Artystyczny sukces każdego Musical na Broadwayu zazwyczaj zależy od nieodłącznej jakości słów i muzyki. Jasne, jest kilka programów, które zarobiły duże pieniądze w oparciu o spektakle, gwiazdy wielkich nazwisk lub piosenki, które publiczność już zna. Ale naprawdę świetne pokazy zacznij od pracy kompozytora, autora tekstów i/lub librecisty. Oto krótki przewodnik po tym, z czym wiążą się te prace.
Kompozytor
ten kompozytor to osoba, która tworzy muzykę do serialu. Zwykle odnosi się to do muzyki w piosenkach, ale może również obejmować podkreślenie scen, a nawet muzykę taneczną. Z biegiem czasu praca kompozytora zmieniła się diametralnie. W pierwszych dniach Amerykański teatr muzyczny, od połowy do końca XIX wieku, wiele koncertów nie miało nawet kompozytora. Ktokolwiek wyprodukował program, zmontował muzykę z wcześniej istniejących popularnych piosenek i być może zatrudnił kogoś do napisania kilku nowych piosenek do programu. Czasami liczni kompozytorzy współtworzyli partyturę koncertu, co często oznaczało brak ogólnej spójności z muzyką.
Na początku XX wieku standardem stały się spektakle z udziałem tylko jednego kompozytora, choć zadanie stworzenia muzyka taneczna i podkreślanie (muzyka odtwarzana pod sceną dialogową) mogło komuś przypaść w przeciwnym razie. Gdy musicale stały się bardziej zintegrowane i spójne, kompozytorzy zaczęli tworzyć całą muzykę w produkcji, aby zachować jednolitość stylistyczną. Mimo to wiele koncertów w pierwszej połowie wieku zawierało utwory z „pnia” kompozytora już napisane lub już popularne piosenki, a nie utwory napisane wyraźnie, aby opowiedzieć o konkretnym fabuła; Musicale Irvinga Berlina i Cole'a Portera (i filmy muzyczne) często tak robiły.
Kompozytor prawdopodobnie będzie współpracował z orkiestratorem, który aranżuje muzykę dla wszystkich innych instrumenty (wielu kompozytorów początkowo pisze swoje partytury przy fortepianie, podkreślając linie wokalne i akompaniament). Przez lata szanowani kompozytorzy teatru muzycznego to Cole Porter, Jerome Kern, Richard Rodgers, John Kander, Stephen Sondheim, Jeanine Tesori, Stephen Flaherty, Jason Robert Brown, Alan Menken i Lin-Manuel Mirando.
Liryk
ten liryk tworzy słowa dla piosenki w serialu, znany również jako teksty. Praca autora tekstów jest o wiele trudniejsza niż znalezienie słów pasujących do muzyki. Dobre teksty mogą ujawnić charakter, rozwinąć fabułę, ustalić czas i miejsce występu lub kombinację powyższych. Jednym z najczęstszych pytań w teatrze muzycznym jest „Co jest pierwsze, słowa czy muzyka?” Nie ma jednej odpowiedzi na to pytanie. Było wiele wspaniałych zespołów teatralno-muzycznych, które pracowały tak czy inaczej. Niektórzy autorzy tekstów lubią najpierw mieć melodię, a następnie dopasować słowa do istniejącej muzyki. Jednym z takich autorów tekstów był słynny Lorenz Hart. Inni wolą najpierw napisać tekst, a potem przekazać go kompozytorowi. W ten sposób wolał pracować wielki Oscar Hammerstein II. Inni kompozytorzy, w tym Cole Porter, Stephen Sondheim i Lin-Manuel Miranda, po prostu piszą własne teksty.
Podobnie jak w przypadku kompozytorów, praca autora tekstów zmieniała się z biegiem czasu. Przed Oklahoma! (1943), przedstawienie, które jest powszechnie uważany za przełom w teatrze muzycznym, teksty nie zawsze były tak specyficzne dla danego programu. W tej epoce scenarzyści teatralni byli bardziej zainteresowani pisaniem popularnych hitów niż tworzeniem spójnych partytur. W miarę jak występy stawały się bardziej organiczne i integrowały muzykę, teksty i partyturę, bardziej sensowne było to, że teksty odegrały większą rolę i wyłoniły się z dramatycznej konieczności i charakteru. Oprócz Harta i Hammersteina do znaczących autorów tekstów muzycznych i teatralnych należą także Alan Jay Lerner, Fred Ebb, Ira Gershwin, Betty Comden i Adolph Green, Lynn Ahrens i Howard Ashman.
Pisarz książek
ten pisarz książkowy to osoba, która pisze niemuzyczne sceny do musicalu, które określa się mianem „książki” musicalu. Praca pisarza książki zazwyczaj obejmuje również tworzenie ogólnej struktury i dramatycznego łuku spektaklu. Ten opis jest jednak nieco zwodniczy, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że istnieje wiele programów, które mają niewiele dialogów lub wcale (takie jak Les Miserables, Hamilton, oraz Upiór w operze); w takich przypadkach rola pisarza byłaby głównie strukturalna.
Czasami autorem tekstów jest także autor tekstów iw takich przypadkach używa się terminu „librett” („libretto” musicalu odnosi się do wszystkich słów wypowiedzianych i śpiewanych). Bardzo często autorzy piosenek i autor książek będą ze sobą współpracować, wymieniając się pomysłami tam iz powrotem, zamieniając sceny w piosenki, a piosenki w sceny. Pisanie książki o musicalu jest podobne do pisania sztuki niemuzycznej, ale większość dramaturgów nie jest biegła w specjalności książek o teatrze muzycznym.
Pisanie książek wymaga zrozumienia struktury teatru muzycznego i tego, jak integrować momenty piosenek w organiczny i emocjonalnie rezonujący sposób; to nie tylko tworzenie dialogów, które łączą się między piosenkami. Chociaż ogromna część sukcesu każdego musicalu leży w rękach pisarza książki, praca ta jest często niewdzięczna. Książka jest często pierwszym elementem obwinianym, gdy program nie działa, i ostatnim rozpoznawanym, gdy program odnosi sukces. Od lat odnoszący sukcesy libreciści to Michael Stewart, James Lapine, Terrence McNally, Thomas Meehan, Lisa Kron i Arthur Laurents.
Zadania kompozytora, autora tekstów i autora książek mogą być osobnymi rolami lub ta sama osoba może pełnić wiele ról. Niezależnie od aranżacji, zespół scenarzystów musi ściśle ze sobą współpracować, aby stworzyć jednolity głos dla całego musicalu.
