers miało swoją genezę w folkowo-rockowych potęgach Moby Grape, które wkrótce implodowały po ich przełomowym debiutanckim albumie, ale mieli ponownie zjednoczyć się w 1969 po powrocie geniusza założyciela Skip Spacja. Perkusista John Hartman pojechał do Kalifornii specjalnie po to, by dołączyć do zjazdu, ale kiedy to się skończyło, Spence zamiast tego przedstawił Hartmana gitarzyście Tomowi Johnstonowi; oboje utworzyli folk-rockowy zespół, który początkowo nosił niefortunną nazwę Pud. Wraz z ewentualnym dodaniem wokalisty/autora piosenek/gitarzysty Patricka Simmonsa, grupa zaczęła podążać w trudniejszym kierunku; zauważając, że zespół preferuje marihuanę, przyjaciel żartobliwie nazwał ich Doobie Brothers. Nazwa się utrzymała, a zespół wkrótce zyskał sobie fanów wśród grup motocyklowych SoCal z ich rozrywkowymi boogie i country-folkowymi korzeniami.
Powodzenie
Zauważając, że Warner Brothers podpisał kontrakt z Doobies w 1970 roku, ale ich debiutancki album, o którym mowa, nie poniósł klęski, pomimo kilku regionalnych hitów napisanych przez Johnstona. Z kontynuacją z 1972 r. Ulica Tuluzyjednak producent Ted Templeman znalazł idealne brzmienie AM-ready, aby połączyć wiele wpływów zespołu, a rezultatem tego był wielki hit „Listen to the Music". Przez następne cztery lata (i cztery albumy) grupa rządziła w eterze, będąc wystarczająco zgrabną i chwytliwą dla popu, progresywną i wystarczająco korzenną dla rocka, i wystarczająco mocny i bluesowy na arenach – pojawienie się byłego członka Steely Dan, Jeffa „Skunk” Baxtera na gitarze w 1974 roku, tylko wzmocniło niesamowity talent zespołu.
Późniejsze lata
Jednak niedługo potem Johnston zaraził się infekcją bakteryjną i wrzodami żołądka z powodu stałego koncertowanie, a Baxter zasugerował swojemu byłemu sidemanowi Steely Dan, Michaelowi McDonaldowi, aby tymczasowo zabrał jego miejsce. McDonald wkrótce stał się głównym wokalistą, przynosząc ze sobą radykalną zmianę stylu na opartą na klawiszach mieszankę jazzowego soft rocka i niebieskookiej duszy, która miała zdefiniować pop w drugiej połowie lat 70-tych. Zespół odniósł taki sukces, że wszyscy oryginalni członkowie, z wyjątkiem Portera i Simmonsa, wkrótce odeszli, a Johnston był zdenerwowany brakiem wkładu w nowe brzmienie. McDonald wyjechał na karierę solową w 1982 roku, skutecznie rozwiązując to, co pozostało z Doobies, ale zespół zreformował się, by w 1989 roku udać się na udany album i trasę koncertową. Johnston prowadzi wersję grupy, która do dziś występuje i nagrywa.
Więcej o braciach Doobie
- Pozostali członkowie to Dave Shogren: bas, gitara, chórki (1970-1972); Michael Hossack: perkusja, perkusja (1971-1973); Bobby LaKind: perkusja, chórki (1977-1979); John McFee: gitary, skrzypce, wokal (1979-1982); Chet McCracken: perkusja, instrumenty perkusyjne (1979-1982) Cornelius Bumpus: saksofon, flet, instrumenty klawiszowe, śpiew (1979-1982)
- Simmons był jedynym stałym członkiem przez wszystkie wcielenia zespołu
- Często koncertował z Memphis Horns, studyjną sekcją waltorni Stax, jako ich wsparciem
- „Black Water” pierwotnie nie miał być singlem i został wydany jako jeden dopiero po tym, jak radio DJ-e zaczęli go kręcić
- „Takin' It to the Streets” został wykorzystany jako temat kilku kampanii prezydenckich w USA, ostatnio w kampanii Rona Paula z 2012 roku
- McDonald był współautorem przeboju Carly Simon „You Belong to Me” (który przerobili Doobies) oraz „I'll Wait” Van Halena
- Jeff „Skunk” Baxter odmawia ujawnienia pochodzenia swojego słynnego pseudonimu
- Michael Jackson twierdził, że dodał chórki do utworów „What a Fool Believes” i „Minute by Minute” grupy.
